آیت الله کعبی:
محققان ایرانی در طرحی تحقیقاتی، نانوذرات پلیمری را تولید کرده‌اند که کاهش اثرات مخرب جانبی مصرف آنتی‌بیوتیک و افزایش بازده درمانی از مزایای این نانوحامل هاست.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، در طی سال‌های اخیر، پیشرفت‌های پزشکی قابل‌توجهی
در حیطه سامانه‌های دارورسانی صورت گرفته است. استفاده از این سامانه‌ها
موجب می‌شود دارو دقیقا به بافت یا عضو موردنظر رسیده و نرخ رهاسازی دارو
برای مدت طولانی کنترل شود.
هدف استفاده از سامانه‌های دارورسانی، حفظ طولانی‌مدت غلظت مطلوب دارو در خون و درنتیجه افزایش میزان اثربخشی و کاهش اثرات جانبی دارو است.
سیمین شیبانی، مجری طرح، در خصوص اهداف دنبال شده در این پژوهش گفت: داروی «آیزیترومایسن» در زمره آنتی‌بیوتیک‌ها قرار می‌گیرد که به‌منظور درمان بیماری‌های عفونی تجویز می‌شود. از آنجایی که این دارو دارای حجم و وزن مولکولی بالایی است، به‌سختی می‌تواند از غشای خارجی باکتری‌ها عبور کند. بنابراین حتی هنگام استفاده از سامانه‌های دارورسانی، بازده درمانی پایینی دارد.
وی با بیان اینکه هدف از انجام این طرح غلبه بر مشکلات مذکور با سنتز پلیمرهای قالب مولکولی به روش پلیمریزاسیون رسوبی بوده است، گفت: مزایای استفاده از این روش دارورسانی را حفظ غلظت دارو در حدی نسبتا ثابت برای مدتی مشخص، قابلیت تنظیم سرعت آزاد شدن دارو و امکان دارورسانی در ابعاد نانومتری به یک عضو یا بافت خاص عنوان کرد.
شیبانی گفت: در این پژوهش ابتدا پلیمرهای قالب مولکولی به همراه و بدون «آیزیترومایسن» به روش پلیمریزاسیون رسوبی سنتز شد. پس از اتمام فرایند پلیمریزاسیون، ذرات پلیمری به‌دست‌آمده توسط سانتریفیوژ جداشده و توسط آب شست‌وشو و به‌وسیله حرارت خشک شد. درنهایت مورفولوژی، پایداری حرارتی و نرخ رهاسازی دارو برای پلیمرهای تولیدشده مورد ارزیابی قرار گرفت.
وی عنوان کرد: نتایج مشاهدات و آزمون‌ها، تولید ذرات پلیمری با اندازه کمتر از ۱۰۰ نانومتر به‌صورت کروی و یکنواخت را تأیید می‌کند. همچنین بررسی‌های مربوط به پایداری گرمایی پلیمرهای قالب مولکولی نشان‌دهنده پایداری این پلیمرها تا دماهای بالاست.
به گفته وی، مطالعات رهاسازی «آیزیترومایسن» از پلیمرهای قالب مولکولی نیز حاکی از رهاسازی آهسته و پایدار دارو از نانو حامل پلیمری است.
شیبانی گفت: استفاده از این نانو حامل‌های پلیمری آزمایشگاهی، در سامانه‌های دارورسانی، کاهش اثرات مخرب جانبی مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و افزایش بازده درمانی آن‌ها را در پی داشته است.
نتایج این تحقیق در مجله RSC Advances (جلد ۱۲۰، شماره ۵، سال ۲۰۱۵، صفحات ۹۸۸۸۰ تا ۹۸۸۹۱) به چاپ رسیده است. دکتر مجید عبدوس و دکتر سعیده مزینانی، اعضای هیات‌علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر-و سیمین شیبانی، فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد این دانشگاه، عهده‌دار انجام این پژوهش بوده‌اند.
هدف استفاده از سامانه‌های دارورسانی، حفظ طولانی‌مدت غلظت مطلوب دارو در خون و درنتیجه افزایش میزان اثربخشی و کاهش اثرات جانبی دارو است.
سیمین شیبانی، مجری طرح، در خصوص اهداف دنبال شده در این پژوهش گفت: داروی «آیزیترومایسن» در زمره آنتی‌بیوتیک‌ها قرار می‌گیرد که به‌منظور درمان بیماری‌های عفونی تجویز می‌شود. از آنجایی که این دارو دارای حجم و وزن مولکولی بالایی است، به‌سختی می‌تواند از غشای خارجی باکتری‌ها عبور کند. بنابراین حتی هنگام استفاده از سامانه‌های دارورسانی، بازده درمانی پایینی دارد.
وی با بیان اینکه هدف از انجام این طرح غلبه بر مشکلات مذکور با سنتز پلیمرهای قالب مولکولی به روش پلیمریزاسیون رسوبی بوده است، گفت: مزایای استفاده از این روش دارورسانی را حفظ غلظت دارو در حدی نسبتا ثابت برای مدتی مشخص، قابلیت تنظیم سرعت آزاد شدن دارو و امکان دارورسانی در ابعاد نانومتری به یک عضو یا بافت خاص عنوان کرد.
شیبانی گفت: در این پژوهش ابتدا پلیمرهای قالب مولکولی به همراه و بدون «آیزیترومایسن» به روش پلیمریزاسیون رسوبی سنتز شد. پس از اتمام فرایند پلیمریزاسیون، ذرات پلیمری به‌دست‌آمده توسط سانتریفیوژ جداشده و توسط آب شست‌وشو و به‌وسیله حرارت خشک شد. درنهایت مورفولوژی، پایداری حرارتی و نرخ رهاسازی دارو برای پلیمرهای تولیدشده مورد ارزیابی قرار گرفت.
وی عنوان کرد: نتایج مشاهدات و آزمون‌ها، تولید ذرات پلیمری با اندازه کمتر از ۱۰۰ نانومتر به‌صورت کروی و یکنواخت را تأیید می‌کند. همچنین بررسی‌های مربوط به پایداری گرمایی پلیمرهای قالب مولکولی نشان‌دهنده پایداری این پلیمرها تا دماهای بالاست.
به گفته وی، مطالعات رهاسازی «آیزیترومایسن» از پلیمرهای قالب مولکولی نیز حاکی از رهاسازی آهسته و پایدار دارو از نانو حامل پلیمری است.
شیبانی گفت: استفاده از این نانو حامل‌های پلیمری آزمایشگاهی، در سامانه‌های دارورسانی، کاهش اثرات مخرب جانبی مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و افزایش بازده درمانی آن‌ها را در پی داشته است.
نتایج این تحقیق در مجله RSC Advances (جلد ۱۲۰، شماره ۵، سال ۲۰۱۵، صفحات ۹۸۸۸۰ تا ۹۸۸۹۱) به چاپ رسیده است. دکتر مجید عبدوس و دکتر سعیده مزینانی، اعضای هیات‌علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر-و سیمین شیبانی، فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد این دانشگاه، عهده‌دار انجام این پژوهش بوده‌اند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
