نشریه کامنتری آمریکا نوشت جلو یک توافق بد با ایران بر سر برنامه هسته ای این کشور را باید همین الان گرفت.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از خبرگزاری صدا وسیما ،این نشریه در پایگاه اینترنتی خود در مقاله ای به قلم مکس بوت نوشت:کسانی که به توافق هسته ای احتمالی با ایران بدبین هستند ممکن است از وعده های نامزدهای جمهوریخواه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا احساس آسودگی خاطر بکنند زیرا آنها گفته اند به محض اینکه پایشان به کاخ سفید برسد این توافق را پاره خواهند کرد. اما آنها نباید خاطر جمع باشند. حتی با فرض اینکه یک جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری آینده آمریکا پیروز می شود (که این اصلا قطعی نیست)، دور انداختن توافق لزوما نقائص آن را برطرف نخواهد کرد. در حقیقت، این کار وضع را بدتر خواهد کرد.
ایران ، همانطور که رهبرانش تصریح کرده اند ، انتظار دارد از امضای موافقت نامه هسته ای بلافاصله نصیبی ببرد -- چیزی که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا وعده داده است ایران به آن خواهد رسید. اگر اخباری که به بیرون درز کرده است صحیح باشد، اوباما وعده داده است با آزاد کردن بخش بزرگی از درآمدهای نفتی توقیف شده ایران در خارج، یک «پاداش 50 میلیارد دلاری» به ایران خواهد داد. و این تازه شروع کار خواهد بود. ایرانی ها آشکارا انتظار دارند طی چند هفته -- یا دست کم چند ماه -- از مزایای هرچه بیشتری از لغو تحریم های آمریکا، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و دیگر بازیگران مرتبط بهره مند شوند. و این انتظار آنها نیز احتمالا نابجا نیست. هرچند اوباما رسما نمی تواند همه تحریم های آمریکا را بدون موافقت کنگره لغو کند، اما می تواند بیشتر این تحریم ها را به حال تعلیق درآورد و متحدان ما نیز مشتاقند که این راه را دنبال کنند.
اوباما به ما اطمینان می دهد که اگر معلوم شود ایران تقلب می کند، تحریم ها به سرعت اعاده می شود، اما غیرممکن است که بتوان تصور کرد این رئیس جمهور هرگز اذعان کند که دستاورد منحصر به فرد وی -- یعنی توافق هسته ای با ایران -- به شکست انجامیده است. بنابراین، در عمل هیچ بختی برای اینکه تحریم ها مجددا تا قبل از 20 ژانویه 2017 علیه ایران به اجرا درآیند ، وجود ندارد.
در آن تاریخ، با فرض اینکه یک جمهوریخواه وارد کاخ سفید شده باشد، او می تواند تصمیم بگیرد که تحریم های آمریکا را مجددا اعمال کند. اما اگر او این کار را بکند ایران نیز می تواند با یک فرار هسته ای با حداکثر سرعت به جلو برود و تقصیر آن را نیز در دادگاه افکار عمومی بین المللی بر گردن آمریکا بیندازد. در هر صورت، رئیس جمهور قادر نخواهد بود تحریم های چندجانبه ای را که مهم ترین عنصر در اعمال فشار بر ایران بوده است، مجددا برقرار کند؛ این کار مستلزم اقداماتی خواهد بود که روسیه و چین می توانند در سازمان ملل جلو آن را بگیرند و حتی متحدان اروپایی ما نیز بعید است از آمریکا حمایت کنند زیرا آنها تا آن زمان معاملات تجاری بسیار زیادی با ایران خواهند داشت.
در آن صورت ، آمریکا از هر دو طرف بازنده اصلی خواهد بود: ایران با صدها میلیارد دلار حاصل از لغو تحریم ها خود را تقویت خواهد کرد و با مجوزی که عملا از جامعه بین المللی می گیرد در راه دستیابی به سلاح هسته ای پیش می رود. برای جلوگیری از این سناریوی وحشتناک، بهترین بازی از منظر آمریکا این خواهد بود که توافق را خراب نکند تا دست کم تصمیم ایران را برای دستیابی به سلاح هسته ای به تاخیر بیندازد.
