تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
در ابتدای لیگ چهاردهم، وقتی پرسپولیس دو بازیکن جوان و بی نام و نشان از لیگ یک جذب کرد، کمتر کسی تصور می‌کرد که آنها درست یک فصل بعد، کلیدی‌ترین بازیکنان تیمی باشند که در اوج بحران به دنبال فرار از قعر جدول است.
به گزارش پایگاه 598، در ابتدای لیگ چهاردهم، وقتی پرسپولیس دو بازیکن جوان و بی نام و نشان از لیگ یک جذب کرد، کمتر کسی تصور می‌کرد که آنها درست یک فصل بعد، کلیدی‌ترین بازیکنان تیمی باشند که در اوج بحران به دنبال فرار از قعر جدول است. علی دایی و چشم‌های تیزبین او احمد نوراللهی و مهدی طارمی را دید و بلافاصله پسندید. آنها به پرسپولیس آمدند و پیراهن سرخ و پرافتخارش را پوشیدند. طارمی از ایرانجوان بوشهر و نوراللهی از فولاد یزد.
طارمی و نوراللهی از همان ابتدا توانایی خود را نشان دادند. یکی در خط حمله گل‌های سرنوشت‌سازی برای پرسپولیس به ثمر رساند و دیگری در خط میانی، نمونه کاملی از جنگندگی یک هافبک مقتدر را به نمایش گذاشت. هر چند هر دو در ابتدای راه کمی هم دچار نوسان شدند و در معدود بازی‌هایی آن طارمی و نوراللهی همیشگی نبودند. البته این دو بازیکن جوان بیشتر از مبلغ قراردادی که از پرسپولیس گرفتند برای این تیم بازی کردند. طارمی 150 میلیون و نوراللهی 140 میلیون. این دو به واقع ارزشی بیشتر از این مبلغ را داشتند و در سطحی بالاتر از بازیکنانی با این رنج قیمت بازی کردند.
فصل چهاردهم تمام شد و لیگ پانزدهم از راه رسید. طارمی را الکویت می‌خواست. او پیشنهاد یک میلیون دلاری قهرمان کویت را در جیب داشت اما فقط یک نه گفت و ماند تا امید اول برانکو در خط حمله باشد. نوراللهی هم پس از مصدومیتی که از ناحیه کتف نصیبش شده بود، سه بازی اول فصل را از دست داد اما از بازی مقابل ذوب‌آهن به ترکیب برگشت تا نظمی مثال‌زدنی به خط میانی پرسپولیس بدهد. با پوشیدن پیراهن شماره هشتی که که روزگاری نه چندان دور بزرگانی به یادماندنی بر تن می‌کردند. او میراث‌دار پیراهنی شد که آخرین بار بر تن جادوگری به نام علی کریمی بود.
نوراللهی که آمد پرسپولیس جان گرفت. دیگر از آن اشتباه‌های تکراری در خط هافبک خبری نبود و همین یکی از دلایل اصلی موفقیت پرسپولیس در گرمای وحشتناک اهواز بود. حتی نوراللهی مقابل ذوب‌آهن هم فوق‌العاده کار کرد اما چه سود که توپ‌های پرسپولیس راهی به دروازه حریف پیدا نکرد.
طارمی نیز تاکنون در این فصل چهار گل به ثمر رسانده. او مثل دوست صمیمی خود احمد نوراللهی نشان داده که آینده روشنی در انتظارش است. او بدون شک یکی از مدعیان اصلی تصاحب عنوان آقای گلی لیگ برتر است. عنوانی که می‌تواند افتخاری بزرگ برای بازیکنی باشد که فصل قبل و وقتی به پرسپولیس پیوست کمتر کسی او را می‌شناخت.
دوقلوهای جدید پرسپولیس یک کاشف مشترک دارند. یک مربی باجربزه به نام علی دایی. او بود که با جراتی مثال زدنی این دو را از ایرانجوان و فولاد یزد به پرسپولیس آورد و حتی در سخت‌ترین شرایط بازی‌شان داد. درست مثل امید عالیشاه و مهرداد کفشگری که آنها نیز ماحصل ریزبینی علی دایی بودند.
طارمی و نوراللهی، همان دو بازیکنی که علی دایی کشف شان کرد حالا به دو بازیکن موثر و غیرقابل گذشت در ترکیب پرسپولیس بدل شده‌اند. کمتر کسی است که توانایی‌های این دو را نادیده بگیرد و بعد از شنیدن نام شان سری به نشانه تایید تکان ندهد. طارمی به مرد محبوب هواداران پرسپولیس تبدیل شده و نوراللهی را نیز طرفداران سرخ با متعصب‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه مقایسه می‌کنند.
