چرا برخی شهرها به گردشگران روی خوش نشان نمی‌دهند

به گزارش پایگاه 598، شهرهایی مثل بارسلونا، برلین، لیسبون و هنگ کنگ که تنها در همین دو دهه‌ی اخیر، به عنوان اصلی‌ترین مقاصد گردشگران انتخاب شده‌اند، به دنبال راهی برای کاستن از میزان این میهمانان هستند. این موضوع را نمی‌توان بیماری ترس از غریبه‌ها دانست؛ این در حقیقت اعتراضی به تغییر چهره پدیده‌‌ی گردشگری به شمار می‌‌رود.
بارسلونا

در بارسلونا، شهردار چپ گرای این شهر به نام آدا کولائو (Ada Colau)، از برنامه‌هایی در جهت ایجاد محدودیت برای ورود گردشگرانی به این شهر استقبال می‌کند. سال گذشته، این شهر به عنوان یازدهمین مقصد بزرگ برای گردشگرانی معرفی شد که به انجام تفریحات شبانه علاقه دارند. تعداد این نوع گردشگران که در سال گذشته از این شهر بازدید کردند، ۷.۷۳ میلیون نفر برآورد شده که این تعداد بیش از چهار برابر جمعیت کل شهر است. کولائو به علت مخالفت‌هایی که از طرف دولت مرکزی صورت گرفت، تنها توانست به مهلت قانونی یک ساله موافقت نامه های ورود گردشگران جدید پایان دهد. این تصمیم باعث ایجاد ابهاماتی در فعالیت ۳۰ پروژه ایجاد هتل و مهمانخانه های مختلفی شد که در سطح شهر مشغول به فعالیت بودند. خدمات و اجاره های بسیار کوتاه مدت مانند ایر بی ان بی (Airbnb) (وب سایت یافتن مکانهای اقامتی) در بارسلونا غیر قانونی اعلام شدند.

نمایی از شهر بارسونا، اسپانیا


لیسبون

در شهر لیسبون که به عنوان یکی از مقاصد در حال رشد گردشگری در اروپا شناخته شده، جمعیت ۳.۶ میلیون نفر افزایش یافته که در حدود ۶.۵ برابر جمعیت کل شهر است. مسوولان این شهر نیز به دنبال همان مصوبات و تصمیماتی هستند که کولائو برای بارسلونا برقرار کرده است. حتی گروهی به نام "مردم اینجا زندگی می‌کنند” نیز تشکیل شده که از برخی محله ها در برابر هجوم گردشگران محافظت می کند.

بخشی از شهر لیسبون، پرتغال



برلین

در برلین، تعداد این گردشگران ۴/۵ میلیون نفر است که در حقیقت یک میلیون نفر بیش از جمعیت خود شهر است. در این شهر سال‌ها است که برخی گرایش‌های ضد گردشگری شکل گرفته است. در آنجا، گروه‌های مخالف، کافه ها و رستوران هایی وجود دارند که با برخی فعالیت های خود باعث می شوند تا گردشگران احساس ناخوشایندی از بودن در آن مکان‌ها داشته باشند. در این شهر، ایر بی ان بی حتی اگر بطور گسترده ای هم استفاده شود غیر قانونی است.

نمایی از برلین در شب




 هنگ کنگ

همچنین در هنگ کنگ به عنوان نهمین مقصد بزرگ گردشگری دنیا با ۸.۸۴ میلیون گردشگر بین المللی در سال گذشته (در حدود ۱.۷ میلیون نفر بیش از جمعیت شهر)، واکنش‌های شدید مردمی بر علیه موج گردشگرانی که از سرزمین اصلی چین می‌آیند وجود دارد.

نمایی از هنگ کنگ در شب

اما ممکن است برخی ها وجود این نوع رفتارها و ضعف مهمان نوازی را در عدم تجربه در مواجهه با انبوه گردشگر در این شهرها بدانند. به عنوان مثال برای پاریسی ها که سالانه پذیرای ۱۵.۵۷ میلیون گردشگر هستند (اندکی پس از شهرهای لندن و بانکوک)، وجود این تعداد گردشگر به معنای یک سرمایه و آمدن پول است. با اینکه مسوولان فرانسوی برای این جمعیت تمهیداتی را در نظر می گیرند با این حال بعید است که جریان ایر بی ان بی را غیر قانونی اعلام کنند. به هر حال آنها نیز به این مهمان نوازی ها به دید اقتصادی نگاه می کنند.

