ميراثي براي برادران

خراسان/ دو اميرزاده در مصر بودند. يکي علم آموخت و ديگري مال اندوخت. عاقبت الامر آن يکي علامه عصر گشت و اين يکي عزيز مصر شد. پس اين توانگر به چشم حقارت در فقيه نظر کردي و گفتي: «من به سلطنت رسيدم و اين هم چنان در مسکنت بمانده است.» [آن يکي] گفت: «اي برادر! شکر نعمت خدا هم چنان افزون تر است بر من، که ميراث پيغمبران يافتم؛ يعني علم، و تو را ميراث فرعون و هامان رسيد؛ يعني ملک مصر!»

گلستان سعدي، باب سوم