صف‌آرایی پنجه‌های شیر و سپر عقاب در خلیج فارس

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس-مهدی پورصفا: اجلاس رهبران کشورهای حاشیه خلیج فارس و آمریکا پس از مدت ها کش و قوس و غیبت اصلی ترین مهمان این نشست یعنی ملک سلمان پادشاه عربستان سعودی در استراحتگاه تابستانی روسای جمهور آمریکا در کمپ دیوید برگزار شد.

صرفه نظر از بیانیه پایانی این اجلاس که به صورت ویژه بر ایران و مذاکرات هسته ای این کشور و پنج به علاوه یک متمرکز بود، اطمینان بخشی به کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به منظور حفظ منافع آنان در مقابله با هرگونه تهاجم نظامی احتمالی از سوی همسایه بزرگ شمالی آنان اصلی ترین جزء این اجلاس و تفاهمات حاصله از آن را تشکیل می دهد.

حفظ برتری کشورهای عضور شورای همکاری خلیج فارس در مقابل توان نظامی ایران از طریق ادامه و تشدید فروش سلاح های نظامی رویه ای است که احتمالا با سرعت بیشتر از سوی آمریکایی ها دنبال شده و در این میان مهار برنامه موشکی ایران مهم ترین دلمشغولی دو طرف در سال های آینده خواهد بود.

مساله ای که سبب شده است، آمریکا برای آرامش خاطر اعراب پیشنهاد ایجاد یک سپر دفاع موشک منطقه ای را مطرح و تضمین پرداخت هزینه های مالی اجرای آن را از طرف مقابل اخذ کند.

حال با این تفاصیل سئوال اصلی در این میان این است که ماهیت این پیشنهاد تا چه اندازه عملی خواهد بود و در صورت اجرای این سناریو اصلی ترین اجزای تشکیل دهنده این برنامه موشکی در کدام کشورها و با چه جزییات احتمالی مستقر خواهند شد؟

*نبرد در آسمان؛ از نایک-زئوس تا جنگ ستارگان

ایده ایجاد تاسیس سپر دفاع موشکی قدمتی به اندازه کاربرد موشک در صحنه نبردهای نظامی دارد. زمانی که موشک های V-2  آلمانی قلب لندن را در هم می کوبید، نگرانی از تاثیرات ویرانگر این سلاح به سرعت اندیشه مقابله فعال با این سیستم تهاجی را در مخیله استراتژیست های نظامی فعال کرد.

اولین بار آمریکایی ها پس از جنگ جهانی دوم امکان ایجاد چنین سیستمی را برای مقابله با موشک های بالستیک را مورد بررسی قرار دادند.

دوآیت آیزنهاور رییس ستاد مشترک ارتش آمریکا در سال 1946 در دیدار از پایگاه فورت بلیس در ایالت تگزاس ایده هدف قرار دادن موشکی با موشکی دیگر را همانند هدف قرار دادن گلوله ای با گلوله ای دیگر دانست و آن را غیر ممکن عنوان کرد، اما بررسی اسناد توسعه موشک های بالستیک آلمان نازی ضرورت ایجاد سامانه ای را بیش از بیش آشکار کرد.

بر اساس بررسی هایی که توسط ژنرال استیول فرمانده اداره تجهیزات وزارت جنگ آمریکا پس از پایان جنگ جهانی دوم صورت گرفت، موشک های بالستیک با سرعت 3000 مایل در ساعت می توانند با حمل مواد منفجره اتمی ضرباتی سنگین و غیر قابل جبران به هر کشوری را وارد کنند.

پیشرفت موشک های بالستیک روس ها به تدریج سبب شد تا حتی آیزنهاور که حالا به سمت ریاست جمهوری آمریکا رسیده بود در ژوئن 1955 با صدور فرمانی با ایجاداولین سپر دفاع موشکی آمریکا به نام نایک زئوس موافقت کند. این طرح در زمان جان اف کندی به طرحی به نام اپکس متشکل از موشک های کوتاه برد هسته ای تغییر نام یافت تا این که در دوران ریاست جمهوری جانسون این طرح به ایجاد یک ایستگاه رهگیری با موشک های هسته ای در پایگاه گرند فورک در داکوتای شمالی انجامید.

