به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، «جان کربی»، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز چهارشنبه بار دیگر بر لزوم دسترسی به سایتهای نظامی برای حصول توافق هستهای بین ایران و گروه 1+5 تأکید کرد.
«جان کربی« علیرغم بیان اینکه ایران و گروه 1+5 ممکن است طی روزهای آینده به توافق نهایی هستهای دست پیدا کنند تصریح کرد ممکن است توافقی نیز بین طرفین اتفاق نیفتد.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا همچنین در پاسخ سوالی درباره اینکه سر ریز شدن پول ناشی از رفع تحریمها علیه ایران چه تأثیری بر سیاست خارجی این کشور خواهد داشت گفت که نگرانیهای واشنگتن از رفتارهای ایران پس از توافق هستهای نیز باقی خواهند ماند.
او با متهم کردن ایران به «رفتارهای بیثباتکننده» در منطقه خاورمیانه تأکید کرد تحریمهای مرتبط با حقوق بشر و «تروریسم» پس از توافق احتمالی پابرجا میمانند.
«کربی» با بیان اینکه مذاکرات با ایران تنها به موضوع هستهای مربوط میشوند گفت که درباره نگرانیهای واشنگتن از رفتارهای ایران در حیطههای دیگر، چیزی عوض نشده است.
او سپس گفت ممکن است توافق هستهای مبنایی برای پیشرفت در سایر حیطههای مورد نگرانی را نیز فراهم آورد.
جان کربی در پاسخ به سوالی دیگر درباره دسترسی بازرسان بینالمللی به سایتهای هستهای ایران، آن را زیربنای اقدامات راستیآزمایی آژانس بینالمللی انرژی اتمی خواند و گفت که این نهاد بینالمللی بایستی بتواند «در هر زمان به هر مکان» که مشکوک به انجام فعالیتهای هستهای است، دسترسی داشته باشد.
سخنگوی وزارت خارجه دسترسی به برخی سایتهای نظامی ایران را از جمله موارد این دسترسیها خواند و تأکید کرد بدون پروتکلهایی برای انجام اقدامات راستیآزمایی توافقی در کار نخواهد بود.
کربی گفت: «دسترسیهای مورد نیاز آژانس برای راستیآزمایی توافق هستهای میتواند تأسیسات نظامی ایران را هم شامل شود.»
کارشناسان میگویند فشارها بر ایران برای مصاحبه با دانشمندان هستهای یا بازدید از اماکن نظامی جهت تحقیق درباره «ابعاد نظامی احتمالی» فراتر از اختیارات آژانس بینالمللی انرژی اتمی تحت سند پروتکل الحاقی است و آژانس تنها با درخواست از ایران برای امضای سند «پروتکل الحاقی مضاعف» است که میتواند چنین مطالبهای را مطرح کند.
ایران در چارچوب تفاهم لوزان که در 13 فروردینماه سال جاری با گروه 1+5 امضا کرد با اجرای پروتکل الحاقی در صورت حصول توافق هستهای نهایی موافقت کرده است، اما به گفته کارشناسان، تجربیاتی نظیر ترور دانشمندان هستهای یا وقایع رخ داده برای عراق در بازرسیهای سازمان ملل از این کشور تحت برنامه موسوم به «آنسکام» خاطراتی تلخ هستند که تهران را به سر سپردن به هر گونه تعهدات فراتر از سند پروتکل الحاقی مشکوک میکند، گو اینکه اجرای پروتکل الحاقی در جریان توافق موسوم به «سعد آباد» در پاییز سال 1382 خود نیز تداعیگر خاطراتی خوشایند نیست.