حمله ی نظامی به ایران در پساتوافق محتمل تر از قبل! / رکورد تهدید نظامی ایران توسط مقامات آمریکایی زده شد!

اما پس از اتمام جنگ و پس از مستحکم تر شدن پایه های اجتماعی، نظامی و اقتصادی نظام اسلامی، امریکا رویکرد خود را تغییر داد و روش های مختلف جنگ نرم را جایگزین جنگ سخت کرد. علت این امر همانطور که اشاره شد استحکام روزافزون جایگاه مردمی نظام و همچنین پایه های اقتصادی و نظامی حکومت اسلامی بود که باعث شد گزینه ی نظامی فقط در حد یک شعار توخالی باقی بماند.

اما در هر حال همین شعار پوچ یانکی ها، دستاویزی برای برخی منتقدین داخلی و خارجی سیاست خارجی نظام بود که در مقطعی خاص قرائن خود را اینگونه بیان می کردند: ارتش امریکا در شرق ایران –با تصرف افغانستان- و در غرب –با تصرف عراق- با ما هم مرز شده و علاوه بر این دو، در برخی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس پایگاه های نظامی جدید و مجهز تاسیس کرده است. بنابراین احتمال حمله ی نظامی قوت یافته است.

شاید این دلایل در نگاه اول منطقی به نظر می رسید اما حقیقت این بود که برای شکست نظامی یک کشور، عواملی غیر از توان نظامی نیز شرط است. پنتاگون در جریان جنگ هشت ساله ی ایران و رژیم بعث، به عینه این واقعیت را دیده و لمس کرده بود که روحیه ی انقلابی و شهادت طلبی می تواند ارتشی را که از تمام قدرت های دنیا تغذیه می شود شکست دهد. بنابراین ریسک حمله به ایران را هیچگاه نپذیرفت.

با این حال در مقاطعی از تاریخ 36 ساله ی انقلاب اسلامی برخی دولت ها سعی کردند از طریق اقداماتی، این شعار توخالی را از امریکایی ها گرفته و به عبارتی گزینه ی نظامی را از روی میز گزینه های کاخ سفید بردارند تا اثرات روانی آن را بین ببرند. دولت یازدهم نیز در همین راستا تلاش هایی انجام داد تا به قولی، با بهبود روابط ایران و امریکا هم کشورمان را از انزوا خارج کنند و هم امریکا را از صرافت گزینه ی نظامی بیاندازند! البته این مسئله نه از زبان مسئولین رده بالای دولت بلکه از قول برخی دیپلمات های درگیر در مذاکرات هسته ای بیان میشد. اما آیا به پایان رسیدن مذاکرات هسته ای توانست دولت را به این هدف خود برساند؟! براستی به سرانجام رسیدن مذاکرات چه تاثیری در تصمیم امریکا برای انجام یا عدم انجام حمله ی نظامی داشت؟

در طی مدت مذاکرات، مقامات مختلف امریکا و همچنین تحلیلگران و اتاق فکرهای این کشور، بارها از این سخن گفتند که گزینه ی نظامی کماکان روی میز قرار دارد! تکرار این جمله توسط باراک اوباما باعث لوث شدن آن و تبدیلش به جوک و طنزهای کوچه بازاری شده بود، به طوری که هنوز هم با جستجویی ساده در نت، می توان کاریکاتورهای متعددی را مشاهده کرد که این ادعای اوباما را به سخره گرفته اند.

این رفتار دوگانه ی امریکا که هم از تهدید نظامی سخن می گفت و هم در عین حال از تلاش برای سازنده بودن مذاکرات دم می زد، مشخص می کرد که حمله ی نظامی فقط اهرمی برای تحت فشار قرار دادن ایران و پذیرفتن خواسته های تیم امریکایی است و نباید به آن اعتنا کرد. بهترین جنبه ی این مسئله، شناخت طرف مقابل و پی بردن به عمق پلیدی و رذالت کاخ سفید؛ و البته توجه به این نکته ی اساسی که مذاکره با گرگ، او را به انسان تبدیل نمی کند! در این ماجرا دیدیم که نهایت امتیاز دادن به طرف مقابل نیز نتوانست حربه ی تهدید نظامی را از دست امریکا بگیرد! جالب است که در هر مرحله‌اي از مذاكرات ايران با 5+1 در آذر ماه 92، فروردين ماه 94 و تيرماه 94 طرف‌هاي غربي -بخصوص امريكايي‌ها- زبان به تهديد و تحقير جامعه ايراني گشوده و تأكيد كرده‌اند كه توافق با ايران هيچ گاه مانعي براي حمله نظامي به كشورمان نخواهد شد.

در همین راستا، ارنست جاش سخنگوی کاخ سفید در مصاحبه ای اعلام داشته بود: یکی از محسنات بازرسی نظامی از پایگاه های هسته ای ایران، افزایش اطلاعات ما در این خصوص و درنتیجه بالاتر رفتن دقت در حمله ی نظامی به مراکز هسته ای ایران خواهد بود! بدن ترتیب در سالهای پس از توافق، گزینه ی نظامی نه تنها برداشته نخواهد شد بلکه تقویت هم ی شود.

اشتون کارتر، وزیر دفاع امریکا نیز مدعی شده بود: خوبی این توافق به این است که از گزینه ی نظامی پیشگیری نمی کند.

چهار روز پیش نیز اوباما بار دیگر در این رابطه اینگونه سخن گفت: ”این توافق باعث نشده که ایران دست از حمایت خود از تروریست ها بردارد. همچنین این کشور هنوز هم به ایجاد بی ثباتی در یمن ادامه می دهد! بنابراین گزینه ی نظامی کماکان روی میز قرار دارد و حصول توافق دخالتی در این ماجرا نخواهد داشت!" روزنامه لس آنجلس تایمز نیز در حمایت از توافق عنوان کرد: ”منتقدین توافق هسته ای باید این را بپذیرند که این توافق هیچ تاثیری در رد گزینه ی نظامی نداشته و ندارد."

یک پایگاه خبری وابسته به وزارت دفاع امریکا نیز یک ماه پیش خبری را با این تیتر درج نمود که: ”چه توافقی صورت بگیرد و چه نگیرد، گزینه ی نظامی به قوت خود باقی خواهد بود." به نقل از این پایگاه خبری، در نشستی که کارتر (وزیر دفاع)، ژنرال مارتین دمپسی (رئیس ستاد مشترک ارتش)، جان کری، ارنست مونیز (وزیر انرژی) و جک لو (وزیر خزانه داری) با سناتورهای منتقد توافق داشتند به آنها اطمینان داده شد که: ”با این توافق، گزینه ی نظامی به مراتب بیش از قبل کارآمد خواهد شد. زیرا درک ما از هرچیزی که به برنامه هسته ای ایران مربوط می شود به مراتب بیشتر از قبل خواهد شد."

در هر حال متاسفانه اکثر کارشناسان مسائل نظامی و سیاسی معتقدند توافق هسته ای نه تنها گزینه ی نظامی را از امریکا نگرفت بلکه آن را تقویت نیز کرد. اگر تا پیش از این، استقامت دولت مانع از تشویق امریکا به استفاده از گزینه ی نظامی بود اما ژست میانه روی و اعتدال دولت یازدهم ورق را برگرداند و توافقی که از نقطه نظر دولت می بایست گزینه ی نظامی را مردود کند، منجر به تقویت آن شد.