در دوران ریاست جمهوری نیکسون دوازده پایگاه موشکی تهاجی در خارج از شهرهای آمریکا به منظور پاسخ به هرگونه برنامه تهاجمی از سوی شوروی ایجاد که همگی زیر نظر یک فرماندهی ویژه در واشنگتن فعالیت می کردند.

اما شاید معروف ترین برنامه در این باره طرح ابتکار دفاع استراتژیک ریگان یا جنگ ستارگان بود که هدف از آن ایجاد یک سپر فضایی برای هدف قراردادن موشک های بالستیک شوروی در مرحله اولیه و در صورت نیاز وارد آوردن ضربه اولیه بود. این طرح در نهایت با تمام سر وصداهای آن توان اجرا شدن نداشت، اما در فرسایش توان مادی شوروی نقش قابل ملاحظه ای ایفا کرد.

*پایان جنگ سرد هیچ چیز را تمام نمی کند

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد ضرورت ایجاد چنین سپری به طور کامل از بین رفت، اما اجرای آن با قوت بیشتری دنبال شد و بیل کلینتون رییس جمهور آمریکا پس از جنگ سرد نام آن برنامه دفاع ملی موشکی تغییرداد.

هدف از این برنامه رهگیری هر موشک بالستیک پس از شلیک و قبل از ورود به جو زمین بود و قرار بر این بود که این موشک ها پیش از وارد شدن به جو زمین و مرحله پایانی پرواز خود منهدم شوند. این برنامه شامل دو پایگاه موشکی بود که در آلاسکا و کالیفرنیا مستقر می شدند.

با وجود این که این برنامه نسبت به برنامه های سلف خود واقع گرایانه تر بود، اما در تمام آزمایش ها در سال های 1999 و 2000 شکست خوردند و بیل کلینتون در نهایت با معلق کردن این برنامه تکمیل کردن آن به جانشین بعدی خود واگذار کرد.

با فرا رسیدن دوران جورج بوش و به وقوع پیوستن حادثه یازدهم سپتامبر و اعلان رسمی دولت این کشور در مقابله با کشورهای عضو محور شرارت، آمریکا از پیمان محدودیت در سامانه های موشکی ضد بالستیک خارج شد و تشکیل یک سامانه دفاع موشکی متشکل از دو پایگاه موشکی در آلاسکا و داکوتای شمالی و یک پایگاه سوم در لهستان مطرح شد. قرارگاه راداری پایگاه سوم نیز در رشته کوه های جنوب شرقی پراگ پیش بینی شده بود.

*هدف ایران است

صرفه نظر از مجادلاتی که بین آمریکا و روسیه بر سر استقرار این سامانه در اروپای شرقی در گرفته است، ایران و محدود کردن توان بالستیک آن همواره به عنوان یکی از مهم ترین دلایل آمریکا برای استقرار چنین سامانه ای در غرب اروپا مطرح شده است، به گونه ای که باراک اوباما در سال 2009 و در آستانه ورود به کاخ سفید از بین رفتن تهدید ایران را به عنوان اصلی ترین محرک برای لغو ایجاد سایت سوم در اروپا مطرح نمود.

گرچه اوباما بعدها در قبال سازش روسیه برای محدود کردن برنامه اتمی ایران ایجاد سایت سوم در خاک اروپا را ملغی اعلام کرد، اما در نهایت آن را با آرایشی دیگر با استقرار گشتی های حامل سیستم موشکی ایجس در آب های بالتیک و مدیترانه احیا کرد.

حالا نیز با نظر به توافق اتمی هسته ای بین ایران و غرب آمریکایی ها استقرار بخش دیگری از این سیستم در منطقه خلیج فارس و در مقابل موشک های ایران با حسن نظر شورای همکاری خلیج فارس آغاز شده است. 

*طرح سه مرحله ای جورج بوش برای مقابله با ایران

مقابله با توان موشکی ایران از زمان دولت جورج بوش در سال 2003 و اطلاق محورت شرارت به نظام جمهوری اسلامی ایران اوج گرفت و هم زمان با اشغال عراق و افغانستان مقابله با تهدید موشک های ایران در دستور کار مقامات آمریکایی قرار گرفت و برنامه هایی به مرحله اجرا در آمد.

