به گزارش پایگاه 598، رسول خضری در گفتگو با مهر، با اشاره به رسانهای شدن
خبر ورود دو هزار تن پرتقال آلوده مصری به کشور در هفتههای گذشته از طریق
مرز کیله سردشت، اظهار داشت: در ابتدا قرار بوده مقداری از پرتقالهای
آلوده از طریق مرز پیرانشهر وارد شود که در آنجا با درایت فرمانداری
پیرانشهر، جلوی آن گرفته شده و بازگردانده شد.
وی افزود: سپس همین
پرتقال ها را از طریق مرز رسمی سردشت وارد میکنند و در آنجا با وجود
مقاومت گمرک، شخص فرماندار وارد عمل شده و در روز ۱۴ و ۱۵ خرداد که تعطیل
بوده است، با پاره کردن بخشی از فَنس مرزی اقدام به وارد کردن این پرتقال
ها میکنند.
نماینده مردم پیرانشهر و سردشت تصریح کرد: با وجود
اینکه این مساله را رسانه ای کردهایم و به وزارت کشور هم برای پیگیری آن
تذکر کتبی دادهایم، اما تاکنون هیچ واکنشی از طرف وزارتخانه های کشور و
جهاد کشاورزی نشان داده نشده است؛ حتی فیلم این مساله را هم به نهاد ریاست
جمهوری فرستادهایم تا آن را بررسی و نتیجه را اعلام کنند.
خضری
درباره سرنوشت پرتقالهای وارد شده به داخل کشور گفت: چون فَنس مرزی پاره
شده و عملیات شبانه انجام شده است، هیچ کنترلی بر روی آن نبوده؛ به تعبیری
میگویند دو هزار تن و به نقل دیگری میگویند ۷۰۰ تن پرتقال وارد کرده ایم،
اما آنچه مهم بوده، این است که این پرتقالها پخش شده است.
دادستان باید ماجرا را پیگیری کند/ ضرورت توجه به موضوع «بیوتروریسم»
وی
با بیان اینکه این اتفاق از دو منظر قابل پیگیری است، اظهار داشت: نخست
بحث سلامت مردم و جنبه کیفری آن است که دادستان به عنوان مدعیالعموم باید
وارد شده و پیگیری کند؛ جنبه دوم نیز بُعد اداری و قانونی کار است و این
سوال وجود دارد که چرا فرماندار که در رأس دستگاه اجرایی یک منطقه است، به
خود اجازه میدهد با وجود مخالفت گمرک در مرز رسمی، شبانه فنس را پاره کرده
و اجازه ورود بدهد.
این نماینده مجلس در پاسخ به این سوال که آیا
مساله را از مرزبانی ناجا نیز پیگیری کرده اید یا خیر؟، عنوان کرد: چون
فرماندار، رئیس شورای تامین شهر و نماینده هنگ مرزی نیز عضو شورای تامین
است، در هر صورت مسئولیت مستقیم این ماجرا متوجه فرماندار است.
خضری
تصریح کرد: از این جهت که این پرتقال ها از مصر وارد شده، حتماً از
مسیرهایی آمده که داعش نیز در این مسیرها حضور داشته است؛ بنابراین مساله
سلامت این محصولات و موضوع «بیوتروریسم» نباید از دید مسئولان امنیتی و
بهداشتی کشور پنهان بماند.