اما این افزایش پذیرش در میزان گردشگران، در برابر افزایش مشکلات مرتبط با آن قابل توضیح نیست. امروزه گردشگری شهری بیش از آنچه انتظار می رفت در حال رواج یافتن است. پژوهشگران معتقدند "گردشگران جدید شهرها” دیگر نخواهند توانست به هر نقطه از شهر که دلشان بخواهد بروند. فقط به آنها گفته خواهد شد که مثلا در طرف راست کلیسای قدیمی را می بینید و در طرف چپ، کاخ قرار دارد؛ به بازدید از برخی موزه ها یا گالری های هنری بروید، در یک رستوران نمونه غذا میل کنید، در هتل استراحت کنید و برگردید. امروزه گردشگران اغلب به دنبال یافتن و دستیابی به تجربیاتی واقعی در بازدیدهای خود هستند. هم اکنون تمامی صنایع برای ایجاد واقعیاتی البته خیالی فعال شده اند. و مثلا به گردشگران نشان داده می شود که در فلان محله، مردم معمولی زندگی می کنند و می توانند با آنها ارتباط برقرار کنند و حتی گاهی اوقات این گردشگران متعجب می شوند از اینکه می بینند برخی از محلی ها در محله های کارگری، اصلا در خود نیازی به فراگیری زبان انگلیسی نمی بینند به این دلیل که می خواهند تا آنجا که امکان دارد، همه چیز طبیعی و به شکل بومی خود باشد.

برخی از ساکنان برلین، علائمی را بر روی پنجره‌های ساختمان های خود چسبانده اند با این مضمون که :”هیچ نوع قهوه ای اینجا سرو نمی شود.” هدف از انجام این کار، دور کردن گردشگران بوده اما جالب است که این علائم اکثرا باعث جذب بیشتر گردشگرانی می شود که می خواهند صحت این گفته را بررسی کنند. هنینگ فولر (Henning Fueller) و بوریس میشل (Boris Michel) در سال ۲۰۱۴ در مقاله ای که در ارتباط با بررسی گردشگری در منطقه بوهمیایی برلین (bohemian) به نام کروزبرگ (Kreuzberg) بوده اینطور بیان کردند:

    تصور و انتظاری که در بازدید از برخی شهرها و شهرنشینی در آنها وجود دارد اغلب بر اساس دیدن طبقه های کارگری و دوره های پیش از صنعتی شدن مخصوصا در مراکز شهرها است.

در منطقه کروزبرگ نیز همانند همان کاری که کولائو در بارسلون انجام داد، ایجاد هرگونه خوابگاه، استراحتگاه یا مهمانخانه جدید از سال ۲۰۱۰ ممنوع شده است.

اگرچه آن چیزی که به گردشگران نشان داده می شود، بخش هایی است که به تازگی نوسازی شده اند. علت انجام این کار کاملا مشخص نیست؛ ممکن است به این دلیل باشد که گردشگران می خواهند اماکنی که از آنها بازدید می کنند پاکیزه و البته دارای امنیت و شکل و شمایل مناسبی باشند تا اینکه محله یا ساختمانهایی را ببینند که در حال مرمت هستند یا اینکه به مرمت نیاز دارند یا اینکه ممکن است تجار یا مالکان محلی، از این بازسازی ها به نیت جمع کردن گردشگر بیشتر بهره ببرند. هنوز هم برای ساکنان محلی، ارتباط مستقیمی بین رشد تعداد گردشگران و افزایش هزینه اقامت گاهها وجود دارد به این ترتیب که با وجود گردشگران و بنا به ذائقه ی آنها، این ساکنان باید نسبت به بازسازی و بهبود شرایط رستورانها، کافه ها و استراحت گاهها و بروز کردن آنها اقدام کنند.
وظیفه گردشگران

برای گردشگران یک شهر خارجی به ویژه اگر به زبان مردم آن شهر آشنا نباشند، تقریبا این امکان وجود ندارد که کارهایی را همانند ساکنان آن شهر انجام دهند. تمام آن کاری که آنها باید انجام دهند این است که به هنگام بازدید و عبور از محله های قدیمی و مسکونی، تا حد ممکن رعایت ادب و احترام و البته تا حد ممکن سکوت را داشته باشند. پول خرج کردن های زیاد و ولخرجی های بیخود مسلما جزء این رفتارها به حساب نمی‌آیند و در کل باید سعی شود تا به اکوسیستم و بافت اجتماعی این مناطق آسیبی نرسد.

به عبارت دیگر، گردشگران خارج از این تصور که مسافر هستند، باید همانقدر به ساکنان و مناطق مورد بازدید احترام بگذارند که به همسایگان واقعی خود احترام می گذارند.




منبع:کجا رو