جرج بوش طرحی سه مرحله‌ای را برای مسلح کردن کشورهای حاشیه خلیج فارس به برنامه‌ای برای مقابله با توان موشکی ایران آغاز کرد که شامل تلاش برای فروش سامانه‌های دفاع موشکی، گسترش توان دفاعی ناوهای آمریکایی مستقر در خلیج فارس و همچنین ایجاد سامانه دفاع مشترک در رژیم صهیونیستی و یکی از کشورهای عربی بود.
 این مباحث برای اولین‌بار در سخنرانی ژنرال دیوید پترائوس فرمانده نیروهای مرکزی آمریکا مطرح شد پترائوس اعلام کرد سامانه‌ای شامل دو کشتی گشت‌زنی با تجهیزات ویژه در خلیج فارس و همچنین دو سامانه دفاع موشکی در کشورهای قطر، امارات، بحرین و کویت مستقر خواهند شد پس از اعلام این موضوع بود که دولت آمریکا دو کشتی مجهز به سامانه دفاع موشکی ایجیس را به منطقه خلیج فارس اعزام کرد.

صرف‌نظر از بحث‌های مرتبط با توان دفاع موشکی ایران مناقشه هسته‌ای نیز بر تلاش آمریکایی‌ها در تجهیز کشورهای عربی به یک سامانه دفاع موشکی مؤثر بوده است در سند راهبردی دفاعی آمریکا که در سال 2012 منتشر شده است بر همکاری با کشورهای حوزه خلیج فارس به منظور جلوگیری از توسعه توانمندی‌های هسته‌ای ایران تأکید شده است.

به این ترتیب سپردفاعی موشکی آمریکا در خلیج فارس می‌تواند به عنوان بخشی از یک طرح جهانی برای مقابله با تهدیدهای بالقوه از سوی کشورهای مخالف قدرت این کشور تلقی شود.

*ایران پیش بینی ناپذیر است

رئیس اسبق سازمان دفاع موشکی وزارت دفاع ایالات متحده در همین رابطه ادعا کرده که تهدیدهایی ناشی از موشک‌های دشمن علیه آمریکا در حال رشد است و به زودی 20 کشور به توانمندی‌های موشکی دست خواهند یافت که شامل رژیم‌هایی هستند که با تروریست‌ها در ارتباط هستند.

کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه اسبق آمریکا نیز اینگونه استدلال کرده که کره شمالی و ایران تهدیدی جدی برای اروپا و امریکا محسوب می‌شوند این دو کشور تهدیدکننده و غیرقابل پیش‌بینی هستند و این در حالی است که سازمان اطلاعات آمریکا در سال 2007 بر این نکته تأکید کرده که ایران توسعه هر گونه و برنامه تسهیلاتی در حوزه هسته‌ای را در سال 2003 متوقف کرده است آمریکایی‌ها معتقدند تا زمانی که اثبات مقاصد صلح‌آمیز برنامه‌ غنی‌سازی ایران مورد شک است باید برنامه سپر دفاع موشکی نیز ادامه یابد. چرا که یکی از دلایل خروج آمریکا از پیمان موشک‌های ضد بالستیک در سال 2002 توسعه قابلیت موشک‌های بالستیک در برابر تهدید ایران است به این ترتیب می‌توان دریافت که در شرایط فعلی آمریکا با استفاده از ایرانی‌هراسی در منطقه و به بهانه یک توافق هسته‌ای در صدد ایجاد یک سپر دفاع موشکی در سطح منطقه با استفاده از پول و پایگاه کشورهای عربی است.

*اتحاد سه چشم برای مراقبت از ایران

سپر دفاع موشکی آمریکا در منطقه از مدت‌ها پیش به صورت فنی بنیان گذاشته شده بود و زمان جنگ اول خلیج فارس چندین واحد آتش‌بار پاترید در فرودگاه‌ها و پایگاه‌های آمریکایی مستقر بودند تا با هرگونه موشکی بالستیک به خصوص از سوی رژیم بعث عراق مقابله کنند با این حال پس از سال 2003 و حضور جدی آمریکا در منطقه و همچنین اوج‌گیری مقابله با برنامه موشکی آمریکا ایجاد تأسیساتی در سطح منطقه به منظور مقابله احتمالی با واکنش دفاع موشکی ایران ایجاد شد.

مهم‌ترین بخش از این سیستم که زیرساخت راداری آن را تشکیل می‌دهد، ایجاد سه ایستگاه شناسایی فضایی مجهز به رادار AN/TPY-2 در کشورهای ترکیه، قطر و همچنین خاک فلسطین اشغالی است.

