چگونه یک فروشنده دوره‌گرد مسبب انقلاب‌های منطقه شد؟!

سرويس بین‌الملل 598 به نقل از «خبرگزاری دانشجو»؛ یکسال از خودسوزی اعتراضی محمد بوعزیزی، دست فروش تونسی که شعله انقلاب ها و جنبش های اعتراضی موسوم به بهار عربی را برافروخت، گذشت.

 

روز هفدهم دسامبر 2010، این فارغ التحصیل دانشگاه که به خاطر بیکاری به میوه فروشی سیار روی آورده بود، پس از آنکه گاری دستی اش به بهانه نداشتن پروانه کار توسط پلیس مصادره شد، در اعتراض خود را به آتش کشید و در بیمارستان جان باخت.

 

یکسال پس از مرگ محمد بوعزیزی و در پی انتخابات برای تشکیل دولت جدید در تونس، منصف المرزوقی توسط مجلس موسسان به ریاست جمهوری این کشور برگزیده شد.

 

مردم تونس در سالروز آغاز قیام های مردمی این کشور، سالگرد بوعزيزي را گرامی داشتند.

 

منصف المرزوقى، رئيس جمهورى تونس كه پس از سرنگونى زين‌العابدين بن على، به اين سمت برگزيده شد، طي سخنانى در اين مراسم، اعتراض‌هاى يك سال گذشته مردم تونس را باعث تجديد اعتبار و بازسازى چهره آنها در جهان دانست.

 

دقیقا یکسال پیش بود که ناقوس مرگ برای چندین دهه دیکتاتوری در سراسر جهان عرب، در شهر فقیری در مناطق خشک تونس به صدا درآمد.

 

میوه فروش ساده ای با خودسوزی از سر درماندگی، قیام هایی را سبب شد که در یکسال گذشته چهار دیکتاتور منطقه خاورمیانه را سرنگون کرده  و در حال حاضر نیز شاهد اعتراضات گسترده مردمی در کشورهایی نظیر بحرین و عربستان سعودی هستیم که دیر یا زود نیز این انقلاب ها به این کشورها نیز سرایت خواهد کرد.

 

دیروز نیز حاکمان جدید تونس به همراه هزاران نفر دیگر در جشنواره ای که از روز شنبه آغاز می شود، شرکت کردند تا یاد فروشنده دوره گرد تونسی، انقلاب و تظاهرکنندگانی را که خشم آنها به جنبشی در سطح کشور و منطقه تبدیل شد را گرامی بدارند؛ چرا كه تحولات کشورهای عربی طي 12 ماه گذشته را نمی توان کوچک شمرد.

 

شنبه همه سیدی بوزید (شهر محمد بوعزیزی)  غرق جشن و سرور بود. پرچم‌ها برافراشته شد و میدان‌ها مملو از هزاران جوان و پیر و زن و کودک بود و برای ساعت‌هایی هر چند اندک، شادی جای خشم را در شهر گرفت؛ شهری که همچنان از فقر رنج می‌برد.

 

اولین جشنواره انقلاب تونس با پرده برداری از مجسمه بزرگ محمد البوعزیزی که ارتفاع آن به 10 متر می‌رسد، آغاز شد و اکنون البوعزیزی دیگر به عنوان قهرمان ملی شناخته می‌شود.
 
پس از آن از مجسمه دیگری پرده برداری مي شود که گاری سبزی و چند صندلی را به تصویر کشیده است. این مجسمه اشاره‌ای است به اینکه گاری یک سبزی فروش برخی از حکام را از کرسی‌های خود که ده‌ها نفر بر روی آن تکیه کردند، به زیر کشید.

محمد بوعزیزی به نمادی برای مبارزه علیه بیکاری، فقر و فساد دولتی تبدیل شد و اوج گیری مبارزات به سرنگونی و فرار زین العابدین بن علی در ژانویه 2011 انجامید.
 
مادر البوعزیزی به خبرگزاری رویترز گفت: «محمد خود را سوزاند تا توس آزاد شود.. از مسئولان می‌خواهم به مناطق فقیر رسیدگی کنند و برای جوانان  اشتغال ایجاد کنند.»

منطقه ای که نام آن مترادف با کشورهای جمهوری مستبد و حاکمان خودکامه بود، اکنون مستعد تغییر مي باشد که ممکن است مثبت یا منفی باشند و به نظر می رسد بزرگترین پیروزي بهار عربی تا کنون احزاب اسلام خواهی بوده اند که در همه موارد رهبری قیام ها را بر عهده نداشته اند.

 

اما این احزاب در انتخابات مصر، تونس و مغرب بیشترین سازماندهی را داشته و کمتر از همه به ننگ ارتباط با رژیم های سابق آلوده بودند. تونس به عنوان آغاز کننده بهار عربی، در عرصه تحولات از سایر کشورها جلوتر است.

 

این کشور اخیرا شاهد برگزاری یکی از آزادترین انتخابات هایش بود که با پیروزی یک حزب اسلام خواه میانه رو پایان یافت و اکنون یکی از فعالان حقوق بشر تونس رئیس جمهور شده و سیاستمدار مسلمانی که در زمان حکومت بن علی 15 سال پشت میله های زندان بود، نخست وزیر شده است.

 

این شخص اکنون ریاست دولت ائتلافی مشتکل از احزاب مذهبی، لیبرال و چپ را بر عهده دارد. رئیس جمهور جدید تونس حتی روز جمعه اعلام کرد قصد دارد برای تامین بودجه لازم برای ایجاد شغل، بسیاری از کاخ های بن علی را بفروشد.

 

انقلاب های بهار عربی تنها معطوف به تغییرات در کشورهای منطقه نشد، بلکه دامنه آن سایر کشورها و در راس ان رژیم صهیونیستی را نیز در بر گرفت، تا جایی که شعارهای ضد صهیونیستی در راس اهداف انقلابیون قرار گرفت و آنگونه که همگان شاهد بودند، انقلابیون در مصر با حمله به سفارت رژیم اشغالگر قدس اثبات کردند که قطع رابطه با این رژیم نامشروع در راس اهداف انقلاب قرار دارد.

 

انفجارهای متعدد در خطوط لوله گاز منتهی به اسرائیل، اظهارات سران اسلامگرای تونس در قطع رابطه با این رژیم در کنار سایر خواسته های ضد صهیونیستی و سرمایه داری انقلابیون حاکی از آینده وخیم صهیونیست ها در منطقه دارد تا جایی که برخی سران صهیونیست نه تنها از پیروزی اسلامگرایان در منطقه ابراز نگرانی کردند، بلکه برخی آن را نشانه ی از بین رفتن همه تلاش های آنها جهت برقراری ارتباط مسالمت آمیز با کشورهای منطقه نامیدند تا جایی که قرارداد کمپ دیوید را در شرایط فعلی کاغذ پاره ای بیش ننامیدند.

 

ایالات متحده آمریکا نیز که همواره طی دهه های اخیر خود را حامی و پشتیبان دیکتاتورهای منطقه می نامید، در تلاش است با نزدیک شده با جریان های انقلابی، آنها را آنگونه که می خواهد در راستای منافع خویش و صهیونیست ها هدایت كند، این در حالی است که ملت های منطقه ی ریشه ی اصلی وجود دیکتاتوری و نظام های ضد اسلامی و مشکلات اقتصادی را ناشی از حمایت های بی چون و چرای آمریکا از دیکتاتورها می دانند و رفتار امریکا هرگز از حافظه تاریخی آنها پاک نخواهد شد.