به روز شده در : ۱۹ اسفند ۱۴۰۳ - ۰۳:۵۴

وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است

کد خبر: ۳۲۴۸۳۲

زمان انتشار: ۱۴:۴۸ ۱۵ تير ۱۳۹۴

کودکان افغانستانی حرف دل خود را به علیرضا و آرمیتا گفتند+عکس

بعد از شکل‌گیری نهضت مردمی نامه و نقاشی به فرزندان شهدای هسته‌ای در جدیدترین اقدام، کودکان افغانستانی مقیم ایران نیز با ارسال تعدادی نامه و نقاشی حرف دل خود را به علیرضا و آرمیتا زدند.

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، بعد از شکل‌گیری نهضت مردمی نامه و نقاشی به فرزندان شهدای هسته‌ای که بازخوردهای متعددی در کشور داشت، در جدیدترین اقدام، کودکان افغانستانی مقیم ایران نیز با ارسال تعدادی نامه و نقاشی حرف دل خود را به علیرضا و آرمیتا زدند.

بنابر اعلام عمارفیلم، خانم بتول رجایی یکی از کودکان افغانستانی در خصوص این حرکت گفت: وقتی شنیدم که پدر آن‌ها شهید شده‌اند و یک پشتوانه و حامی بزرگ را در زندگی‌شان از دست داده‌اند، ناراحت شدم و زمانی که باخبر شدم می‌توانم برای آن‌ها نامه و نقاشی ارسال کنم خوشحال شدم؛ دوست داشتم با آن‌ها احساس همدردی کنم تا در غم‌شان شریک باشم.

او بر اساس ارتباط عمیق و دیرینه فرهنگی ایران و افغانستان گفت: چون من هم در ایران به دنیا آمده‌ام و وقتی می‌بینم زبان‌مان مشترک است، فرهنگ نزدیک به هم داریم، هم کلاسی‌هایم، دوستانم و همه مردم ایران با ما که افغانستانی هستیم اینقدر خوب و صمیمی رفتار می‌کنند؛ دیگر احساس غربت نمی‌کنم و حس می‌کنم در وطن خود هستم تصمیم گرفتم با دوستان خود به این جمع بپیوندیم.

او در ادامه گفت: به عنوان یک مسلمان دوست دارم برای مسلمان‌ها خدمت کنم و آن‌ها را در برابر ظالمان یاری کنم تا دیگر کسی به آن‌ها ظلم نکند؛ فرق نمی‌کند ایرانی باشد یا افغانستانی.

این کودک افغانستانی در پایان صحبت‌های خود گفت: آرزو می‌کنم علیرضا و آرمیتا همیشه زیر سایه پر برکت مادرشان باشند و در آینده مثل پدر و مادرشان برای جامعه افرادی موثر و نمونه باشند.