ایستگاه شناسایی راداری کشور ترکیه در استان حکاری این کشور مستقر شده است. این سیستم توانایی آن را دارد تا هرگونه تحرک موشکی در غرب ایران را شناسایی کرده و بلافاصله آن را به سیستم یک پارچه دفاع موشکی گزارش کند تا واکنش لازم در برابر آن صورت بگیرد.

وجود این سیستم از همان زمان استقرار آن در سال 2008به قدری برای ایران تهدیدآمیز جلوه کرد  که در همان زمان نیز برخی از مقامات نظامی ایرانی بر این نکته تأکید کردند که در صورت هرگونه ایجاد درگیری این سیستم را مورد هدف قرار خواهند داد.

پایگاه راداری دیگر در منطقه نقب و در پایگاه نوآتیم در فلسطین اشغالی  قرار دارد. در این مرکز 68 افسر و سرباز آمریکایی در خاک فلسطین اشغالی به اداره مرکز خواهند پرداخت و اطلاعات لازم را به سیستم دفاع یکپارچه موشکی این کشور انتقال خواهند داد این سیستم علاوه بر اطلاع‌رسانی به فرماندهی دفاع موشکی آمریکا به سیستم‌های موشکی ضد هوایی پیکان نیز که توسط خود اسرائیلی‌ها تولید شده است متصل خواهد شد تا اطلاعات اولیه و فوری هرگونه شلیک به این کشور انتقال یابد.

علاوه بر این آمریکایی‌ها از این سیستم می‌توانند برای تحت‌نظر قرار دادن مناطق جنوبی روسیه استفاده کنند. در مقابل رژیم صهیونیستی نیز از پوشش دفاعی این سیستم برخوردار شده و عملاً می‌تواند ازاطلاعات آن به خوبی استفاده کنند گرچه تمام تحرکات اسرائیلی‌ها با استقرار این سیستم درمقابل آمریکایی‌ها قرار می‌گیرد.

پایگاه سوم در قطر و پایگاه هوایی العدید قرار خواهد گرفت که تمام منطقه جنوبی ایران را مورد پوشش قرار می‌دهد و اطلاعات لازم در اختیار سامانه‌های دفاع موشکی در کشورهای عربستان، امارات، قطر و بحرین قرار خواهد گرفت. لازم به ذکر است که تمام این سیستم به سامانه ای ماهواره متصل خواهد شد و توانمندی هماهنگی با سایر ایستگاه‌های زمینی را خواهد داشت.

*AN/TPY-2؛ چشم تپنده سپر دفاع موشکی آمریکا

در مورد سیستم راداری که در این سه پایگاه استقرار یافته است، می توان گفت AN/TPY-2 یک رادار X باند آرایه فاز شده با وضوح بالاست. این رادار توسط هواپیما, کشتی , تریلر و قطار قابل حمل است. این رادار X باند قادر به رهگیری اشیا کوچک در برد بلند و ارتفاع بسیار بالا شامل فضا است  و نقش حیاتی در سیستم دفاع موشک بالستیک , حراست ایالات متحده و آماده سازی نیروها و متحدان از تهدیدات موشک بالستیک بازی می کند.

این سیستم  یک آنتن تک وجهی آرایه فاز شده را که بر روی تریلر سوار می شود بکار می برد.پهنای این آنتن 9.2 متر مربع است.در آنتن 72 ماژول فرستنده گیزرنده با تکنولوژی نمیه هادی وجود دارد که مجموع 25344 قطعه آنتن را تغذیه می کند. شکل الگوی آنتن و باز پرتو توسط یک پردازشگر دیجیتالی شکل موج انجام می شود. واحد آنتن توسط واحد الکترونیک و یک واحد خنک سازی پشتیبانی می شود.
 

به محض اینکه این سیستم یک تهدید را کشف کند،  تولید اطلاعات رهگیری پیچیده در مورد آن شئی و پروازش را شروع می کند.آن اطلاعات سپس به ( C2BMC )  یا فرماندهی و کنترل ارتباطات میدریت جنگ گزارش می شوند.هنگامی که اطلاعات رهگیری فراهم شده توسط رادار  و دیگر سنسور ها توسط سیستم کنترل درگیری آتش دریافت می شود و شیئ مورد نظر دشمن تلقی شده است, هدف توسط رهگیر مستقر شده رهگیری و نابود خواهد شد.
 

