در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
طولانی‌ترین دیوار گلی دنیا که قدمتی برابر ۲۵۰۰ سال دارد در داربگرد فارس واقع است و به تازگی زمزمه‌هایی درباره‌ی ثبت آن در یونسکو شنیده می‌شود.
به گزارش پایگاه 598، دیوار چین به عنوان بلندترین و طولانی‌ترین دیوار دنیا شناخته می‌شود و هر
سال چندین میلیون بازدیدکننده از نقاط مختلف جهان به سمت خود می‌کشد. اما
دومین دیوار طولانی جهان در شهر گرگان قرار دارد که یک دیوار گلی با قدمت
۲۵۰۰ سال است.
دارابگرد در فهرست رکوردهای گینس و تأکید مسئولان برای آماده‌سازی پرونده ثبت جهانی این مجموعه در سازمان یونسکو است.
دارابگرد نام یکی از پنج شهرستان ایالت پارس در ایران قدیم است که به نام «دارابجرد» (بعد از حمله اعراب) نیز شهرت دارد. این شهر در فاصله شش کیلومتری شهر داراب فعلی قرار گرفته و نخستین پایتخت سلسله ساسانیان و یکی از قدیمی‌ترین شهرهای باستانی ایران و جزو پنج شهر تاریخی استان فارس است.
قدمت این شهر به دوره هخامنشیان می‌رسد و نخستین شهر مدور فلات ایران محسوب می‌شود. پیرامون این شهر، دیوار مخروطی عظیمی از گل رس، سنگ و ملات آهک ساخته شده که ارتفاع آن به بیش از ۱۰ متر می‌رسد.
هرچند که قسمت‌هایی از این دیوار دچار فرسایش شده و ارتفاع کنونی آن به هفت متر کاهش یافته اما وجود ماده چسبنده‌ای در میان ملات و گل به کار رفته در دیوار سبب شده با گذشت بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ سال این دیوار با تخریب کم، پابرجا و استوار باقی بماند.
طبق اسناد تاریخی موجود، پشت این دیوار، خندقی بزرگ برای حفاظت بیشتر از شهر ایجاد شده بود که دسترسی به شهر را در مواقع خطر بسیار مشکل می‌کرده است.
این خندق پیوسته مملو از آب بوده و به گفته مورخان، در این خندق گیاهانی وجود داشته که به دور پای افرادی که وارد آن می‌شدند، می‌پیچیده و مانع از شنا کردن آنها می‌شده و البته آب مورد نیاز خندق نیز از رودخانه‌های اطراف تأمین می‌شده است.
دارابگرد در فهرست رکوردهای گینس و تأکید مسئولان برای آماده‌سازی پرونده ثبت جهانی این مجموعه در سازمان یونسکو است.
دارابگرد نام یکی از پنج شهرستان ایالت پارس در ایران قدیم است که به نام «دارابجرد» (بعد از حمله اعراب) نیز شهرت دارد. این شهر در فاصله شش کیلومتری شهر داراب فعلی قرار گرفته و نخستین پایتخت سلسله ساسانیان و یکی از قدیمی‌ترین شهرهای باستانی ایران و جزو پنج شهر تاریخی استان فارس است.
قدمت این شهر به دوره هخامنشیان می‌رسد و نخستین شهر مدور فلات ایران محسوب می‌شود. پیرامون این شهر، دیوار مخروطی عظیمی از گل رس، سنگ و ملات آهک ساخته شده که ارتفاع آن به بیش از ۱۰ متر می‌رسد.
هرچند که قسمت‌هایی از این دیوار دچار فرسایش شده و ارتفاع کنونی آن به هفت متر کاهش یافته اما وجود ماده چسبنده‌ای در میان ملات و گل به کار رفته در دیوار سبب شده با گذشت بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ سال این دیوار با تخریب کم، پابرجا و استوار باقی بماند.
طبق اسناد تاریخی موجود، پشت این دیوار، خندقی بزرگ برای حفاظت بیشتر از شهر ایجاد شده بود که دسترسی به شهر را در مواقع خطر بسیار مشکل می‌کرده است.
این خندق پیوسته مملو از آب بوده و به گفته مورخان، در این خندق گیاهانی وجود داشته که به دور پای افرادی که وارد آن می‌شدند، می‌پیچیده و مانع از شنا کردن آنها می‌شده و البته آب مورد نیاز خندق نیز از رودخانه‌های اطراف تأمین می‌شده است.
اخبار ویژه
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
