راستی‌آزمایی عملی ادعاهای موشکی قطع‌نامه‌ 2231 / اساتید و طلاب حوزه‌ی علمیه‌ خواستار برگزاری رزمایش محدود موشکی در فردو شدند

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، سازمان ملل متحد طبق توافقی که از قبل میان وزرای خارجه ایران و 1+5 شده بود، قطعنامه‌ 2231 را تصویب کرد که طبق آن، «از ایران خواسته می‌شود هیچ فعالیتی مرتبط با "موشک‌های بالستیک" طراحی شده با "قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ای" صورت ندهد، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از چنین فناوری‌های مربوط به موشک‌های بالستیک، تا زمان 8 سال پس از «روز پذیرش برجام» یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که جمع‌بندی مبسوط را تأیید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد».

در همین خصوص با توجه به نگرانی های بسیار در خصوص ابعاد دفاعی و محدودیت های نظامی و تسلیحاتی قطعنامه 2231 برای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که در بند سوم ضمیمه بی قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل آمده است، جمعی از طلاب و اساتید حوزه علمیه قم طی نامه ای خطاب به ستاد کل نیروهای مسلح و شورای عالی امنیت ملی خواستار راستایی آزمایی عملی ادعای موشکی قطعنامه شورای امنیت شدند. متن این نامه که تاکنون به امضای بیش از دویست نفر از اساتید و طلاب حوزه های علمیه قم رسیده است در ادامه می آید.

ود الذین کفروا لو تغفلون عن أسلحتکم و أمتعتکم فیمیلون علیکم میلة واحدة [نساء، 102]

موشک‌های راهبردی بی‌شک یکی از ارکان قدرت دفاعی ایران اسلامی و از پایه‌های بازدارندگی نیروهای مسلح ما هستند. صدور همین تجربه‌ی موفق به خطوط مقدم انقلاب اسلامی در لبنان و فلسطین بود که نسخه‌ی مظلومانه‌ی "سنگ در مقابل تانک" را به رویه‌ی مقتدرانه‌ی "موشک جواب موشک" مبدل ساخت و این روزها عملیات"توفان قاطعیت" حرامیان آل‌سعود در یمن مظلوم را به "نسیم ناتوانی" فروکاسته است.

همه‌ی آن‌هایی که تجربه‌ی سخت هشت سال جنگ تحمیلی را از سر گذرانده‌اند، معنای خالی بودن دست ما از موشک‌های دقیق و دوربرد را می‌فهمند؛ آن زمان که موشک‌های مرگ‌بار بعثی‌ها به مدد ابرقدرت‌ها افزایش برد می‌یافت و به قم و تهران و دیگر شهرها می‌رسید و کاری از ما برنمی‌آمد و کسی به ما کمک نمی‌کرد.

همت فرزندان رشید این ملت، ذیل راهبری‌های حکیمانه‌ی ولی فقیه، با وجود همه‌ی تحریم‌های سال‌های جنگ و پس از آن، عاقبت ما را به توانایی مهم و فن‌آوری پیش‌رفته‌ی موشکی مسلح ساخت، تا آن جا که حالا تمام پایگاه‌های نیروهای متخاصم منطقه‌یی و فرامنطقه‌یی در اطراف در تیررس ما است و دست بلند ملت ایران تا شخم زدن تل‌آویو و حیفا تنها هفت دقیقه زمان می‌خواهد.

در مذاکرات اخیر با شش قدرت مستکبر جهانی چارچوب مصرح رهبر معظم انقلاب این بود که تنها در موضوع هسته‌یی صحبت شود و به مسائل موشکی و تسلیحاتی و منطقه‌یی پرداخته نشود؛ هر چند در قطع‌نامه‌ی 2231 بندهای نگران‌کننده‌یی وجود دارد و احساس می‌شود که این خط قرمز خدشه‌دار شده است.

بر اساس بند 3 ضمیمه‌ی 2 این قطع‌نامه: از ایران خواسته می‌شود تا هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی‌شده با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌یی صورت ندهد، از جمله شلیک هر گونه موشک با استفاده از چنین فن‌آوری‌های مربوط به موشک‌های بالستیک تا زمان 8 سال پس از روز پذیرش برجام و یا تا زمانی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که جمع‌بندی مبسوط را تأیید کند، بسته به این که کدام زودتر اتفاق افتد.

واقعیت این است که موشک‌های بالستیک متعارف و هسته‌یی و حتی موشک‌هایی که برای پرتاب ماهواره یا موجود زنده به فضا استفاده می‌شود، از لحاظ مؤلفه‌های اساسی تفاوت چندانی با هم ندارند و مهم آن است که چه محموله‌یی در آن نهاده شود. به عبارت دیگر هر موشکی که توان حمل یک کلاهک چندصد کیلویی را داشته باشد را می‌توان موشک بالستیک با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌یی تلقی کرد؛ و این شامل اغلب موشک‌های بالستیک ما از شهاب و قدر تا سجیل و قیام می‌شود.