گفته می شود این سیستم به طور توانایی کشف یک توپ بیسبال را از فاصله 5000  را دارد. هنوز در هیچ جنگی این سیستم به طور کامل مورد آزمایش قرار نگرفته است، اما تا کنون در آزمایش های موشکی گوناگون نتایج مثبتی از کار برد آن در موقعیت های گوناگون حاصل شده است.

*پاتریوت ها به صف می شوند

سیستم دفاع موشکی پاتریوت یکی از مهم ترین اجزا در سیستم دفاع موشکی خواهد که در منطقه خلیج فارس شکل خواهد گرفت. این سامانه موشکی در طول بیست سال گذشته در منازعات موشکی خاورمیانه نقش بسیار مهمی را ایفا کرده است و در جریان جنگ اول خلیج فارس وظیفه دفاع از خاک عربستان سعودی و همچنین آسمان رژیم صهیونیستی را بر عهده داشته است.

هم اکنون نیز این دو کشور اصلی ترین کاربران این موشک محسوب می شوند و قرار است این سامانه در کشورهای امارات، قطر و کویت نیز مستقر شود. هم اکنون نیز 4 رادار و بیست دستگاه پرتاب این مشوک در سطح منطقه مستقر شده است.

در عین حال شش آتشبار این ستم از سوی ناتو در منطقه جنوب ترکیه از سوی ناتو مستقر شده است و از خاک این کشور در مقابل موشک پرانی های احتمالی محافظت می کند.

موشک استفاده شده در سامانه پاتریوت به سامانه هدایت تعقیب از طریق TVM مجهز است و پس از پرتاب شدن این قابلیت را دارد که فرمان های اصلاحی نیمه راه را از مرکز کنترل درگیری دریافت کند.

سامانه هدف یابی در این موشک، هدف را در مرحله پایانی پرواز موشک یافته و اطلاعات مربوطه را به وسیله مسیر انتقال سیگنال از پرنده به زمین سامانه TVM و رادار زمینی به مرکز کنترل درگیری متحرک برای انجام محاسبه های اصلاح نهایی مسیر موشک ارسال می کند و فرمان های اصلاح مسیر هم از طریق مسیر انتقال سیگنال از زمین به پرنده به سامانه هدایت ردگیری موشک ارسال می شود. ضمن آنکه یک خرججنگی با قدرت انفجاری زیاد به وزن 90 کیلوگرم هم در بخش هدایت نهایی قرار گرفته است.

 برد موشکی پاتریوت 75 کیلومتر و حداکثر ارتفاع آن نیز 25 کیلومتر است. حداقل زمان پرواز موشک هم از دو بخش، زمان مسلح شدن موشک در کمتر از 9 ثانیه و حداکثر زمان پرواز حدود 4/3 دقیقه تشکیل شده است.

به احتمال زیاد مدل PAC-3  این موشک در سپر دفاعی آمریکا در خلیج فارس مورد استفاده قرار خواهد که جدیدترین نمونه آن محسوب می شود.

سامانه هدایت موشک در این مدل، تخریب هدف را با استفاده از انرژی جنبشی ناشی از برخورد دماغه موشک به هدف امکان پذیر می سازد. سامانه پاتریوت PAC-3، ظرفیت پرتاب 16 موشک را دارد در حالی که سامانه PAC-1فقط ظرفیت 4 موشک را دارد.

رادار مرکب AN/MPQ-53 وظیفه جستجو ،کشف ، ردگیری ، شناسایی و ردگیری خود موشک و هدایت و همچنین عملکرد اقدامات متقابل ضد ضد – الکترونیکی (ECCM)رابرعهده می گیرد. باید اضافه شود برد این سیستم راداری حدود 100 کیلومتر بوده و ظرفیت ردگیری 100 هدف مختلف وهدایت 9 موشک را به طور همزمان دارد.

مهم ترین سامانه ای که در شرق برای مقابله با این موشک طراحی شده سامانه موشکی S-300  است که فرمان تحویل آن چندی پیش از سوی ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه به ایران صادر شده است. همچنین ایران تولید نمونه ای داخلی از این موشک را در دست اقدام دارد و امیدوار است با تولید دخلی آن از نیاز به نمونه خارچی آن بی نیاز گردد.

*تاد هم به امارات می رسد

یکی دیگر از اجزای سپر دفاع موشکی مریکا در منطقه خلیج فارس سیستم موشکی تاد است که اخیرا قرار فروش آن به کشور امارت امضا شده است و قرار است به سایر کشور نیز فروخته شود.

