بعد از انجام هر نقل و انتقالی، نه باشگاه مذاکره با سایر گزینهها را تکذیب میکند و نه بازیکن منکر مذاکره با سایر باشگاهها میشود اما در ایران جدا از آن دسته از بازیکنان سوءاستفادهچی که اهل بازارگرمی هستند و از پیشنهادهای نداشتهشان حرف میزنند، وقتی باشگاه دستش به یک بازیکن نمیرسد، مدعی میشود از اول این بازیکن را نمیخواسته و وقتی بازیکن با تیمی به توافق میرسد، مذاکرههای قبلیاش را انکار میکند.
نمونهاش همین ماجرای مسعود شجاعی و استقلال است... یکی از مدیران باشگاه استقلال که شنبه شب دربهدر دنبال شماره تماس شجاعی بود و حتی به دو، سه نفر از نزدیکان خود پیغام داد آب دستتان است، زمین بگذارید و شجاعی را برای من پیدا کنید چون مظلومی او را میخواهد، دیروز وقتی متوجه شد مدیر برنامههای شجاعی مخالف حضور او در ایران است و پیغام داده مسعود حالاحالاها قصد بازگشت به فوتبال ایران را ندارد، به یکی از سایتهای خبری گفت ما اصلاً شجاعی را نمیخواستیم و مسعود در لیست ما نبود!
یعنی آن بنده خدایی که یک شب قبل دنبال شماره شجاعی بود و حتی به یک خبرنگار گفت اگر میتوانی مسعود را پیدا کن و به او بگو ما خواهانش هستیم، ما بودیم؟!
از شوخی گذشته این کارمند باشگاه استقلال در حالی خبر تمایل مجموعه آبی به جذب شجاعی را تکذیب کرد که دیروز یکی از نزدیکان مظلومی به گفت سرمربی استقلال از باشگاه خواسته یک جای خالی در لیست خریدشان نگه دارند چرا که احتمال دارد بتواند از طریق یکی از مسئولان تیم ملی با شجاعی حرف بزند و او را به حضور در استقلال ترغیب کند.
این در حالی است که شجاعی به پیشنهادهای رسیده از استقلال و پرسپولیس جواب سربالا داده و گفته ترجیح میدهد فعلاً خارج از ایران بازی کند.