عکس‌العمل‌های عصبی و توهین‌آمیز روحانی و نیروهای رسانه‌ای او همچون حسام‌الدین آشنا (مشاور رسانه‌ای) نسبت به منتقدان و ناصحان دولت در کنار خفقان اطلاعاتی چون دستور عدم انتشار اخبار رسوایی کرسنت از طریق شورای امنیت، ضمن یادآوری سابقه امنیتی و اقتدارطلبی این جمع، نشان از فشار شدید روانی بر این ستاد دارد.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از فردا ، حسن روحانی
رئیس جمهوری ایران ۲ سال پیش درحالی برنده انتخابات ریاست‌جمهوری شد که
متزلزل‌ترین رأی تاریخ جمهوری را برای خود ثبت کرده است. فاصله وی تا
دومرحله‌ای شدن در انتخابات تنها وابسته به شکایت دیگر نامزدها و ابطال دو
صندوق بود؛ اتفاقی که به دلیل اخلاق حرفه ای دیگر نامزدها همچون انتخابات
سال ۸۸ و مجلس ششم تکرار نشد. با این حال رئیس جمهور روحانی با توفیق
دوقطبی شدن انتخابات با حضور دکتر سعید جلیلی توانست با گره زدن مشکلات
کشور به تحریم و حمایت اصلاح طلبان شکست‌خورده انتخابات ۸۸ به پیروزی برسد.
حال دو سال از سال دیگر در انتخابات گذشته است، نه‌تنها چرخیدن بسیاری از سانتریفیوژها متوقف شده و ایران بخشی از ذخایر اورانیوم خود را از دست داده است بلکه چرخ زندگی مردم نیز همچون قبل از انتخاب وی به درستی نمی‌چرخد. از ۷۳ وعده انتخاباتی حسن روحانی تنها ده وعده کم اهمیت به نتیجه رسیده است، وعده‌هایی چون احیا ارکستر سمفونیک ملی، بازگشایی خانه سینما و غیره که در این بین شاید «احیای سازمان مدیریت و برنامه ریزی» و «افزایش اندک حداقل دستمزد کارگران» رویدادهایی جدی باشند که این‌ها نیز جایی در شعارهای اصلی حسن روحانی نداشتند.
مذاکرات به دلیل زیاده‌خواهی‌های طرف غربی و خالی بودن دست به مذاکره‌کنندگان ایرانی با عقب نشینی زیاد در مرحله ابتدایی مذاکرات و نمایش وابستگی جدی به رفع تحریم‌ها از طرف رئیس‌جمهور، در وضعیت بغرنجی است. در کنار این حسن روحانی نه‌تنها وعده رسیدگی به حصر را پیگیری نکرده است که وزرای وی با پشت‌کردن به بخشی از رأی دهندگان فعال خود در هنگام کسب رأی اعتماد در مجلس سرخوردگی جدی‌ای در بدنه فعال این جریان ایجاد کرده است. رای‌دهندگان مرکزنشین و رادیکال حسن روحانی هرچند نسبت به عموم رای‌دهندگان کشوری وی در اقلیت باشند اما به دلیل نقش فعال رسانه‌ای و آنلاینشان هم در رای‌آوری و هم در شکست آتی او مؤثر خواهند بود.
همزمان با این قضاوت‌ها است که با انتشار نظرسنجی جدید آی‌پوز، ستاد جنگ روانی امنیتی‌ترین رئیس‌جمهور ایران دچار بحران جدیدی شده است. نظرسنجی‌ها حکایت از روند نزولی و کاهش ۱۰ درصدی محبوبیت رئیس‌جمهور در شش‌ماهه اخیر دارد و ناراضیان جدی وی نیز ۶ درصد افزایش داشته‌اند. نزدیکی انتخابات مجلس و کاهش محبوبیت روحانی به زیر ۵۰ درصد درحالی رخ داده‌است که در هفته‌های اخیر وی با صحبت‌های احساسی در منابر مختلف، انتقادات زیادی را برانگیخته است.
