کسی به ناو انگلیسی خوش‌آمد نخواهد گفت

598 به نقل از عصرایران - انگلیس با اعلام این که پیشرفته ترین ناوشکن خود را به خلیج فارس اعزام می کند ، فاز تازه ای از تقابل با جمهوری اسلامی ایران آغاز کرده است. این اقدام بعد از آن صورت گرفت که نیروی دریایی ارتش ایران بستن تنگه هرمز را در رزمایش اخیر خود تمرین کرد و قرار است در بهمن ماه امسال نیز مانور مشابهی از سوی سپاه در خلیج فارس و تنگه هرمز انجام شود.

در این که مردم ایران نه جنگ طلب هستند و نه اساساً علاقه ای به جنگ و آدمکشی دارند شکی نیست ، خاصه آن که بخش عمده ای از ایرانیان عصر حاضر تجربه یک جنگ فراگیر 8 ساله را دارند و می دانند که جنگ های واقعی شباهتی به شعارها و فیلم های اکشن ندارند و به معنای کامل کلمه حتی برای طرف پیروز هم خسارت آمیز و مرگبار هستند.

از این رو همه ما از پیش آمدن هر گونه درگیری نظامی جدید نگران هستیم و طبیعتاً دوست نداریم آجرهایی که دانه به دانه در طول سالیان دراز برای سازندگی کشورمان بر روی هم نهاده ایم در یک جنگ دیگر ویران شوند و فرزندانمان در میانه باروت و خون بزرگ شوند.

اما این یک طرف قضیه است و البته بسیار هم عقلانی و منطقی. اما روی دیگر ماجرا این است که اگر دیگران بخواهند به سرزمین ما دست درازی کنند و همانند دوران سپری شده "استعمارگری با کشتی های جنگی" ، ناوشکن به رخ بکشند ، آیا باید دست روی دست گذاشت و به متجاوزان گفت:‌بفرمایید ! این سرزمین مادری ما ، این دارایی های ما و این ناموس ما ؟!
قطعاً این گونه نخواهد بود و انگلیسی ها هم خوب می دانند که گذشت آن دورانی که اگر یک کشتی جنگی شان در سواحل کشوری پهلو می گرفت می شد حتی انتظار سقوط دولت آن کشور را هم داشت.

اگر جنگی در خلیج فارس رخ دهد حتماً ما بسیار آسیب خواهیم دید ولی ابهت افسانه وار نیروی دریایی آمریکا و انگلیس هم برای همیشه فروخواهد ریخت.
ایرانیان در سال های 66 و 67 خورشیدی ، در حالی که کمترین امکانات نبرد دریایی را داشتند و خبری از این همه موشک و اژدر و توپ و شناور رادار گریز و ... نبود توانستند ضربات تأمل برانگیزی بر نیروی دریایی امریکا وارد و حتی برخی کشتی های تحت اسکورت آنها را با همان امکانات اولیه به زیر آب بفرستند.

امروز حتماً این قدرت وجود دارد که هزاران موشک و شناور تندرو در آن واحد بر سر تنها چند ده کشتی متجاوز ببارند و تجربه جنگ نامتقارن را بر آنها تحمیل کنند. شک نکنید که اگر غیر از این بود ،‌ آنها با این همه سر و صدایشان علیه ایران ، حتماً تا کنون حمله کرده و دمار از روزگارمان در آورده بودند.

البته همان گونه که ذکر شد ، بی تردید در هر گونه نبرد احتمالی ما نیز متحمل آسیب خواهیم شد و حتی شهادت یک جوان ایرانی هم خسارتی جبران ناپذیر است و از این رو باید تا حد امکان از اصطکاک و جنگ دوری جست ؛ این اتفاقاً همان نکته ای است که طرف مقابل ما هم بدان توجه دارد و در هر گونه و طرح و نقشه ای ، بیش از آسیب هایی که می تواند بر ما تحمیل کند ،‌ به خسارت های احتمالی خود می اندیشد و دست نگه می دارد.

انگلیسی ها در طول تاریخ هرگز خیر و نفعی برای ملت ما نداشته اند و امروز هم که سفارتشان را برده و ناوشان را آورده اند فرقی با گذشته تاریخی شان ندارند و هرگز کسی در ایران به آنها خوش آمد نخواهد گفت.

ما همان گونه که اصرار داریم کشورمان مستعمره سیاسی و اقتصادی چین و روسیه نشود ، همچنان بر استقلال ملی خودمان در برابر غربی ها نیز تأکید داریم. این استقلال البته الزاماً از مسیر تقابل و جنگ نمی گذرد و می تواند در میانه دوستی ها و حسن تعاملات باشد ولی اگر آنها همچنان در سودای گذشته های از دست رفته هستند و می خواهند اراده های خود را بر ما تحمیل کنند همانند همیشه تاریخ در ایران با مشت آهنین مواجه خواهند شد.
مردم ایران هر چند ممکن است با دولت کنونی مشکل داشته باشند و حتی ای بسا بعضاً منتقد حکومت نیز باشند ولی قرار نیست حواسشان به حدی گرم اختلافات داخلی باشد که بگذارند دزدها از در وارد شوند و همه چه داریم و نداریم را با خود ببرند و به ریش مان بخندند.