یوفی میگوید در ابتدا کسی گمان نمیکرد اوباما بتواند توافقی هستهای با ایران داشته باشد، "دموکراتهای کنگره تردیدهای خود را درباره مفاد توافق داشتند و این تردیدهای خود را به صورت علنی مطرح میکردند."
"اما در حالیکه اوباما درباره بسیاری چیزها اشتباه میکند، درباره مهمترین مسأله کاملا درست میگوید: هیچ جایگزینی برای توافقی که جان کری، وزیر خارجه، بدست آورد وجود ندارد. 'ما توافق بهتری میخواهیم'، تبدیل به شعار اصلی جمهوریخواهان، آیپک و دیگر مخالفین در جامعه یهودی شده است." اما مخالفین بغیر از شعار دادن هیچ کار دیگری انجام ندادند و مواضع آنها پس از مدتی "حزبی و احمقانه" جلوه کرد.
"باراک اوباما، آنگونه که برخی میگویند، بدلیل اینکه رئیسجمهور آمریکا میتواند در حوزه سیاست خارجیاش هر چه خواست را انجام دهد، برنده نشد. دلیل بُرد وی این بود که درخواستهای تجدید نظر مخالفین که در میان برخی یهودیان و بازهای راست افراطی انعکاس بسیاری داشت، کافی نبود. شعارهای احساسی در میان میانهروهای دموکراتی که خواهان پاسخهای واقعی برای مسائل واقعی بودند، خریداری نداشت."
یوفی در ادامه میگوید آیا نتانیاهو این روش را در مسائل مرتبط با مناقشه اسرائیلی-فلسطینی نیز انجام خواهد داد؟ "اگر چیزی از تجربهاش یاد گرفته باشد خواهد فهمید چگونگی برخورد با متحدین بدبین، نمیتواند روش کنونی را ادامه دهد. وی خواهد فهمید که تقریبا 50 سال پس از اشغال، حتی دوستان اسرائیل نیز از وعدههای مبهم، درخواستهای احساسی و کلمات پوچ راضی نیستند."
"بنابراین وی باید برنامهای ارائه کند مبنی بر اینکه درباره راهحلی برای مناقشه فلسطین-اسرائیل جدی است، حتی اگر فلسطینیها آماده مصالحهای که باید انجام شود، نباشند."