چرا پیامبر(ص) خون قاتل حمزه(ع) را «هدر» خواند؟

به گزارش پایگاه 598، حجت الاسلام شریعت زاده، واعظ دینی، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با بیان اینکه پیغمبر اکرم (ص) عموهایی با شخصیت‌های گوناگون داشتند، گفت: یکی از عموهای رسول اکرم (ص)، ابولهب بود که به همراه همسرش به اندازه‌ای که توانست به شیوه های گوناگون آن حضرت را مورد آزار قرار داد. این درحالی بود که به استناد روایات و ادعیه معتبر ثابت شده که حضرت ابوطالب و حضرت حمزه از یاران باوفای آن حضرت بودند. هرچند که عباس، عموی دیگر رسول اکرم (ص)، هیچ موضعی در برابر آن حضرت نداشت.

وی با اشاره به جایگاه حضرت حمزه سیدالشهدا (ع) اظهار داشت: حمایت حضرت حمزه از رسول خدا(ص) تنها به مدینه مربوط نبود. چراکه او از همان ابتدای بعثت، پیرو رسول اکرم(ص) بود و در روایات بسیاری بر این نکته تاکید شده که اختلاف سنی نزدیکی با رسول اکرم(ص) داشت و در هر حالی از آن حضرت تبعیت می کرد.

حجت الاسلام شریعت زاده به روایتی از ابن هشام اشاره کرد و گفت: در این روایت نقل شده است که روزی ابوسفیان وارد مسجد شد و رسول اکرم (ص) را در حال نماز خواندن دید. با عصبانیت قصد آزار آن حضرت را کرد تا برای همیشه مانع نماز خواندن آن حضرت در میان جمع شود. از عبدالله بن زبعرا خواست تا شیوه جدیدی برای مقابله با آن حضرت پیدا کند. در آن زمان مسجدالحرام دیواری نداشت و به همین دلیل در همانجا قربانی می‌کردند که بعدها رسول اکرم (ص) از این کار نهی فرمود. حیله عبدالله بن زبعرا و ابوسفیان این بود که در حالیکه رسول اکرم (ص) در نماز بودند، شکمبه شتر را بر سر و روی مبارک آن حضرت بریزند.

وی افزود: رسول اکرم(ص) در حال خواندن تشهد نماز بودند که عبدالله بن زبعرا حیله خود را به انجام رساند تا مانع نماز خواندن آن حضرت شود.

این سخنران دینی، به نقش حضرت حمزه در این ماجرا اشاره کرد و گفت: پیامبر اسلام(ص) در حال بازگشت از مسجد بود که حضرت حمزه ایشان را در مسیر دید و وقتی متوجه ماجرا شد، با آن حضرت به مسجدالحرام برگشت. نوک شمشیر خود را بر زمین مسجدالحرام زد و گفت: «کسی از حدود مسجد بیرون نمی رود.» سپس شکمبه‌های شتر را بر سر زبعرا ریخته و به او گفت بار دیگر نوبت آن کسی خواهد شد که چنین فرمانی به تو داد.

وی به همراهی حضرت حمزه در ساختن مسجد قبا و جنگ بدر اشاره کرد و گفت: وقتی حضرت حمزه در جنگ احد به شهادت رسید، اصحاب شاهد گریه رسول خدا(ص) بودند. هرچند این گریه به خاطر شهادت او نبود، بلکه به این دلیل بود که حرمت مومن هتک شده بود و دشمنان اسلام پیکر مبارک حضرت حمزه را مثله کرده بودند.

حجت الاسلام شریعت زاده افزود: حضرت امیرالمومنین (ع) از رسول اکرم (ص) اجازه عزاداری خواست، اما آن حضرت فرمود: تا زمانی که سفیه، خواهر حضرت حمزه، در نزدیکی پیکر اوست عزاداری نکنید، چراکه هیچ خواهری نمی‌تواند بدن شرحه شرحه برادر را ببیند. در همان حال رسول اکرم (ص) بعد از استقبال از عمه گرامی خود، خطی بر زمین کشید و فرمود: از این خط جلوتر نیایید و بیشتر از این به پیکر عموی شهیدمان نزدیک نشوید. و این در حالی بود که پیکر حضرت حمزه را با عبای خود پوشانده بودند.

به گفته حجت الاسلام شریعت زاده، وقتی به رسول اکرم(ص) خبر دادند که حضرت حمزه را «وحشی» -غلام هنده همسر ابوسفیان را با این نام می‌خواندند- و با کینه جنگ بدر کشته است، بسیار گریست و فرمود: مال و ناموس و آبروی مومن حرمت دارد.

