محاصره غزه ۱۰ ساله شد

رژیم صهیونیستی همچنین از اواسط ژوئن سال 2007 به‌دنبال سیطره حماس بر نوار غزه این محاصره را تشدید کرد و با وجود اینکه جنبش حماس در سال 2014 از «حکومت» در غزه دست کشید و دولت وفاق ملی فلسطین تشکیل شد اما این محاصره همچنان ادامه دارد.

طی یک دهه نوار غزه در معرض محاصره شدید و تجاوزات مستمر قرار داشت و در این سالها این منطقه همچنین با 3 جنگ رژیم صهیونیستی روبه‌رو شد که در نتیجه آن بحران‌های اقتصادی تشدید شد و میانگین فقر و بیکاری به بالاترین حد خود رسید.

همزمان با پشت سر گذاشتن یک دهه از محاصره نوار غزه، مردم فلسطین با به راه انداختن یک کمپین اینترنتی خواستار پایان دادن به رنج و محنت نزدیک به 2میلیون نفر در نوار غزه شدند که در بدترین شرایط اقتصادی و انسانی زندگی می‌کنند.

هماهنگ کنندگان این کمپین اعلام کرده‌اند که این کار آنها به‌منظور جلب توجه افکار عمومی جهان به درد و رنج ساکنان نوار غزه صورت گرفته است و به همین منظور تصاویری از این منطقه در سایه محاصره و نیز آمارهای مربوط به بیکاری، فقر و بحران‌های این منطقه را منتشر کردند.

بر اساس این گزارش، به‌دنبال آغاز محاصره تحمیلی رژیم صهیونیستی بر نوار غزه 4 گذرگاه تجاری این منطقه بسته شد و تنها دو گذرگاه باقی ماند؛ گذرگاه کرم ابوسالم به‌عنوان تنها گذرگاه تجاری که کالاهایی به‌صورت محدود از طریق آن وارد غزه می‌شود و نیز گذرگاه بیت حانون (ایرز) به‌عنوان تنها گذرگاه تردد افراد بین غزه، کرانه باختری و اراضی اشغالی.

با تشدید محاصره در سالهای اولیه، فلسطینیان به حفر تونل در مرز بین غزه و مصر برای ورود برخی مایحتاج خود مانند دارو و سوخت روی آوردند اما از زمان عزل محمد مرسی رئیس جمهور سابق مصر در جولای سال 2013 و پس از آن حمله به مقرهای امنیتی در شبه‌جزیره سینا واقع در مرز نوار غزه، مسئولان مصر اجرای اقدامات امنیتی در مرز را آغاز و شروع به کشف و تخریب تونل‌ها کردند.

ارتش مصر در اکتبر سال 2014 نیروها و تجهیزات خود را در مرز نوار غزه مستقر و اقدامات مربوط به شناسایی و تخریب تونل‌ها را آغاز کرد.

در همین رابطه جنبش ملی برای شکست محاصره و بازسازی غزه اخیراً آماری را منتشر و طی آن اعلام کرد که محاصره تحمیلی بر نوار غزه باعث نابسامانی اوضاع انسانی و معیشتی غزه شده و فجایع حقیقی در زمینه‌های بهداشتی، اجتماعی، آموزشی و اقتصادی به بار آورده است.

بنابر این گزارش، 80 درصد ساکنان نوار غزه از مؤسسات بین المللی و جمعیت‌های خیریه کمک دریافت می‌کنند اما همین کمکها نیز به‌دلیل تعطیلی گذرگاه‌ها و ممانعت از ورود کاروان‌های امدادرسانی به غزه کاهش یافته و در نتیجه آن فقر و بیکاری به بالاترین حد رسیده است به‌گونه‌ای که 40 درصد ساکنان غزه در نهایت فقر به سر می‌برند و نرخ بیکاری نیز به بیش از 45 درصد رسیده است.

بخش بهداشت غزه نیز طی این سالها وضعیت نابسامانی را تجربه کرده است به‌گونه‌ای که بیش از 30 درصد اقلام دارویی و 40 درصد تجهیزات و لوازم پزشکی وزارت بهداشت به اتمام رسیده است و از سوی دیگر بحران برق نیز یکی از مهم‌ترین مشکلاتی است که محاصره تحمیلی بر غزه باعث آن بوده است.