سیستم تاد (Terminal High Altitude Area Defense ) یک برنامه تسلیحاتی زمین پایه با قابلیت تحرک و جابجایی است که برای نابودی موشکهای بالستیک کوتاهبرد و میانبرد در فاز ترمینال، درست چند ثانیه پیش از برخورد به زمین، طراحی شده است.

پروژه تاد که در اصل با نام Theater High Altitude Area Defense شناخته می شد ، در سال 1992 و با سرمایه گذاری 689 میلیون دلاری آژانس دفاع موشکی آمریکا ، آغاز به کار کرد . در دهه 90 میلادی ، سیستم تاد در 6 مورد از 8 مورد آزمایش صورت پذیرفته ، ناموفق بود.

در زمان یک درگیری احتمالی ، رادار آرایه ای باند ایکس ، بدون نیاز به کمک سایر سامانه های راداری ، جستجوی افق را برای یافتن موشکهای مهاجم انجام می دهد . این رادار می تواند تهدیدات را از فاصله 1000 کیلومتری تشخیص دهد . هنگامی که یک موشک دشمن تشخیص داده شد ، رادار اطلاعات مربوط به شناسایی موشک را به واحد C2BMC گزارش می کند. این واحد قادر است تاد را با سایر لایه های دفاع موشکی مرتبط نماید تا کل مجموعه لایه های دفاعی ، همپوشانی بهتری را برای دفاع مستحکم در برابر موشک های بالستیک فراهم نمایند .

بطور معمول ، یک آتشبار تاد شامل 9 لانچر M1075 برای حمل و شلیک موشک های تاد می باشد. هر لانچر 12 متر طول و 3.25 متر عرض دارد و 10 موشک را حمل می کند. (نمونه های هشت تایی نیز موجود است.) برای استقرار سریع در یک منطقه ، نیروهای نظامی قادر هستند این لانچرها را با هواپیماهای C-130 جابجا نمایند . پس از شلیک موشکها ، بارگزاری مجدد یک لانچر ، 30 دقیقه زمان لازم دارد . خود موشک طولی برابر 6.17 متر ، قطر 0.34 متر و 900 کیلوگرم وزن دارد . پیشران موشک یک موتور راکتی تک مرحله ای با سوخت جامد است که قابلیت تغییر بردار رانش را دارد .

پس از پرتاب موشک تاد ، اطلاعات هدف توسط رادار باند X برای آن ارسال می گردد .هنگامیکه سوخت موشک پایان یافت ، سرجنگی از پیشران جدا می شود . سر جنگی مجهز به سیستم هدایت و کنترل وضعیت پرواز مجزاییست که مسئولیت انجام مانورهای لازم را برای رسیدن به نقطه برخورد بر عهده دارد . جستجوگر موجود در دماغه ، سرجنگی را به سمت هدف هدایت می کند . در نقطه برخورد ، سرجنگی همانند یک گلوله به موشک بالستیک برخورد کرده و با استفاده از انرژی جنبشی آن را نابود می سازد .

*بودن یا نبودن مساله این است

در نهایت زمانی که سیر دفاع موشکی آمریکا در منطقه خلیج فارس به طور کامل تکمیل شود، تا معلوم است و این مسئله به متغیرهای فراوانی همچون آمادگی آمریکایی ها برای تحویل سیتم های موشکی و سایر موارد بستگی دارد.

ولی آنچه که از هم اکنون نهایی و مسجل این نکته که این مساله چیزی جز فرام آوردن شغل برای آمریکایی ها به بهانه ایران هراسی است. بسیار بعید است که آمریکایی ها کنترل چنین سیستمی را به اعراب بسپارند و احتمالا خود آمریکایی ها هدایت آن را در دست خواهند گرفت.

نکته نهایی نیز در این باره شاید آن چیزی باشد که باراک اوباما در خصوص مسائل مرتبط با کشورهای عربی ذکر کرد و آن این که مهم ترین تهدید از داخل ساختار پوسیده این کشورها متوجه آنان است و این سلاح ها به هیچ عنوان کمکی در راستای حل این مشکل نخواهد کرد.

تاریخ همیشه نشان داده است که سلاح های آمریکایی همیشه در وقت لازم برای حکام عرب خاموش بوده اند.