وی تاکید کرد: این فرموده رسول اکرم (ص) درس بزرگی برای ماست تا آبروی مومن را حفظ کنیم و حتی اگر با کسی هم فکر نیستیم آبروی او را حفظ کنیم. هتک حرمت حضرت حمزه(ع) بعد از شهادتشان به شدت حضرت رسول اعظم(ص) را ناراحت کرده بود و به همین دلیل خون «وحشی» را هدر خواند.

این سخنران دینی ادامه داد: مدت‌ها گذشت و یک روز سحر کهپ یامبر برای نماز شب به مسجد رفته بودند، وحشی با چهره ای پوشیده وارد مسجد الحرام شد و به پیامبر اکرم(ص) عرض کرد: «الامان یا رسول الله!» حضرت پرسیدند: «تو کیستی؟» جواب داد: «من وحشی هستم.» همان زمان که رسول اکرم(ص) نام وحشی را شنیدند به یاد عموی خود گریستند و فرمودند: «عموی ما حامی دین خدا بود و تو کار بسیار بدی کردی.» وحشی عرض کرد: «ای رسول خدا! امان بده که من اشتباه کردم.» رسول اکرم (ص) فرمودند: «برو. بعد از نماز هم بر روی منبر اعلام می‌کنم که مسلمانان با تو کاری نداشته باشند. اما چون دخترم، فاطمه زهرا(س)، از این مصیبت گریان است بیرون از مدینه اقامت کن.»

وی تصریح کرد: در روایت ها نقل شده است که حضرت فاطمه زهرا(س) روزهای دوشنبه و پنجشنبه به کنار قبر حضرت حمزه می رفت و عده ای ایشان را در حالی در مسیر این زیارت دیده بودند که دو کودک را در آغوش داشت و به سختی مسیر را طی می کرد.

ولایت پذیری از پیغمبر اکرم (ص) بر ولادت از خاندان آن حضرت ارجحیت دارد

حجت الاسلام شریعت زاده همچنین به جایگاه ویژه حضرت عبدالعظیم حسنی اشاره کرد و گفت: حضرت عبدالعظیم حسنی از اولاد چهارم امام حسن مجتبی (ع) است.

وی با بیان اینکه حضرت عبدالعظیم (ع) یکی از نمایندگانی بود که چندین مرتبه دین خود را به امام معصوم علیه السلام عرضه داشت، گفت: بر بالای حرم حضرت عبدالعظیم (ع) مطلبی نوشته شده با این مضمون که حضرت هادی (ع) فرموده است: «انت ولینا حقا» این حدیث بعد از ماجرای عرضه دین حضرت عبدالعظیم مطرح شده است.

وی تاکید کرد: ما هم باید دین خود را به روایات و علمای عالم و عامل به دین خود عرضه کنیم.

این سخنران دینی، خاطره ای از آیت الله العظمی بهجت(ره) نقل کرد و گفت: یک بار به همراه شیخ محسن کافی از ایشان پرسیدم که «بعد از شما دین خود به چه کسی عرضه کنیم» ایشان فرمود: «اگر امام صادق (ع) در قید حیات بود به سراغ من می آمدید؟» من هم بی تعارف گفتم: «نه» آیت الله العظمی بهجت(ره) هم فرمود: «من باشم یا نباشم، سراغ روایات کافی کلینی بروید و باب جهاد نفس وسائل الشیعه را نگاه کنید که روایات آن حضرت را دارد.»

وی با اشاره به سیادت حضرت عبدالعظیم حسنی در کنار ولایت مداری تصریح کرد: امامزاده ای مقرب درگاه شد که عالم و عامل بود و الا برادران امام موسی بن جعفر(ع) هم مقابل آن حضرت ایستادند و جعفر، عموی امام زمان(عج)، قصد داشت با ایشان مقابله کند. این در حالیست که هیچ کدام از امامزاده ها به غیر از حضرت ابوالفضل (ع)، حضرت زینب کبری(س) و حضرت معصومه(س) به اندازه حضرت عبدالعظیم حسنی ولایت نداشته اند. میان ولایت و ولادت بسیار تفاوت است و شرط زاده شدن حتی از یک امام هم دلیل رستگاری نیست.

حجت الاسلام شریعت زاده بر پیروی از حق و ولایت پذیری تاکید کرد و گفت: امروزه هم الگو گرفتن از ولایت پذیری حضرت عبدالظیم مهم است، چراکه بسیاری افراد هستند که ولادتی در این خاندان داشته اند اما چون ولایت پذیر نبودند، سرانجام خوبی نداشتند.