خلاصه، نباید انتظار رستگاری در سال 2017 را داشته باشیم. اگر توافقی امضا شود نتایج آن غیرقابل فسخ خواهد بود. رئیس جمهور آینده آمریکا هر کاری بکند یا نکند، رژیم تندرو ایران با این توافق بسیار تقویت خواهد شد. این امر بیش از پیش ایجاب می کند که جلو یک توافق بد همین حالا گرفته شود -- نه دو سال دیگر.
ایران ، همانطور که رهبرانش تصریح کرده اند ، انتظار دارد از امضای موافقت نامه هسته ای بلافاصله نصیبی ببرد -- چیزی که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا وعده داده است ایران به آن خواهد رسید. اگر اخباری که به بیرون درز کرده است صحیح باشد، اوباما وعده داده است با آزاد کردن بخش بزرگی از درآمدهای نفتی توقیف شده ایران در خارج، یک «پاداش 50 میلیارد دلاری» به ایران خواهد داد. و این تازه شروع کار خواهد بود. ایرانی ها آشکارا انتظار دارند طی چند هفته -- یا دست کم چند ماه -- از مزایای هرچه بیشتری از لغو تحریم های آمریکا، سازمان ملل، اتحادیه اروپا و دیگر بازیگران مرتبط بهره مند شوند. و این انتظار آنها نیز احتمالا نابجا نیست. هرچند اوباما رسما نمی تواند همه تحریم های آمریکا را بدون موافقت کنگره لغو کند، اما می تواند بیشتر این تحریم ها را به حال تعلیق درآورد و متحدان ما نیز مشتاقند که این راه را دنبال کنند.
اوباما به ما اطمینان می دهد که اگر معلوم شود ایران تقلب می کند، تحریم ها به سرعت اعاده می شود، اما غیرممکن است که بتوان تصور کرد این رئیس جمهور هرگز اذعان کند که دستاورد منحصر به فرد وی -- یعنی توافق هسته ای با ایران -- به شکست انجامیده است. بنابراین، در عمل هیچ بختی برای اینکه تحریم ها مجددا تا قبل از 20 ژانویه 2017 علیه ایران به اجرا درآیند ، وجود ندارد.
در آن تاریخ، با فرض اینکه یک جمهوریخواه وارد کاخ سفید شده باشد، او می تواند تصمیم بگیرد که تحریم های آمریکا را مجددا اعمال کند. اما اگر او این کار را بکند ایران نیز می تواند با یک فرار هسته ای با حداکثر سرعت به جلو برود و تقصیر آن را نیز در دادگاه افکار عمومی بین المللی بر گردن آمریکا بیندازد. در هر صورت، رئیس جمهور قادر نخواهد بود تحریم های چندجانبه ای را که مهم ترین عنصر در اعمال فشار بر ایران بوده است، مجددا برقرار کند؛ این کار مستلزم اقداماتی خواهد بود که روسیه و چین می توانند در سازمان ملل جلو آن را بگیرند و حتی متحدان اروپایی ما نیز بعید است از آمریکا حمایت کنند زیرا آنها تا آن زمان معاملات تجاری بسیار زیادی با ایران خواهند داشت.
در آن صورت ، آمریکا از هر دو طرف بازنده اصلی خواهد بود: ایران با صدها میلیارد دلار حاصل از لغو تحریم ها خود را تقویت خواهد کرد و با مجوزی که عملا از جامعه بین المللی می گیرد در راه دستیابی به سلاح هسته ای پیش می رود. برای جلوگیری از این سناریوی وحشتناک، بهترین بازی از منظر آمریکا این خواهد بود که توافق را خراب نکند تا دست کم تصمیم ایران را برای دستیابی به سلاح هسته ای به تاخیر بیندازد.
خلاصه، نباید انتظار رستگاری در سال 2017 را داشته باشیم. اگر توافقی امضا شود نتایج آن غیرقابل فسخ خواهد بود. رئیس جمهور آینده آمریکا هر کاری بکند یا نکند، رژیم تندرو ایران با این توافق بسیار تقویت خواهد شد. این امر بیش از پیش ایجاب می کند که جلو یک توافق بد همین حالا گرفته شود -- نه دو سال دیگر.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
