اولاً لازم می دانم برادران و خواهران عزیز را، مخصوصاً جوانها را توجه
بدهم به اهمیت ماه رجب. از این مناسبتها و از این خصوصیاتِ مربوط به ایام و
شهور نمی شود بهآسانی صرفنظر کرد. بزرگان و اهل معنا و اهل سلوک، ماه
رجب را مقدمه ماه رمضان دانستهاند. ماه رجب، ماه شعبان، یک آمادگاهی است
برای اینکه انسان در ماه مبارک رمضان - که ماه ضیافت الهی است - بتواند با
آمادگی وارد شود. آمادگی به چیست؟ در درجه اول، آمادگی به توجه و حضور قلب
است؛ خود را در محضر علم الهی دانستن، در محضر خدا دانستن - «سبحان من
احصی کلّ شیء علمه» (مصباح المتهجد، ج ۱، ص ۳۰۵).همه حالات خود را، حرکات
خود را، نیّات خود را، خطورات قلبی خود را در معرض و محضر علم الهی دانستن؛
در درجه اول، این مهم است؛ و اگر این حاصل شد، آن وقت توجه ما به
کارهایمان، به حرفهایمان، به رفتوآمدهایمان، به سکوتمان، به گفتنمان،
بیشتر خواهد شد؛ توجه می کنیم که چه می گوئیم، کجا می رویم، چه اقدامی می
کنیم، علیه چهکسی حرف می زنیم، به نفع چهکسی حرف می زنیم. وقتی انسان خود
را در محضر الهی دانست، بیشتر متوجه کارها و حرکات و رفتار خود می شود.
عمده اشکالات ما به خاطر غفلتی است که از رفتار و اعمالِ خودمان می کنیم.
وقتی انسان از حال غفلت خارج شود، توجه کند که دارد دیده می شود، محاسبه می
شود - «انّا کنّا نستنسخ ما کنتم تعملون» - (جاثیه: ۲۹) همه حرکات او،
کارهای او در محضر پروردگار است، طبعاً مراعات می کند. با این حالت، با یک
طهارتی، با یک نزاهت و پاکیزگی ای، انسان وارد ماه رمضان شود -«شستشویی کن و
آنگه به خرابات خرام»؛ شستشوکرده وارد ماه رمضان شود - آن وقت در محضر
ضیافت الهی حداکثر بهره را خواهد برد. ماه رجب را با این چشم نگاه کنید.
در
دعاهای ماه رجب که از ائمه (علیهمالسّلام) مأثور است، انسان وقتی نگاه می
کند، می بیند بیشتر این دعاها ناظر به جهات توحیدی است؛ پرداختن به عظمت
الهی، به صفات الهی، خود را در مقابل این عظمت مشاهده کردن، راه روشن را به
سوی پروردگار شناختن، دانستن و به آن میل و رغبت پیدا کردن. یکی از
خصوصیات دعاهای ماه رجب این است: توجه دادن به توحید، توجه دادن به خدا، به
اسماء و صفات الهی. این ماه را باید قدر دانست. اول این ماه، متبرک است به
ولادت امام باقر (علیهالسّلام)؛ آخر این ماه، متبرک است به بزرگترین
حادثه تاریخ؛ یعنی بعثت پیغمبر. در نیمه این ماه، جوانان ما سالهائی است
که این سنت حسنه را در کشور رائج کردهاند؛ سنت اعتکاف را، رفتن در مساجد
را، روزه گرفتن را. واقعاً چقدر منظره زیبا و معطّری است که جمع کثیری از
جوانهای ما برخلاف سیره متعارف جوانهای دنیا که غرق در شهوات و تمایلات
نفسانی هستند، روزها و شبهائی را روزه بگیرند؛ بروند در یک مسجدی بنشینند،
اعتکاف کنند؛ شب و روزشان را ذکر و فکر و شنیدن معارف الهی و شنیدن احکام و
مذاکره علم حقیقی - که علم توحید است - قرار دهند؛ این خیلی چیز مهمی
است. اینها از برکت انقلاب است. قبل از انقلاب، ما در این ایام نیمه ماه
رجب ندیده بودیم یا خیلی بندرت می دیدیم که کسانی بروند اعتکاف کنند.
غالباً همه ماها، همه مردم غافل بودیم از این روزنه رحمت الهی. بنده در
مشهد که اصلاً ندیده بودم؛ در قم هم یک تعداد معدودی، یک چند نفر طلبه در
مسجد امام می رفتند و ایام نیمه ماه رجب اعتکاف می کردند. امروز شما نگاه
کنید؛ نه فقط مساجد جامع، نه فقط مساجد بزرگ، نه فقط در یک شهر و دو شهر،
بلکه در همه کشور، در همه شهرها، در همه مساجد، جوانهای ما، مردان ما،
زنان ما، دختران ما، پسران ما می روند صف میکشند، اسم مینویسند، برای
اینکه به آنها فرصت داده شود که در این مسجد، در آن مسجد، سه روز روزه
بگیرند و اعتکاف کنند؛ این خیلی برای یک ملت حائز ارزش است، این خیلی مهم
است. اینها هست. این ماه رجب است؛ از این فرصتها استفاده کنید. جوانها! شما
بیشتر استفاده کنید. دلهای پاک شما، جانهای باصفا و نورانی شما آماده
تلألؤات و تشعشعات رحمت الهی و توجهات الهی است؛ این را قدر بدانید.
(25/2/92)
دفتر حفظ و نشر آثار
حضرت آيتالله العظمی سيدعلی خامنهای.