همسرم رهبرش را تنها نگذاشت

به گزارش پایگاه 598، سایت دیده بان نوشت: ایران قربانی تروریسم است و هر روزه شاهد آن هستیم که خبر شهادت یکی از جان برکفان انقلاب اسلامی در درون کشور یا محور مقاومت به گوش می رسد.

با توجه داشت که پرداختن به خانواده شهدا و زنده نگه داشتن یاد ایشان در سالهایی که در پیش روی داریم از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است.

متن زیر به مصاحبه با همسر شهید دانایی فر، مرزبان مظلومی است که توسط پسمانده های گروهک ریگی به شهادت رسید. 

* شما یک قربانی تروریسم هستید،سخن شما با جریان های حامی تروریسم چیست؟

آنها شاید فکر کنند با این اتفاقی که برای همسرم افتاده است،ما تغییر می کنیم و عوض می شویم، ولی راهی که همسرم رفته است راه پر افتخاری است و من و پسرم راهشان را ادامه می دهیم.

* گروه های تکفیری همواره ادعا می کنند که با اقدامات تروریستی حامی جریان اهل سنت می باشد، این ادعا را چطور می بینید؟

من شیعه ام ولی فکر می کنم آنها بدنبال تفرقه هستند ،چرا که در استانی که ما زندگی می کنیم شیعه و سنی در کنار هم بصورت عادی زندگی می کنند ولی جریان وهابیت جدای از این دو مذهب هستند و سعی می کنند میان آنها تفرقه بیندازند و جنگی داخلی بین شیعه و سنی ایجاد کنند.

ما تا الان هیچ کوتاهی ای از نظام در احقاق حقوقمان ندیدیم، من همان زمان اسارت همسرم هم نامه ای را داده بودم و کسی برای ما کم نگذاشت.

* آیا جریان های مدعی حقوق بشر در داخل کشور که بهانه هایی همچون اعدام قاچاقچیان مواد مخدر و تروریست ایران را متهم به نقض حقوق بشر می کنند،آیا اصلا به سراغ شما بعنوان یک قربانی واقعی تروریسم آمدند؟و آیا برای پیگیری حقوق تان سراغی از شما گرفتند؟

کسی در قالب سازمان و گروه حقوق بشری نزد ما نیامد.

* از حاشیه هایی که در دوران اسارت و شهادت همسرتان و جنجال های رسانه ای آن دوره نکته اگر دارید بفرمایید.

در همان دوران اسارت همسرم،فردی به سراغ ما آمد و گفت که ما شنیدیم همسر شما پناهنده شده و موقع تحویل در مرز نیروهای خودی او را به قتل رسانده اند و به همین بهانه او را شهید کرده اند، در صورتی که از همسرم تنها چهارتا استخوان آمد و با آزمایش دی ان ای و لباس هایی که به تن داشت او را شناسایی کردند،یکی از دلایل شهادت او این بود که حاضر نشد به هیچ مسئولی توهین و یا وطن فروشی بکند و رهبرش را تنها بگذارد.

خیلی ها به دنبال این بودند که شایعاتی همچون پناهندگی همسرم را از من بشنوند، اما من چیزی نگفتم.

دشمن که مشخص است بدنبال دشمنی است، ولی آدم از اطرافیانش ناراحت می شود، ته دل من خیلی قرص بود که همسرم مسلمان است،دین و مذهبش را به چیزهای کوچک نمی فروشد و به کم قانع نمی شود، شهادت بالاترین افتخاری بود که نصیبش شد و یکی از بزرگترین آرزوهایش بود.