به گزارش کیهان، اكبر گنجي با تحليل دنباله روي هاي اپوزيسيون همسو با آمريكا و رژيم صهيونيستي - و لابد با استثنا كردن خود- به استدلال هاي اين جريان پرداخت و نوشت: اپوزيسيون همسو ]با آمريكا و اسرائيل[ مي گويند دولت هاي عربستان و بحرين، دوستان و متحدان دولت آمريكا هستند و دولت آمريكا، دشمن دولت ايران. در نتيجه دولت هاي سعودي و بحرين، دوستان و متحدان ما به شمار مي روند. ]و لابد دريافت يك ميليارد دلار از پادشاه سعودي، به فتواي وهابي ها حلال طيب است!
وي درباره اين اپوزيسيون همسو با آمريكا و اسرائيل تصريح كرد: آنها جز تسخير قدرت، سودايي نداشته و براي رسيدن به قدرت نشان داده اند كه حاضر به هر كاري هستند و حتي تا آنجا پيش رفته كه با متجاوزان خونخوار به ايران نيز در يك جبهه عليه ايران جنگيده و براي دولت هاي دشمن در ايران ترور و انفجار صورت مي دهند. دولت هاي عربستان و بحرين، استبدادي و سركوبگرند. رژيم آل سعود يكي از عقب مانده ترين رژيم هاي سياسي جهان است. هيچ نوع انتخاباتي نداشته است. در سال 2005 براي اولين بار و در سال 2011 براي دومين بار انتخابات شوراهاي شهر را، فقط و فقط با حضور مردان برگزار كرد. در انتخابات سال جاري، فقط 450 هزار نفر از جمعيت 27 ميليوني آن كشور شركت داشتند. رانندگي زنان در عربستان سعودي همچنان ممنوع است... وضعيت حقوق بشر دركشور 700هزار نفري بحرين نيز وخيم است. برخلاف ادعاي حاكميت بحرين، كميسيون مستقل تحقيق گفته است كه «شواهد صريحي مبني بر دخالت ايران در ناآرامي هاي بحرين وجود ندارد» رژيم بحرين با وارد كردن ارتش عربستان سعودي توانست اعتراض ها را سركوب كند. با اين همه، رهبران شوراي همكاري خليج فارس با صدور بيانيه جديدي- ضمن اشاره به وقايع بحرين- از ايران خواستند تا «دست از دخالت در امور داخلي اعضا بردارد. نهادهاي حقوق بشري- به عنوان مثال سازمان عفو بين الملل- نقض حقوق بشر در اين كشورها را بي طرفانه گزارش مي كنند، اما «اپوزيسيون همسو» چشم بر واقعيت هاي عربستان سعودي و بحرين مي بندد و خواستار بمباران سوريه- به نام دخالت بشردوستانه- است. ارتش سكولار مصر يكي از ارتش هاي متحد دولت آمريكا است. ارتش اين كشور به شدت مردم را سركوب مي كند. در اعتراض هاي روزهاي اخير نيز 14 تن را به قتل رسانده است. تصاوير مضروب كردن يك زن معترض و لباس از تن وي درآوردن در كف خيابان- در حالي كه دو نظامي وي را كشيده و ديگري با لگد بر شكم او مي كوبد، دردناك بود، اما صداي اعتراض «اپوزيسيون همسو» را در نياورد. اگر اين تصاوير متعلق به سوريه بود، جنجالي به راه مي انداختند. گنجي در اين نوشته كه در روز آنلاين منتشر شده، يادآور مي شود: مساله دولت هاي آمريكا و اسرائيل، دولت هاي سوريه و ايران است، نه عربستان سعودي و بحرين كه پايگاه هاي مهم آمريكا در آنها قرار دارد. نهادهاي حقوق بشري دائما به نقض حقوق بشر توسط دولت اسرائيل اعتراض مي كنند. اوباما چند روز پيش اعلام كرد كه هيچ يك از دولت هاي پيشين آمريكا به اندازه دولت او از دولت اسرائيل حمايت نكرده است. «اپوزيسيون همسو» نيز به همين اندازه در خدمت دولت اسرائيل بوده است. مگر براي اسرائيل در ايران ترور انجام نمي دهد؟ مساله اين است كه اين «راه طي شده» ]سازمان منافقين[ امروزه پيروان تازه كاري در ميان اپوزيسيون يافته كه بايد تا مدت ها نزد استادان اين روش كارآموزي كنند.
وي آنگاه با صراحت بيشتري، اپوزيسيون جمهوري اسلامي را به «همسويي و همكاري عملي با ناقضان حقوق بشر» متهم كرد و نوشت: نهادهاي حقوق بشري- به عنوان مثال سازمان عفو بين الملل- خواستار آن شده اند كه جرج بوش به دليل جرايمي كه در «جنگ عليه تروريسم» مرتكب شده- از جمله استفاده از شكنجه - بايد بازداشت شود. اين فقط يكي از جرايم جرج بوش بود. او فرمانده كل قوايي بود كه نظاميان تحت فرمانش به زنان عراقي تجاوز كردند، غير نظاميان را براي تفريح كشته و با اجساد آنها عكس يادگاري مي انداختند. سربازان آمريكايي يك گروه به نام «تيم كشتار» تشكيل داده و براي تفريح مردم غيرنظامي افغانستان را به قتل مي رساندند. نظاميان جنايتكار گفته اند كه نگاهداري بخش هايي از بدن كشته شدگان، مانند نگاهداري شاخ گوزن پس از شكار است. اما «اپوزيسيون همسو» در كل دوران بوش با او همسو و همكار بود. با دست راستي ترين بنيادها كار مي كرد و هيچ گاه حتي يك انتقاد از بوش و دولت اش در آن زمان مطرح نساخت. آيا با ناقضان حقوق بشر و متجاوزان جنايتكار مي توان در كشوري ديگر دموكراسي ساخت؟ اما قوي ترين ملاك براي شناخت «اپوزيسيون همسو»، نسبت آنها با رفتارهاي سركوبگرانه دولت اسرائيل است. به هيچ وجه حاضر به انتقاد از اين نوع اعمال دولت اسرائيل نيستند. اين گروه، هر گاه ادعايي در زمينه دفاع از حقوق بشر، دموكراسي، آزادي و اين نوع آرمان ها مطرح ساختند، از آنها بخواهيد كه يك مقاله به زبان انگليسي در انتقاد از اسرائيل منتشر كرده و در آن همان مواردي را كه سازمان ملل تاييد كرده، ذكر نمايند.