نداشتن شخصیت کاریزماتیک و کنار گذاشتن بدنه فعال اصلاح‌طلب از رسانه‌ها و تیم‌های ریاست‌جمهوری، در کنار قرضی بودن آراء وی در انتخابات که با سیر نزولی از دست می‌روند موجب تصمیم‌گیری‌های نمایشی، غیرحرفه‌ای و فالش در ستاد روحانی شده است. تشکیل دستوری گروه‌های متعدد «روحانی تنها نیست» در شبکه‌های موبایلی، بیشتر عرصه انتقاد به رئیس‌جمهور یا بی‌توجهی طنزآلود مخاطبان شده است. از طرف دیگر حامیان معدود و فرمایشی رئیس‌جمهور در شب ۱۴ خرداد که پلاکاردهایی «چاپ شده» و مشابه با عنوان «روحانی تنها نیست» را به دست داشتند نه‌تنها شاهد عدم آشنایی و غیرحرفه‌ای بودن برنامه‌ریزان اجتماعی‌رسانه‌ای ستاد رئیس‌جمهور بود، بلکه با غلبه صدای شعارهای مخالفین وی، این نمایش ناکارآمدی خود را نیز در لحظه به نمایش گذاشت. برگزاری همایش‌هایی با همین عنوان و جذب مخاطب از طریق استخدام خوانندگان عامه‌پسند نیز، از جدیدترین تلاش‌های غمگینانه این ستاد است.
این تکاپو برای اثبات عدم‌تنهایی روحانی، خود شاهدی یر میزان احساس خطر ستاد رئیس‌جمهور از بحران محبوبیت اوست که ایشان را به تلاش‌هایی برای «نمایش محبوبیت» وی کشانده است؛ محبوبیتی که در واقع می‌بایست از عملکرد درست دولت کسب می‌شد.
عکس‌العمل‌های عصبی و توهین‌آمیز روحانی و نیرهای رسانه‌ای او همچون حسام‌الدین آشنا (مشاور رسانه‌ای) تسبت به منتقدان و ناصحان دولت در کنار خفقان اطلاعاتی چون دستور عدم انتشار اخبار رسوایی کرسنت از طریق شورای امنیت، ضمن یادآوری سابقه امنیتی و اقتدارطلبی این جمع، نشان از فشار شدید روانی بر این ستاد دارد. فشاری که حتی رسانه‌های میانه‌رو این جریان همچون خبرآنلاین را با تیترهایی فرمایشی، هتاکانه و دروغ (گازانبری) آلوده کرده است.
حال دو سال از سال دیگر در انتخابات گذشته است، نه‌تنها چرخیدن بسیاری از سانتریفیوژها متوقف شده و ایران بخشی از ذخایر اورانیوم خود را از دست داده است بلکه چرخ زندگی مردم نیز همچون قبل از انتخاب وی به درستی نمی‌چرخد. از ۷۳ وعده انتخاباتی حسن روحانی تنها ده وعده کم اهمیت به نتیجه رسیده است، وعده‌هایی چون احیا ارکستر سمفونیک ملی، بازگشایی خانه سینما و غیره که در این بین شاید «احیای سازمان مدیریت و برنامه ریزی» و «افزایش اندک حداقل دستمزد کارگران» رویدادهایی جدی باشند که این‌ها نیز جایی در شعارهای اصلی حسن روحانی نداشتند.