این دو یادگاری علی دایی در پرسپولیس هستند. هر وقت حرف‌شان هست و هر وقت که می‌درخشند باید یادی هم از علی دایی کرد. مردی که نقش بسزایی در شکوفایی‌شان داشت. هم نوراللهی و هم طارمی بعد از توانایی‌های خود باید مدیون یک مربی جربزه‌دار باشند. مردی به نام علی دایی.
طارمی و نوراللهی از همان ابتدا توانایی خود را نشان دادند. یکی در خط حمله گل‌های سرنوشت‌سازی برای پرسپولیس به ثمر رساند و دیگری در خط میانی، نمونه کاملی از جنگندگی یک هافبک مقتدر را به نمایش گذاشت. هر چند هر دو در ابتدای راه کمی هم دچار نوسان شدند و در معدود بازی‌هایی آن طارمی و نوراللهی همیشگی نبودند. البته این دو بازیکن جوان بیشتر از مبلغ قراردادی که از پرسپولیس گرفتند برای این تیم بازی کردند. طارمی 150 میلیون و نوراللهی 140 میلیون. این دو به واقع ارزشی بیشتر از این مبلغ را داشتند و در سطحی بالاتر از بازیکنانی با این رنج قیمت بازی کردند.
فصل چهاردهم تمام شد و لیگ پانزدهم از راه رسید. طارمی را الکویت می‌خواست. او پیشنهاد یک میلیون دلاری قهرمان کویت را در جیب داشت اما فقط یک نه گفت و ماند تا امید اول برانکو در خط حمله باشد. نوراللهی هم پس از مصدومیتی که از ناحیه کتف نصیبش شده بود، سه بازی اول فصل را از دست داد اما از بازی مقابل ذوب‌آهن به ترکیب برگشت تا نظمی مثال‌زدنی به خط میانی پرسپولیس بدهد. با پوشیدن پیراهن شماره هشتی که که روزگاری نه چندان دور بزرگانی به یادماندنی بر تن می‌کردند. او میراث‌دار پیراهنی شد که آخرین بار بر تن جادوگری به نام علی کریمی بود.
نوراللهی که آمد پرسپولیس جان گرفت. دیگر از آن اشتباه‌های تکراری در خط هافبک خبری نبود و همین یکی از دلایل اصلی موفقیت پرسپولیس در گرمای وحشتناک اهواز بود. حتی نوراللهی مقابل ذوب‌آهن هم فوق‌العاده کار کرد اما چه سود که توپ‌های پرسپولیس راهی به دروازه حریف پیدا نکرد.
طارمی نیز تاکنون در این فصل چهار گل به ثمر رسانده. او مثل دوست صمیمی خود احمد نوراللهی نشان داده که آینده روشنی در انتظارش است. او بدون شک یکی از مدعیان اصلی تصاحب عنوان آقای گلی لیگ برتر است. عنوانی که می‌تواند افتخاری بزرگ برای بازیکنی باشد که فصل قبل و وقتی به پرسپولیس پیوست کمتر کسی او را می‌شناخت.
دوقلوهای جدید پرسپولیس یک کاشف مشترک دارند. یک مربی باجربزه به نام علی دایی. او بود که با جراتی مثال زدنی این دو را از ایرانجوان و فولاد یزد به پرسپولیس آورد و حتی در سخت‌ترین شرایط بازی‌شان داد. درست مثل امید عالیشاه و مهرداد کفشگری که آنها نیز ماحصل ریزبینی علی دایی بودند.
طارمی و نوراللهی، همان دو بازیکنی که علی دایی کشف شان کرد حالا به دو بازیکن موثر و غیرقابل گذشت در ترکیب پرسپولیس بدل شده‌اند. کمتر کسی است که توانایی‌های این دو را نادیده بگیرد و بعد از شنیدن نام شان سری به نشانه تایید تکان ندهد. طارمی به مرد محبوب هواداران پرسپولیس تبدیل شده و نوراللهی را نیز طرفداران سرخ با متعصب‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه مقایسه می‌کنند.
این دو یادگاری علی دایی در پرسپولیس هستند. هر وقت حرف‌شان هست و هر وقت که می‌درخشند باید یادی هم از علی دایی کرد. مردی که نقش بسزایی در شکوفایی‌شان داشت. هم نوراللهی و هم طارمی بعد از توانایی‌های خود باید مدیون یک مربی جربزه‌دار باشند. مردی به نام علی دایی.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
