ماموریت تهران و مسکو برای بحران سوریه

به گزارش پایگاه 598، تامل در اظهارات سرلشکر «محمد علی جعفری»، فرمانده کل سپاه پاسداران مبنی بر اینکه سوریه شاهد پیروزی‌های بزرگی در مرحله آینده خواهد بود، با سفر «حسین امیر عبداللهیان»، معاون وزیر خارجه ایران به بروکسل برای بحث و مناقشه درباره پرونده سوریه با مسئولان اروپایی، نشان می‌دهد، تهران تلاش‌های بسیاری برای پایان دادن به بحران سوریه انجام می‌دهد.

به موازات تلاش‌های تهران، عربستان سعودی بدنبال روزنه‌ای برای خروج از بحران سوریه با کمترین زیان‌های ممکن از دروازه مسکو یا ادامه تسلیح گروه‌های تروریستی در سوریه است.

محاسبات جدید منطقه‌ای و بین المللی

به همین دلیل آنچه «استفان دی میستورا»، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه خواهد شنید، براساس یک اصل واضح و روشن استوار است که امکان بحث و مناقشه در آن وجود ندارد، اینکه تهران و مسکو ابتکار عمل سیاسی و نظامی برای حل بحران سوریه را بین خود تقسیم کرده‌اند تا به یکی از پیچیده‌ترین بحران‌های جهان پایان دهند که تاثیری مستقیم بر اقتصاد اروپا دارد.

مهم‌تر از همه آنکه اروپایی‌ها هم اکنون بازگرداندن آرامش به خاورمیانه و پایان دادن به حضور و فعالیت تروریسم در آن را برای گشودن روابط اقتصادی جدید بویژه با ایران پس از توافق هسته‌ای امری ضروری می‌دانند.

چه بسا به تعویق انداختن حل بحران سوریه توسط آمریکا با وجود برملا شدن ائتلاف این کشور با گروه‌های تروریستی فعال در سوریه که رسانه‌های اروپایی نیز به آن اذعان داشته‌اند، تامل واشنگتن در شاه کلیدهای اقتصادی دوره پس از داعش است.

واشنگتن کاملا اذعان دارد که در پرونده‌های اقتصادی سوریه و ایران جایی ندارد و همین بزرگترین دلیل مشوق کشورهای اروپایی است که واشنگتن را وادار به مانور می‌کند تا شاید به امتیازهای مستقیم و غیر مستقیم از طریق شرکت‌هایی دست یابد که با دولت آمریکا در ارتباط هستند یا برای منافع اقتصادی واشنگتن در سوریه و ایران فعالیت می‌کنند.

اما تهران و دمشق که بخاطر طرح‌های صهیونیستی – آمریکایی در منطقه آسیب بسیار دیده‌اند، هیچ گاه به حضور اقتصادی آمریکا در کشورهایشان راضی نخواهند شد، چون به خوبی می‌دانند که در پس حضور اقتصادی، فعالیت اطلاعاتی و امنیتی نیز وجود دارد.

از جهتی تهران و دمشق چگونه می‌توانند، اجرای طرح‌های اقتصادی خود را به شرکت‌هایی بسپارند که در برافروختن آتش جنگ در مراحل آتی در منطقه سهیم هستند.

محاسبات جدید آمریکایی‌ها در سوریه

آنچه در آن تردید نیست، اینکه آمریکا از پرونده امنیت رژیم صهیونیستی چشم پوشی نخواهد کرد و برای تامین امنیت این رژیم نیاز به جنگ‌های جدیدی در منطقه پس از بحران سوریه است تا ملل عربی را بخود مشغول کند و نگاه آنها را از قضیه فلسطینی باز دارد.

براساس این اصل، آمریکا بخوبی می‌داند که در بُعد اقتصادی در ایران و سوریه جایی ندارد. در همین راستا نیز بخوبی می‌داند، ممکن نیست، از حضور این دو کشور در محور مقاومت جلوگیری کند.

بهمین دلیل است که واشنگتن در این اواخر اذعان کرد که نظام کنونی سوریه همچنان باید به بقای خود ادامه دهد و مشروعیت دولت سوریه و «بشار اسد»، رئیس جمهوریش را به رسمیت شناخت.

این موضوع موجب می‌شود، عربستان بطور خاص و شیوخ عرب حوزه خلیج فارس بطور عام تلاش کنند، به عنوان یکی از ابزارهای تامین کننده اهداف آمریکا در منطقه، راهی برای نفوذ به دمشق پیدا کنند.

باتوجه به داده‌های موجود و حقایق جاری سخن گفتن از مرحله سوریه پس از بحران امکان پذیر است، چراکه نیروهای ایرانی به عنوان نیروهای مشاوره‌ای و نظامی عمل می‌کنند و دور از انتظار نیست، در صورت نیاز وارد عرصه نظامی شوند.

افزون بر آن باید به نقش روسیه و عملیات هوایی آن در سوریه اشاره کنیم که در کنار نقش ایران، بر این نکته تاکید می‌کند که مبارزه با تروریسم وارد مرحله آخر خود می‌شود که به معنای فروپاشی گروه‌های مسلح تروریستی و بازگشت سیطره دولت سوریه بر مناطق تحت کنترل این گروه‌هاست.

مهمترین مانع برسر دستیابی به راه‌حل بحران

بهمین دلیل کشورهای حامی تروریسم تلاش می‌کنند، موجودیت و حضور این گروه‌ها در سوریه را حفظ کنند تا معارضان سوری همچنان در پرونده سوریه نقش داشته باشند.

ائتلاف معارضان، اخوانی‌ها و مابقی گروه‌های سیاسی معارض سوری که طرح دی میستورا را باوجود موافقت دمشق با آن، رد کرده‌اند، هیچ گاه نیروهای سیاسی مستقلی نمی‌توانند، باشند و همواره تلاش کرده‌اند، اهداف طرف‌های خارجی را در سوریه محقق کنند.

چون اگر غیر از این بود، این گروه‌ها نیز همانند دمشق با طرح دی میستورا موافقت می‌کردند و در واقع مهمترین بعد بحران سوریه را این گروه‌ها تشکیل می‌دهند.

در این شرایط طبیعی است که ایران را در خط اول دفاع سیاسی و نظامی از سوریه مشاهده کنیم و روسیه نیز برای مقابله با تروریسم به کمک سوریه بشتابد، چراکه سوریه عمق استراتژیک امنیت ملی روسیه و ایران شمرده می‌شود و سقوط آن دروازه تسلط رژیم صهیونیستی بر منطقه خواهد بود.