وقتی داس «روحانی» به بادیگارد می‌رسد!

 

در جشنواره فیلم فجر سه جایزه از اهمیت خاصی برای فیلمسازها و اهالی سینما برخوردار است. جایزه بهترین کارگردانی، بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه –بخصوص اگر نویسنده فیلمنامه خود فیلمساز باشد-. چند ساعت قبل از اعلام نامزدها پیش بینی ها از حضور پر رنگ بادیگارد و حاتمی کیا در میان نامزدهای این سه بخش بود. اما اعلام جوایز و خبر حذف حاتمی کیا از نامزدهای فجر همه را غافل گیر کرد. لحظاتی بعد روزنامه فریدون جیرانی در کانال تلگرامش نوشت: «با غیبت ابراهیم حاتمی کیا در میان نامزدهای سه بخش اصلی امسال باید منتظر روزهای پر حاشیه ای برای جشنواره باشیم.»

 

حاتمی کیا از جشنواره حذف شد. نام او حتی در میان نامزدها هم نیست. خیلی‌ها حیران و سردرگم هستند، اما آنها که جشنواره سی و دوم فجر را به خاطر دارند، خبر حذف حاتمی کیا برای شان خیلی عجیب نیست. دو سال قبل هم که حاتمی کیا با فیلم «چ» در فجر حضور پیدا کرده بود سرنوشتی مشابه بادیگارد پیدا کرد. فیلم «چ» که تحسین اکثر مخاطبان و منتقدان را بر انگیخته بود و فیلم شاخص جشنواره آن سال بود، هیچ جایزه مهمی دریافت نکرد. گفته می شد بی اعتنایی به فیلم حاتمی کیا دلایل سیاسی دارد. حاتمی کیای صریح و بی تعارف وقتی به فیلم «چ» جایزه مهمی داده نشد تعجبی نکرد. احتمالا برای همین هم در مراسم اختتامیه شرکت نکرد. بعدتر حاتمی کیا در جلسه نمایش فیلمش در دانشگاه تهران گفت: «آقای روحانی! جریان فرهنگی ما مردان بزرگ می طلبد نه مردانی که 24 ساعت پای حرف خود می ایستند.» خیلی‌ها متوجه اشاره ظریف حاتمی کیا شدند! شنیده ها نشان می داد تا آخرین لحظات و در آستانه برگزاری مراسم اختتامیه سی و دومین جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بهترین کارگردانی یا بهترین فیلم، یا حتی جایزه ویژه برای ابراهیم حاتمی‌کیا مسجل بود، اما در نهایت همه چیز به صورت معناداری تغییر کرد و دست حاتمی کیا را از سیمرغ کوتاه کردند.

 

حالا دو سال از آن ماجرا می گذرد. تاریخ دوباره به شکل عجیب و درعین حال مضحکی تکرار شده. بادیگارد حاتمی کیا که جزو 5 فیلم اول آرای مردمی بوده، در سه بخش اصلی حتی نامزد هم نشده است! جالب تر اینکه گفته می‌شود، هیئت داوران جشنواره فیلم فجر تا حدود ساعت 3 بامداد سه شنبه 20 بهمن در خصوص نامزدی فیلم سینمایی«بادیگارد» ابراهیم حاتمی کیا در بخش بهترین فیلم و بهترین کارگردانی به توافق رسیده بودند، ولی به ناگاه و بنا به دلایلی که هنوز مشخص نشده، نام وی و فیلمش از این دو بخش مهم جشنواره حذف شده است.

 

فرض محتمل این است که دلیل حذف حاتمی کیا از فجر انتقادهای او به روحانی در نشست خبری بادیگارد است. خیلی‌ها معتقدند حذف حاتمی کیا از فجر در واکنش به انتقادات صریح او از روحانی است. حاتمی کیا در سخنانی بی پرده گفت: «من نه به محمد حیدری کار دارم و نه حتی به آقای ایوبی و آقای جنتی؛ با آقای روحانی کار دارم. چه کنیم که هنوز هم مثل زمان جنگ مسئولان سمت شمال می ایستند،‌ در حالی که در جنوب جنگ است. خطر پشت مرزهای این کشور است و دوستان متوجه نیستند.»

 

چند روز پس از این صحبت ها، حاتمی کیا پاسخ انتقاداتش را از دولت تدبیر و امید دریافت کرد. نام او در میان نامزدهای سه بخش مهم جشنواره فجر نیست. دولت کلید، خیلی زود داسش را برای حاتمی کیا رو کرد و او را هم بی نصیب نگذاشت. جالب است که مدعیان آزاداندیشی و روشنفکری تحمل حرف های یک هنرمند را ندارند و سیاست و منافع حزبی را در داوری های مهمترین جشنواره هنری کشور دخالت می دهند.

 

اما دولتی ها در معادلات شان یک نکته را لحاظ نکرده اند. آنها یادشان رفته که حاتمی کیا سرباز خمینی است و دلش را به سیمرغ و فرش قرمز خوش نکرده است. این را از بغض های فرو ریخته اش در نشست خبری بادیگارد می شود فهمید؛ بغض نبودن در میان مدافعان حرم. حاتمی کیا دلش لک زده برای سربازان خمینی. او جایزه اش را قبل از اعلام نامزدهای فجر گرفت، هرچند خبرش کمی دیرتر و بعد از اعلام نامزدها منتشر شد. در عکس منتشر شده نه فرش قرمزی هست، نه سیمرغی. مراسم خیلی ساده و بی تشریفات برگزار شده، و به همان میزان خبر نیز کوتاه است: قاسم سلیمانی، انگشتر یکی از مدافعان حرم را به حاتمی کیا تقدیم کرد.

 

پنج شنبه اختتامیه سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر است. کاخ جشنواره برنده هایش را خواهد شناخت. سیمرغ ها اهدا می شوند. سال ها بعد شاید کسی این روزها را به یاد نیاورد و برایش عجیب نباشد که چرا حاتمی کیا در میان نامزدهای فیلم فجر نبوده است. اما همیشه حقیقت پشت ابر نمی ماند. بالاخره این زمستان هم تمام می شود و باز روسیاهی به ذغال می‌ماند!