شاهد رواج این تلقی در سازمان ملل و نهادهای آن موضوع پی‌ام‌دی است که به نقل کارشناسان به موشک شهاب ما می‌پردازد و قصد دارد تا از سازندگان آن بازجویی و از مکان‌های ساخت آن بازدید کند، از آن رو که اگر چه شهاب یک موشک قدیمی‌تر و کم‌بردتر نسبت به برخی دیگر از موشک‌های ما است، اما از مدت‌ها پیش آژانس انرژی اتمی آن را یک موشک بالستیک با قابلیت حمل تسلیحات هسته‌ی می‌دانسته است.

از سوی دیگر برخی از مسئولین بلندپایه‌ی نظامی ایران این قطع‌نامه را تهدید جدی امنیت ملی خوانده‌اند و به صراحت گفته‌اند که با قبول این قطع‌نامه ما حتی به موشک‌های شهاب دست نمی‌توانیم بزنیم چه رسد به تمرین یا شلیک؛ و حتی اگر اسرائیل به ما حمله‌ی اتمی هم کند نمی‌توانیم جواب او را با موشک بدهیم.

مسئولان سیاسی و دیپلمات‌های ما در مقابل دو پاسخ دارند: اول آن که ما هیچ گاه قصدی برای ساخت کلاهک‌ هسته‌یی نداشته‌ییم و موشکی را نیز با این نیت طراحی و تولید نکرده‌ییم تا حالا مصداق این قطع‌نامه باشیم؛ و دوم آن که با فرض شناخته شدن موشک‌های بالستیک ما به عنوان مصداق موشک با قابلیت هسته‌یی این بند از قطع‌نامه را اجراء نخواهیم کرد.

در مورد دوم اما مشکل این است که با توجه به مشارکت ما در تدوین این قطع‌نامه و اجماع همه‌ی اعضای شورای امنیت در تصویب آن، در صورت نقض این بند قطع‌نامه توسط ما اگر چه برجام نقض نمی‌شود اما چون گذشته مواجه با تصویب قطع‌نامه‌ی دیگری ذیل بند 41 فصل هفتم در شورای امنیت خواهیم بود که تحریم‌ها را بازخواهد گرداند تا برسیم به قطع‌نامه‌ی بعدتر که ذیل بند 42 اجماع جهانی برای جنگ ضد ما را خواهد ساخت.

حال تفسیر امریکایی‌ از الزام‌آور بودن این قطع‌نامه و قصد آن‌ها برای هسته‌یی خواندن توان موشک‌های راهبردی ما و احتمال نقض بندهایی از قطع‌نامه توسط ما، صحبت از گزینه‌ی نظامی روی میز را در دهان اوباما و دیگر جنگ‌طلبان دولت و کنگره‌ی امریکا نهاده است و دندان‌های دشمنان خونی ما در منطقه یعنی اسرائیل و آل‌سعود و حتی بی‌وطن‌هایی چون داعش و النصره و القاعده را تیز کرده است؛ هر چند رهبر حکیم انقلاب پیشاپیش فرموده است: دوران بزن و دررو تمام شده است.

اکنون خواست ما حوزویان سراسر کشور از سردار حسن فیروزآبادی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، آن است که برای جلوگیری از دبه‌ی شیطان بزرگ و مأیوس ساختن کنگره‌ی امریکا و کنست اسرائیل و سرکوب ایادی تکفیری آن‌‌ها در منطقه و کشیده شدن دندان طمع اذناب داخلی ایشان، که به تعلیق توان موشک‌های راهبردی ما دل بسته‌اند، دستور شلیک موشک بالستیک در یک رزمایش محدود توسط نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تأیید کنند.

البته با توجه به باقی بودن تحریم‌ها و لزوم رعایت اقتصاد مقاومتی پیشنهاد ما نه استفاده‌ی پرتعداد از موشک‌های دقیق و دوربرد و گران‌قیمتی چون سجیل که شلیک تنها یک فروند موشک شهاب 3 در این رزمایش است.

و با عنایت به این که مجتمع غنی‌سازی فردو به عنوان یادمان مقاومت هسته‌یی ملت ایران در محل پیشین پادگان نورالمهدی، اولین مرکز آموزش و آزمون موشکی سپاه و با استفاده از زیرساخت‌های آن بناء شده است، خوب است که همچون سال‌های حضور شهید حسن طهرانی مقدم در ارتفاعات فردو، شلیک موشک از همان جا و با حضور مراجع و علمای حوزه‌ی علمیه‌ی قم مقدسه صورت پذیرد.

در نهایت با توجه به اهمیت امر و رویه‌ی معمول برگزاری رزمایش‌های نظامی در شرائط حساس سیاسی، واضح است که انجام این آزمون موشکی بی‌همدلی شورای عالی امنیت ملی و همراهی خاص رئیس جمهور به عنوان رئیس این شورا میسر نخواهد بود، و مطالبه‌ی ما از جناب حسن روحانی ورود مقتدرانه در این مهم است. 

این رزمایش بدون شک اسباب ناامیدی مستکبران جهان و در رأس آن‌ها دولت و کنگره‌ی جنگ‌طلب امریکا و دلگرمی دوست‌داران انقلاب اسلامی و مستضعفان عالم خواهد بود، چه به قول رهبر فرزانه انقلاب در هر حال مبارزه‌ی با استکبار ادامه دارد ...  




رونوشت به:
• سردار محمد باقری، معاون عملیات ستاد کل نیروهای مسلح
• سردار محمدعلی جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سردار امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• امیر علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی