قهرمانی باید خداحافظی می‌کرد

به گزارش پایگاه 598، در همه پرونده‌های مهم تبانی جهان فوتبال، جایی که یک داور محکوم شده و تخلفش اثبات شده، دیگر آن داور به عرصه قضاوت در مستطیل سبز برنگشته است. در مورد ماجرای محسن قهرمانی هم به نظر من او خودش نباید قبول می‌کرد دوباره به دنیای داوری برگردد. باید اعلام می‌کرد به‌رغم لطفی که کمیته و دپارتمان داوران به وی داشته و بازگشت محسن قهرمانی را بلامانع اعلام کرده‌اند اما به خاطر پیامدهایی که ممکن است در آینده پیش بیاید، از همه عذرخواهی می‌کرد و برنمی‌گشت. این کار اعتبار محسن قهرمانی را بیشتر می‌کرد. اما حالا با وضعیت موجود، در هر بازی پرونده جدیدی برای قضاوت قهرمانی باز می‌شود و گرفتاری‌های زیادی برای خودش و کمیته داوران و دپارتمان داوری درست می‌کند.

قهرمانی باید می‌گفت دعوتی که فدراسیون فوتبال از وی کرده، یعنی اینکه او بی‌گناه است اما این‌کار را نکرد و حتی نگفت که روحیه ندارد. در حالی که فدراسیون و سازمان لیگ و مقامات فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ ایتالیا را به تهران می‌آورند و با آنها تفاهمنامه امضا می‌کنند، بهتر بود نگاهی به پرونده کالچوپولی که یکی از بزرگ‌ترین پرونده‌های تبانی بود می‌کردند و می‌دیدند که با داوران متخلف چه برخوردی شده است.

مطمئنا ایتالیایی‌ها فوتبال را بهتر از ما می‌فهمند. داور بشر است و خطای انسانی هم وجود دارد و هرکس ممکن است اشتباه کند اما آنجا که ماجرای تبانی و فساد مطرح می‌شود، دیگر نمی‌شود جمعش کرد. همین الان در بازی ذوب‌آهن و سپاهان، قهرمانی هیچ اشتباهی نکرده بود اما ذوب‌آهنی‌ها به هر دری زدند که قهرمانی را محکوم کنند. حالا اگر محسن قهرمانی در بازی‌های آینده اشتباهی کند مربیان و رسانه‌ها او را رها نمی‌کنند.

بازگشت محسن قهرمانی اشتباهی بزرگ در تاریخ داوری فوتبال کشور است. اگر حکمی که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال برای محسن قهرمانی صادر کرد را بخوانید، بیشتر به تصمیم اشتباه کمیته و دپارتمان داوری پی می‌برید.

رضا غیاثی، رئیس سابق کمیته داوران