به گزارش پایگاه 598، آیت الله محمد تقی آملی – رحمه الله علیه – در شرح حال خود مینویسد:
همواره از خستگی ملول و در فکر برخورد به کاملی وقت میگذاراندم و به هر کس
میرسیدم با ادب و خضوع تجسسی میکردم که مگر از مقصود حقیقی اطلاعی
بگیرم. و در خلال این احوال به سالکی ژنده پوش برخوردم و شبها را در حرم
مطهر حضرت مولی الموالی – ارواحنا فداء عتبته- تاجار حرم با ایشان به سرم
میبردم. و او اگر چه کامل نبود لکن من از صحبتش استفاداتی میبردم.
استاد
حسن زاده آملی میفرماید: از جنابش پرسیدم که این سالک ژندهپوش چه کسی
بودند؟ در جوابم نام او را به زبان نیاورد بلکه همین قدر فرمود که آدم خوبی
بود و لکن جوابگوی ما نبود.[ تا آنکه موفق به ادراک خدمت کاملی شدم و به
آفتابی در میان سایه برخوردم و از انفاس قدسیه او بهرهها بردم و در مسجد
کوفه و سهله شبهائی تنها مشاهداتی کردم.... [استاد حسن زاده میفرماید: از
حضرتش پرسیدم این «انسان کامل» کدام بزرگوار بوده است که سرکار عالی در
محضرش زانو زدهاید و تسلیم او شدید و آن همه او را به عظمت یاد
میفرمائید؟ فرمودند: جناب حاج سید علی آقای قاضی طباطبائی تبریزی – قدس
سره-...]
کتاب اسوه عارفان – ص ۵۱