تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم شهر با هدف ارج نهادن به سال‌ها تلاش و خلاقیت و ارائه تصویر متفاوت، خلاقانه و جسورانه از فضای جنگ و صحنه‌های جاودانه دوران دفاع مقدس در آثار سینمایی مرحوم ملاقلی‌پور در نظر دارد در بخش نکوداشت‌ها، از این هنرمند فقید تجلیل نماید.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، رسول ملاقلی پور در روزهای آغازین انقلاب عکاسی را به‌طور آماتور آغاز کرد و با شروع دفاع مقدس، به صورت حرفه‌ای به ادامه آن پرداخت و پس از آن به ساخت فیلم مستند از عملیات مختلف دفاع مقدس پرداخت و فیلم کوتاه «شاه کوچک» را با دوربین 16 میلی متری ساخت که موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم از جشنواره وحدت شد. او نخستین فیلم بلند خود را در سال 1363 با نام «نینوا» با دوربین 16 میلی متری ساخت و به این ترتیب به سینمای حرفه‌ای راه یافت.
ملاقلی پور با ساخت پرواز در شب در سال 1365 جایزه بهترین فیلم را از جشنواره پنجم فیلم فجر بدست آورد و با «افق» قدرت کارگردانی خود را به رخ همگان کشید . با ساخت«مجنون» و«خسوف» همگام با شرایط روز حرکت کرد اما با فیلم «پناهنده» نزد منتقدان به محبوبیت رسید و در سال 1374 یکی از بهترین فیلم‌های خود را ساخت.
«سفر به چزابه» و «نجات یافتگان» و «کمکم کن» از دیگر آثار ملاقلی پور قبل از فیلم سینمایی «هیوا» است. او با هیوا در جشنواره هفدهم فیلم فجر جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را علاوه بر جوایز دیگر نصیب خود کرد اما در سال 1378 ملاقلی‌پور فیلم سه اپیزودی «نسل سوخته» را ساخت و خیلی چیزها را ثابت کرد تا آنجا که با قاطعیت می توان گفت «نسل سوخته» شاهکار ملاقلی‌پور است. ملاقلی پورسپس «قارچ سمی» را در سال 1380 در کارنامه اش ثبت کرد. «میم مثل مادر» وی که با استقبال عمومی مواجه شده بود آخرین فیلم‌های او بود.
مرحوم ملاقلی‌پور در سفر خود به کربلای معلا برای بازدید لوکیشن‌ها از فرصت استفاده کرد و مستندی نیز به نام «شش گوشه عرش» را جلوی دوربین برد که آخرین اثر او محسوب می‌شود. او در سفر خود به کربلای معلا متوجه شد که هنرمندان برجسته اصفهانی در آنجا مشغول طراحی ضریح مقدس حضرت امام حسین (ع) هستند. دو شب حضور در کنار این هنرمندان به فیلم مستندی بدل شد. قرار بود بخش دیگر از تصویربرداری این فیلم مستند نیز در اصفهان انجام شود.
ملاقلی‌پور این فیلم را به صورت افتخاری کارگردانی کرد. بعد از فوت او یک مستند برایش ساخته شد که یکی از بازیگران خردسال آن ایمان دهقانی بود.
میم مثل مادر (1385)، رویای جوانی (1381)، مزرعه پدری (1381)، قارچ سمی (1380)، سفر به فردا (1380)، نسل سوخته (1378)، هیوا (1377)، کمکم کن (1376)، تا آخرین نفس (1374)، سفر به چزابه (1374)، دشت ارغوانی (1373)، پناهنده (1372)، خسوف (1371)، راز خنجر (1371)، لبه تیغ (1371)، مرغابی وحشی (1370)، مجنون (1369)، پاتال و آرزوهای کوچک (1368)، افق (1367)، پرواز در شب (1365)، بلمی به سوی ساحل )1364( و نینوا (1362) از فیلم های این فیلم ساز بزرگ کشور است.
رسول ملاقلی پور در هفدهمین جشنواره فیلم فجر برای کارگردانی فیلم "هیوا" سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.