مذاکرات به دلیل زیاده‌خواهی‌های طرف غربی و خالی بودن دست به مذاکره‌کنندگان ایرانی با عقب نشینی زیاد در مرحله ابتدایی مذاکرات و نمایش وابستگی جدی به رفع تحریم‌ها از طرف رئیس‌جمهور، در وضعیت بغرنجی است. در کنار این حسن روحانی نه‌تنها وعده رسیدگی به حصر را پیگیری نکرده است که وزرای وی با پشت‌کردن به بخشی از رأی دهندگان فعال خود در هنگام کسب رأی اعتماد در مجلس سرخوردگی جدی‌ای در بدنه فعال این جریان ایجاد کرده است. رای‌دهندگان مرکزنشین و رادیکال حسن روحانی هرچند نسبت به عموم رای‌دهندگان کشوری وی در اقلیت باشند اما به دلیل نقش فعال رسانه‌ای و آنلاینشان هم در رای‌آوری و هم در شکست آتی او مؤثر خواهند بود.
همزمان با این قضاوت‌ها است که با انتشار نظرسنجی جدید آی‌پوز، ستاد جنگ روانی امنیتی‌ترین رئیس‌جمهور ایران دچار بحران جدیدی شده است. نظرسنجی‌ها حکایت از روند نزولی و کاهش ۱۰ درصدی محبوبیت رئیس‌جمهور در شش‌ماهه اخیر دارد و ناراضیان جدی وی نیز ۶ درصد افزایش داشته‌اند. نزدیکی انتخابات مجلس و کاهش محبوبیت روحانی به زیر ۵۰ درصد درحالی رخ داده‌است که در هفته‌های اخیر وی با صحبت‌های احساسی در منابر مختلف، انتقادات زیادی را برانگیخته است.
نداشتن شخصیت کاریزماتیک و کنار گذاشتن بدنه فعال اصلاح‌طلب از رسانه‌ها و تیم‌های ریاست‌جمهوری، در کنار قرضی بودن آراء وی در انتخابات که با سیر نزولی از دست می‌روند موجب تصمیم‌گیری‌های نمایشی، غیرحرفه‌ای و فالش در ستاد روحانی شده است. تشکیل دستوری گروه‌های متعدد «روحانی تنها نیست» در شبکه‌های موبایلی، بیشتر عرصه انتقاد به رئیس‌جمهور یا بی‌توجهی طنزآلود مخاطبان شده است. از طرف دیگر حامیان معدود و فرمایشی رئیس‌جمهور در شب ۱۴ خرداد که پلاکاردهایی «چاپ شده» و مشابه با عنوان «روحانی تنها نیست» را به دست داشتند نه‌تنها شاهد عدم آشنایی و غیرحرفه‌ای بودن برنامه‌ریزان اجتماعی‌رسانه‌ای ستاد رئیس‌جمهور بود، بلکه با غلبه صدای شعارهای مخالفین وی، این نمایش ناکارآمدی خود را نیز در لحظه به نمایش گذاشت. برگزاری همایش‌هایی با همین عنوان و جذب مخاطب از طریق استخدام خوانندگان عامه‌پسند نیز، از جدیدترین تلاش‌های غمگینانه این ستاد است.
این تکاپو برای اثبات عدم‌تنهایی روحانی، خود شاهدی یر میزان احساس خطر ستاد رئیس‌جمهور از بحران محبوبیت اوست که ایشان را به تلاش‌هایی برای «نمایش محبوبیت» وی کشانده است؛ محبوبیتی که در واقع می‌بایست از عملکرد درست دولت کسب می‌شد.
عکس‌العمل‌های عصبی و توهین‌آمیز روحانی و نیرهای رسانه‌ای او همچون حسام‌الدین آشنا (مشاور رسانه‌ای) تسبت به منتقدان و ناصحان دولت در کنار خفقان اطلاعاتی چون دستور عدم انتشار اخبار رسوایی کرسنت از طریق شورای امنیت، ضمن یادآوری سابقه امنیتی و اقتدارطلبی این جمع، نشان از فشار شدید روانی بر این ستاد دارد. فشاری که حتی رسانه‌های میانه‌رو این جریان همچون خبرآنلاین را با تیترهایی فرمایشی، هتاکانه و دروغ (گازانبری) آلوده کرده است.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
