چرا جریان خاص ترمز «وعده‌ ارزانی در پی توافق نهایی» را کشید؟!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، علی قنبری، اقتصاددان و استاد دانشگاه در بخشی از یک گفت‌وگو با روزنامه اعتماد بیان کرده است: لغو تحریم اثر عمیقی بر ساختار اقتصادی ندارد.

او گفته است: در کوتاه مدت انتظار افزایش رشد اقتصادی به میزان قابل توجه متصور نیست ولی پیش بینی می‌شود رشد اقتصادی کشور در بلندمدت به هفت درصد برسد.

در همین زمینه، سعید لیلاز، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و از چهره‌های اقتصادی این جریان هم اخیراً طی مقاله‌ای در هفته‌نامه صدا گفته است: تحولات مثبت اقتصادی پس از توافق اولاً یک شبه نخواهد بود و تدریجاً و حتی با تأخیر رخ خواهد داد!

او تصریح می‌کند: نمی‌توان انتظار داشت که آثار این لغو تحریم‌‌ها بر اقتصاد واقعی ایران یا حتی از آن پائین‌تر بر سطح معیشت مردم فوری و یک شبه باشد.

در مثالی دیگر نیز چندی قبل بود که رسول منتجب‌نیا، قائم مقام حزب اصلاح‌طلب اعتماد ملی به صحنه آمد و طی یادداشتی در روزنامه شرق از این گفت که قرار نیست با توافق هسته‌ای احتمالی، مسئله تورم و «گرانی» حل شود!

*طی ماه‌های اخیر به کرّات در تریبون‌های جریان خاص؛ این مسئله مطرح می‌شود که لغو تحریم‌ها تأثیر خاصی در زندگی روزمره ندارد!

این تأکید اگرچه شاید به مذاق برخی منتقدان جریان خاص خوش بیاید و اینطور تصور شود که چهره‌های جریان خاص که طی دو و نیم سال گذشته تأکید فراوانی بر تأثیر تحریم‌ها بر زندگی مردم داشته‌اند؛ هم‌اکنون متوجه اشتباهشان در پافشاری دائم بر توافق هسته‌ای شده‌اند و قصد اِنابه و ترمزکشی کرده‌اند. اما این سکه روی دیگری هم دارد...

روی دیگر سکه را می‌توان اینطور ارزیابی کرد که نگاه جریان سیاسی خاص به مسئله توافق نهایی با غرب و آمریکا؛ فراتر از یک تفاهم هسته‌ای بوده و هست و این بازی حاوی پازل‌های دیگری نیز هست.

کما اینکه الیاس حضرتی، مدیر مسئول روزنامه اعتماد طی یادداشتی در شماره شنبه گذشته این روزنامه می‌نویسد: «شاید بعد از این در موضوعات دیگر و سایر پرونده‌ها با امریکا وارد مذاکره بشویم»! (سخن او توسط کسان دیگری در میان جریان خاص نیز بیان شده است)

به سخن دیگر اینکه آنها از روز اول هم می‌دانستند سر و صدا بر سر تأثیر تحریم‌هایی که سی و چند سال علیه ملت ایران اعمال می‌شده‌اند؛ گریه کردن برای قبر بدون مرده است و این تحریم‌ها اثری کمتر از 30 درصد بر اقتصاد کلان ایران دارند اما با این حال می‌بایست راه چینش آن پازل‌های بعدی اشاره شده، به هر شکل ممکن هموارتر شود و این تئاتر ادامه یابد...

بصورتی که سعید حجاریان به صحنه بیاید و مرثیه‌ی «و ما ادریک ماالتحریم» را بسراید، محمدرضا تابش چهره بعدی باشد و در صبح روز امضای توافقنامه موقت ژنو از این بگوید که با این توافق سطح معیشت مردم افزایش می‌یابد، سعید لیلاز که اکنون از بی‌تأثیری یک‌شبه لغو تحریم‌ها سخن می‌راند در آن مقطع به سایت جماران از این بگوید که با توافق موقت هسته‌ای در ژنو، میزان دریافت‌های ارزی ایران تا 100 درصد افزایش می‌یابد و یک تن دیگر هم در گوشه‌ای فغان کند که تحریم‌ها استخوان مردم را خُرد کرده است!

این گویش‌های پارادوکسیکال و کافه به هم ریختن‌ها خبر از آن می‌دهد که این در باغ سبز نشان داده شده طی دو و نیم سال گذشته به مردم مبنی بر اینکه با توافق هسته‌ای ارزانی خواهد شد و به بهشت می‌رسیم؛ از اول هم واقعی نبود و سناریوی دیگری در پس پرده جریان دارد.

سناریویی که خوردن حلوای موعود هر گام را منوط به برداشتن گام بعدی می‌کند و دست آخر نیز به ناکجایی شبیه به آنچه در اوکراین اتفاق افتاد، می‌انجامد.