به گزارش پایگاه 598 به نقل از جهان - مسعود پاشنا: روز گذشته روز تلخی برای ورزش ایران بود، تیم ملی هندبال ایران در اولین دیدار خود در هفدهمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا و انتخابی جام جهانی که به میزبانی بحرین در حال برگزاری است مقابل عربستان قرار گرفت و بازی را با نتیجه 26 بر 21 واگذار کرد. این در حالی ست که در روزهای اخیربا حاشیه سازی سعودی ها و توقع بی جای اعراب و همراه شدن چند کشور عربی با آل سعود روابط ایران و عربستان به پایین ترین سطح خود رسید . بنا بر این این دیدار می توانست برای ایران حیثیتی باشد .
از سوی دیگر تیم ملی فوتبال امید ایران در یک بازی ناهماهنگ مقابل تیم ملی قطر دیگر تیم عربی بازی را واگذار کرد . این اتفاق در حالی رخ داد که تیم امید کشورمان از لحاظ کیفیت بازیکنان در سطح بالاتری قرار داشت ولی اشتباه کادر فنی کار دست تیم ملی امید داد .
تیم ملی امید در حالی که در بازی نخست مقابل تیم سوریه به برتری رسیده بود در گام دوم مقابل قطر سه تغییر داشت ! مهمترین تغییر در پست دفاع راست انجام شد که حسین کنعانی زادگان جانشین عبدالله زاده شد ! این که چگونه کنعانی زادگان که ذاتا یک مدافع میانی است در این پست به کار گرفته شد واقعا جای تامل دارد ، جالب این که حملات تیم قطر از جناح راست ما پی ریزی شده بود ولی کادر فنی تنها نظاره گر بود !
پس از مصدومیت یوسف وکیا از ناحیه رباط صلیبی، پست دفاع راست به پاشنه آشیل تیم المپیک بدل شده بود اما علی عبدالله زاده مقابل سوریه نشان داد که حداقل در دفاع یک بازیکن قابل اطمینان است و خاکپور میتواند به او تکیه کند ولی...
یعنی پس از مصدومیت وکیا در لیگ ایران یک مدافع راست پیدا نمی شود....
ضمنا ذات فوتبالی دانشگر و چشمی، هافبک دفاعی است، چشمی در استقلال در پست هافبک دفاعی یکی از بهترین مهرههای لیگ برتر فوتبال ایران است، اما تنها در تیم امید به آخرین نقطه خط دفاعی منتقل میشوند. در این بین اما داستان کنعانی زادگان از هر مهرهای جالبتر است؛ بازیکنی که نه تنها در پست دفاع راست هیچ تجربهای ندارد که از خصوصیات یک دفاع راست نیز برخوردار نیست
از روند بازی این طور استنباط می شد که کادرفنی امید می خواست در نیمه اول یک مساوی مقابل قطر بگیرد و در نیمه دوم دست به تغییر بزند. شاید بهتر بود در نیمه دوم کمی بسته تر بازی می کردیم. خط دفاع تیم امید خیلی جلو بازی می کرد و این مساله یک ریسک بود و همین مساله هم باعث شد که گل بخوریم. دریافت گل اول از قطر برنامه های تیم را مختل کرد . البته امید ایران تیم خوبی است هر چند در دفاع مشکلاتی دارد.
دیگر تغییر در تیم ملی امید نیمکت نشینی مهدی ترابی بود که تعجب همگان را برانگیخت. کارشناسان قطری با اشاره به شرایط تیم فوتبال امید ایران مقابل سوریه در مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک، از مهدی ترابی بازیکن تاثیرگذار ایران یاد کرده است.
جالب این که داوری بازی هم بسود ایران بود به اعتقاد غیاثی و برخی از کارشناسان که مدرس بینالمللی هستند، تکلی که در دقیقه 55 روزبه چشمی روی بازیکن قطر زد میتوانست یک خطای پنالتی باشد که داور پنالتی قطر را ندید.
غیاثی تصریح کرد: در دقیقه 69 بازی هم پنالتی که به سودمان گرفته شد پنالتی نبود زیرا بازیکن ما پایش را از عقب به پای بازیکن قطر گره زد و یک پنالتی گرفت.
هر چند قطریها از نظر فیزیکی قویتر بودند و بالاتر از محدوده سنی به نظر میرسیدند ، کاپیتان این تیم که در دفاع چپ بازی کرد به احتمال زیاد صغرسنی است .
اما موضوع اصلی به بحث میزبانی رقابتهاست . پرسش این است از آنجایی که سرنوشت تیمهای المپیکی در مرحله نهایی مشخص می شود ، چرا هیچگاه مرحله نهایی این رقابتها به ایران واگذار نمی شود !؟ آقای کفاشیان لطفا پاسخ دهید...
به هر حال هر کسی بی خبر از عالم غیب حاضر شود و به یکباره در جریان امور قرار گیرد فضا به گونهای برای او تعریف میشود که گویی همه چیز بیرون زمین رقم خورده است.
امیدهای فوتبال ایران جمعه شب جدیترین محک خود را طی یک سال اخیر خوردند، نمایشی نه چندان درخور که موجی از نگرانی و انتقاد را نسبت به آینده تیم ایران در مسیر صعود به المپیک ایجاد کرده است. اکنون این پرسش مطرح است که آیا قصه ناکامیهای فوتبال ایران برای حضور در رقابت المپیک باز هم به چهار سال آینده وعده داده خواهد شد؟
به هر روی در دقایقی که تیم ایران در زمین قطر خیمه زده بود ، کمبود بازیگردان حرفه ای مانند احمد نورالهی که معلوم نشد چرا از تیم ملی خط خورد ! کاملا مشهود بود مضاف بر این که از روزبه چشمی در خط دفاعی استفاده شد . در ضمن اگر تیم ملی با توجه به ناهماهنگی دفاعی، بی جهت در دفاع خطی بازی نمی کرد گرفتن تساوی از تیم قطر کند و البته با برنامه چندان سخت نبود و با توجه به بازی پایانی ایران مقابل چین براحتی می توانستیم صدرنشین شویم تا در صورت صعود با ژاپن تیم پرقدرات اسیا روبرو نشویم..مثل همیشه عادت داریم راههای سخت رو انتخاب کنیم.