فقط هري‌پاتر قلعه‌نويي را نجات مي‌دهد!

به گزارش پایگاه 598 به نقل از ورزش سه، به نظر مي رسد امير قلعه نويي در وضعيتي پيش بيني نشده گرفتار شده است.

او در بي تعادليِ مشکوک (مثل سرگيجه‌اي که توانايي درک را مختل مي‌کند) حتي نمي داند در لحظه پيش رو بايد بر سر بازيکن خرابکارش دورن زمين، از آن فريادهاي معروف بزند يا اينکه قربان صدقه اش برود، که شايد از اين راه دري باز شود و پاسي به پشت دفاع برسد و پايي توپ را از خط دروازه حريف عبور دهد. حريف هم که مي گوييم منظور هر حريفي است؛ از ملوان در پايين جدول، تا پديده در ميانه ها و بالاتر، فولاد و ذوب و غيره ها. اين حال و روز اين روزهاي ژنرال آبي ها – لقب تيم فوتبال استقلال – است.

گروه زيادي خواهان تغيير اساسي در استقلال هستند. گروهي موافق اين نظريه اند که «انقلاب» در استقلال بايد با سرنگوني ديکتاتوري ژنرال آغاز شود. امير قلعه نويي در کنفرانس هاي قبل و بعد و در سر تمرين و وسط و بعد و حاشيه تمرين و در مسير خانه روي صندلي کنار راننده اي در تومبيل بنز ... مدام فرياد مي زند: عده اي مزدور قلم بدست که از قلم هاشون بويِ ...اماحتي اگر اين عده واقعا وجود داشته باشند نکته اش اين است که متاسفانه (براي امير قلعه نويي) در شرايط فعلي، آن عده تنها جمعيتي رو به انقراض به شمار مي روند، ميان اکثريتي که – حتي ممکن است با نهايت احترام و البته قدرداني از زحمات ژنرال - اين نتيجه رسيده اند: قلعه نويي بايد از استقلال برود تا شرايط عوض شود.

امير قلعه نويي اين روزها (بدون هيچ نقصي) يادورآور کليشه اي ترين تصوير، از کسي است که «رو دست» خورده است؛ مستاصل، ميان فرياد کشيدن و التماس و گريه کردن. درست در همين لحظه – مثل لحظه هيجان انگيز رسيدن يک پاس پشت دفاع –کسي که امير قلعه نويي را از دور و نزديک رصد کرده باشد، خودش را در موقعيت تاريخي تک به تک با عنوان وسوسه انگيز «ژنرال از قدرت تا سقوط» مي بيند. بپذيريد که چنين مهاجمي بايد بيش از اندازه انسان باشد که چنين موقعيتي را «به رسم بازي جوانمردانه» به بيرون بزند. ژنرال وسط بازي به خودش مي پيچد و ... او چه توقعي دارد؟ که «عده اي» اين موقعيت عالي را به اوت بزنند؟واقعيت اين است که اين ها کمتر کسي بازي جوانمردانه را در دستور کار قرار مي دهد، حتي اگر خصومتي هم وجود نداشته باشد. پس آيا حکومت ژنرال در استقلال سقوط مي کند؟ و دومي اينکه ژنرال کلا سقوط مي کند؟ پاسخ اولي که همه مي دانيم چيست و دومي هم خير – مشروط!
تبصره: تصويري روياگونه هم مي شود براي پايان حکومت امير قلعه نويي در استقلال نوشت. مثلا اينکه به شکلي معجزه آسا، پرسپوليس در وضعيتي قرار داشته باشد که با شکست در روز آخر، به ليگ يک سقوط کند و استقلال با هزار اما و اگر - و اتفاق هايي مثل «خيلي مرد بودن مجيد جلالي» که اتفاقا تيمش روز آخر با سپاهان بازي دارد!- هنوز «روي کاغذ» بخت گرفتن سهيمه آسيا را داشته باشد. در اين شرايط تصور کنيد همه اگرها و آن ها براي امير کار مي کند و البته «اگر» استقلال برنده شود، معجزه اي رخ مي دهد که امير قلعه نويي مي تواند تا قرن ها در کنفرانس، گوشي تلفن همراه و گوش و غيره اطرافيان فرياد بزند: اون سالي که ما پرسپوليس رو برديم و براي اولين بار در تاريخ اين تيم به دسته پايين تر سقوط کرد ... نياز به يادآوري نيست که هوادران استقلال هرگز نتوانسته اند پاسخي دو شعار معروف هوادارن رقيب سنتي – پرسپوليس - پيدا کنند. يکي همان که خيلي معروف است و مي دانيد و ديگري ارجاع دادن هوادارن استقلال به سالي که تيم شان در دسته 3 گذراند و اتفاقا همين امير قلعه نويي هم کاپيتان آن تيم بود . به حال اين مسائل براي هوادارن استقلال، حفره هايي عميق در تاريخ باشگاه به شمار مي روند و چه کسي عامل پاک شدن يکي از اين زخم هاي عميق در تاريخ باشگاه را از خاطر مي برد؟ طبيعتا هيچکس، گرچه اين تبصره بيشتر شبيه به داستان هايي فانتزي – مثلا هري پاتر – است و کسي تاکنون در واقعيت با يک فارغ التحصيل مدرسه جادوگري ملاقات نکرده است.