کنفرانس ملل متحد برای تجارت و توسعه (آنکتاد) در گزارش سالانه خود اعلام کرد که اگر اوضاع کنونی در نوار غزه ادامه یابد، این منطقه دیگر قابل سکونت نخواهد بود.

بر اساس این گزارش، محاصره و عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه طی سالهای اخیر بسیاری از شاخص‌های اجتماعی اقتصادی در این منطقه را به پایین‌ترین سطح خود در طول نیم قرن گذشته یعنی از ابتدای اشغال سرزمین‌های فلسطین از سوی اسرائیل رسانده است.

"آنکتاد" همچنین هشدار داد که بسیاری از ساکنان غزه با کمبود مواد غذایی، آب آشامیدنی، برق و مسکن روبه‌رو هستند.

بر اساس این گزارش پیامدهای اجتماعی، بهداشتی و امنیتی تراکم بالای جمعیتی در نوار غزه از جمله عواملی است که غزه را در سال 2020 میلادی غیر قابل سکونت خواهد کرد.

بر اساس آمار موجود از زمان آغاز محاصره بیش از 272هزار شهروند بیکار شده‌اند. بیش از 150هزار کارگر و 100هزار فارغ التحصیل دانشگاهی فاقد کار هستند. طی این 10 سال 20هزار واحد مسکونی کاملاً تخریب شده است و به‌دلیل ممانعت رژیم صهیونیستی از ورود مصالح ساختمانی به این منطقه 100هزار نفر بدون سرپناه مانده‌اند.

وضعیت بهداشتی به‌شدت رو به وخامت گذاشته است به‌شکلی که 141 شغل مرتبط با دارو از بین رفته‌اند و 205 صنف از تولیدات اساسی دارویی دیگر وجود ندارند.

یکی از سخت‌ترین مشکلات نوار غزه مشکل برق است که بر تمامی وجوه انسانی اثر مخربی داشته است. به‌طور میانگین در غزه 4 ساعت در شبانه‌روز برق وجود دارد و این موجب از بین رفتن تولیدات غذایی و تعطیلی بسیاری از کارگاه‌های تولیدی است.

کشورهای عرب پس از جنگهای 22روزه، 8روزه و 51روزه نشست‌های فوق العاده‌ای تشکیل دادند که همگی با عنوان بازسازی غزه برگزار شد. در تمام این نشست‌ها تمامی کشورهای شرکت کننده وعده‌هایی برای بازسازی غزه ارائه کردند اما حتی 1 دلار از این کنفرانس‌های به‌اصطلاح بازسازی به نوار غزه پرداخت نشد. تنها دو کشور قطر و عربستان در مقاطعی کوتاه به فلسطین کمک کردند. عربستان تمام کمک خود را به بودجه تشکیلات خودگردان کرد که نوار غزه سهمی در آن نداشت. قطر هم با قرار دادن ناظری برای کمک‌های هدفدارش که با هماهنگی کامل با رژیم صهیونیستی پرداخت شد نتوانست از رنجهای غزه بکاهد؛ چرا که صهیونیست‌ها اجازه پرداخت این کمکها به بخش زیرساخت را ندادند.

در این میان ترکیه داعیه‌دار کمک به نوار غزه و بیرون آوردن این منطقه از محاصره بود. حرکت ناوگان آزادی1 و2 به‌سوی نوار غزه با محوریت ترکیه؛ نمود این ادعا بود. اما هنگامی که ترکها پس از تیره شدن روابطشان با روسیه به‌سراغ ارتباط با صهیونیست‌ها رفتند و صهیونیست‌ها هم شرط رفع محاصره را نپذیرفتند چاه ادعای ترکیه خشک شد و نوار غزه از آن طرفی نبست.

امروز که فقر در نوار غزه از مرز 40 درصد فراتر رفته است جای آن دارد نگاهی به داعیان کمک به فلسطین بیندازیم که نه‌تنها یک فشنگ به فلسطین هدیه نکرده‌اند تا مقاومت را بهره‌مند سازند بلکه؛ برای بهبود وضعیت عادی شهروندان غزه نیز اقدامی نکرده‌اند و قرار نیست اقدامی انجام دهند.