رسول ملاقلی پور که تا آخرین لحظات عمر خود تعهدش را به جنگ و فیلمسازی و کار در این زمینه انجام داده عاقبت در راه همین تعهد جان باخت. وی که به عراق برای دیدن لوکیشن فیلم بعدی خود که آن هم به مقوله جنگ می‌پرداخت رفته بود، در 16 اسفند 1385 بر اثر سکته قلبی جان باخت و آخرین ساخته خود را نیمه تمام گذاشت. او جان به جان آفرین تسلیم گفت، اما یاد و خاطره اوست که همواره، در ذهن سینمایی‌ها و مردم می‌ماند.
ملاقلی پور با ساخت پرواز در شب در سال 1365 جایزه بهترین فیلم را از جشنواره پنجم فیلم فجر بدست آورد و با «افق» قدرت کارگردانی خود را به رخ همگان کشید . با ساخت«مجنون» و«خسوف» همگام با شرایط روز حرکت کرد اما با فیلم «پناهنده» نزد منتقدان به محبوبیت رسید و در سال 1374 یکی از بهترین فیلم‌های خود را ساخت.
«سفر به چزابه» و «نجات یافتگان» و «کمکم کن» از دیگر آثار ملاقلی پور قبل از فیلم سینمایی «هیوا» است. او با هیوا در جشنواره هفدهم فیلم فجر جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را علاوه بر جوایز دیگر نصیب خود کرد اما در سال 1378 ملاقلی‌پور فیلم سه اپیزودی «نسل سوخته» را ساخت و خیلی چیزها را ثابت کرد تا آنجا که با قاطعیت می توان گفت «نسل سوخته» شاهکار ملاقلی‌پور است. ملاقلی پورسپس «قارچ سمی» را در سال 1380 در کارنامه اش ثبت کرد. «میم مثل مادر» وی که با استقبال عمومی مواجه شده بود آخرین فیلم‌های او بود.
مرحوم ملاقلی‌پور در سفر خود به کربلای معلا برای بازدید لوکیشن‌ها از فرصت استفاده کرد و مستندی نیز به نام «شش گوشه عرش» را جلوی دوربین برد که آخرین اثر او محسوب می‌شود. او در سفر خود به کربلای معلا متوجه شد که هنرمندان برجسته اصفهانی در آنجا مشغول طراحی ضریح مقدس حضرت امام حسین (ع) هستند. دو شب حضور در کنار این هنرمندان به فیلم مستندی بدل شد. قرار بود بخش دیگر از تصویربرداری این فیلم مستند نیز در اصفهان انجام شود.
ملاقلی‌پور این فیلم را به صورت افتخاری کارگردانی کرد. بعد از فوت او یک مستند برایش ساخته شد که یکی از بازیگران خردسال آن ایمان دهقانی بود.
میم مثل مادر (1385)، رویای جوانی (1381)، مزرعه پدری (1381)، قارچ سمی (1380)، سفر به فردا (1380)، نسل سوخته (1378)، هیوا (1377)، کمکم کن (1376)، تا آخرین نفس (1374)، سفر به چزابه (1374)، دشت ارغوانی (1373)، پناهنده (1372)، خسوف (1371)، راز خنجر (1371)، لبه تیغ (1371)، مرغابی وحشی (1370)، مجنون (1369)، پاتال و آرزوهای کوچک (1368)، افق (1367)، پرواز در شب (1365)، بلمی به سوی ساحل )1364( و نینوا (1362) از فیلم های این فیلم ساز بزرگ کشور است.
رسول ملاقلی پور در هفدهمین جشنواره فیلم فجر برای کارگردانی فیلم "هیوا" سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.
رسول ملاقلی پور که تا آخرین لحظات عمر خود تعهدش را به جنگ و فیلمسازی و کار در این زمینه انجام داده عاقبت در راه همین تعهد جان باخت. وی که به عراق برای دیدن لوکیشن فیلم بعدی خود که آن هم به مقوله جنگ می‌پرداخت رفته بود، در 16 اسفند 1385 بر اثر سکته قلبی جان باخت و آخرین ساخته خود را نیمه تمام گذاشت. او جان به جان آفرین تسلیم گفت، اما یاد و خاطره اوست که همواره، در ذهن سینمایی‌ها و مردم می‌ماند.
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
