افغانستان: گذار از مبارزه نظامی به جنگ فرهنگی

598 به نقل از صراط: انتشار عکس های نیمه برهنه و  برهنه وینا ملک با خالکوبی بزرگ ISI !برگزاری جشنواره موسیقی زیرزمینی راک با حداکثر حفاظت نظامی از حضار!برگزاری جشنواره زیرزمینی سینماگران بریتانیایی در کابل!واقعا در کشورهای همسایه شرقی ما چه خبر شده است؟

کودتا،حملات تروریستی،جنگ و حتی استفاده از سلاح های کشتار جمعی، همه ابزار هایی برای رسیدن به قدرت سیاسی هستند. اما چرا امروز راه های خشونت آمیز طرفدار چندانی در میان بزرگان سیاست ندارد؟ تلفات غیر نظامی و هزینه های سنگین از عواقب اقتصادی و اجتماعی مهم راه های مبارزه خشونت آمیز می باشند. علاوه بر آن ممکن است شما چریک خوبی باشید و تیم شما مهارت های اصلی مبارزه را هم بداند ولی فاقد مهارت های فرعی لازم برای مرحله گذار از خشونت باشید. حتی امکان دارد مخالفین شما هم مهارت هایی مشابه در اداره دولت دارا باشند و این موجب می شود در پایان مبارزه شما نتوانید قدرت را بدست بگیرید و به اهداف خود نخواهید رسید. 

مطالب مطرح شده در بالا چکیده صد سال سیاست بازی و استعمار در صحنه بین المللی است. شاید دولت انگلستان در پاره ای از حیات سیاسی خود به علت اشتباهات تاریخی یا فشار لابی های صهیونیستی با فردی مثل جرج بوش احساس قرابت کند و به چند کشور در خاورمیانه حمله نظامی کند اما تجربه خبر از این می دهد که یک انگلیسی باهوش با سابقه چند قرنی در استعمار و استثمار ملت ها هرگز از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود. بر این اساس است که امروز دولت انگلستان حتی حاضر نیست برای همتایان اروپایی خود در بدترین بحران اقتصادی تاریخ اروپا قدمی بردارد.

پس اصول جنگ نرم فرهنگی انگلیسی ها و در مرتبه پایین تر آمریکا در افغانستان و پاکستان در واقع برابری می کند با موفقیت های به دست آمده در یک جنگ تمام عیار نظامی در خانه حریف با تلفات بی شمار که در هیچ سازمان غیر دولتی، هیچ کمیته حقوق بشر یا حتی هیچ دادگاهی هم محکومیتی در پی نخواهد داشت. نیروهای حافظ صلح در افغانستان یا پاکستان ترجیح می دهند به جای جنگیدن با طالبان به پیمان نامه همکاری استراتژیک بسنده کنند و در عوض تمام مسئولیت های حفاظت از جان خواننده های زیرزمینی راک در پاکستان و رقصنده های آن چنانی نیمه عریان در افغانستان  را بر عهده بگیرند. به این ترتیب هزینه و تلفات جنگ کاهش چشم گیری می یابد و ملت ها به قدری با مسائل داخلی خودشان مشغول می شوند که برای کسی وقت فکر کردن به مسائل جهانی و تلاش برای تحقق اهداف برتر و آرمانی نمی ماند. در بین نسل جدیدی که قرار بود اشغالگران را از سرزمین پدری شان بیرون کنند چنان رخنه کرده اند که اگر روزی دسترسی شان به فیلم های هالیوودی یا اینترنت -با شرایط کذایی یک کشور اشغال شده- محدود شود، با دولت برآمده از خودشان هم درگیر خواهند شد. همه این ها را جمع ببندید با ترور شخصیت های مطرح فرهنگی - سیاسی مثل برهان الدین ربانی. اضافه کنید بحران های فرقه گرایانه و اختلافات هر روزه ای که به واسطه علمای جاهل مذهبی و دست نشانده های نفوذی استعمار، هر روز عده ای را به کام مرگ می فرستند.

بحران های منطقه خاورمیانه چند سالی هست که از وضعیت صرفا نظامی در حال گذار به وضعیت فرهنگی-نظامی هستند و متاسفانه این خطری است که جامعه اسلامی ایرانی را هم تهدید می کند. اولین راه مبارزه با دشمن در هر جامعه، شناخت استراتژی و اهداف پیش قراولان سیاسی- فرهنگی است. مرحله بعد شامل راه های دفع فتنه است و بخش پایانی مبارزه آفندی با دشمنان معرفی شده است. سهل انگاری در هر یک از مراحل مبارزه بی شک عوارض جبران ناپذیری در پی خواهند داشت.

وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِّن بَعْدِ ضَرَّاء مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُم مَّكْرٌ فِي آياتِنَا قُلِ اللّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا إِنَّ رُسُلَنَا يكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ(يونس 21)
(ما هرگاه بر آدمي بعد از آنكه او را رنج و زياني رسيد، رحمت مي فرستيم، در اين صورت براي محو آيات و رسولان حق مكر و سياست به كار برند. بگو مكر و سياست الهي كامل تر و سريع تر است كه رسولان ما مكرهاي شما را خواهند نوشت.)