دو گروه امیدواری که به هلاکت می‌رسند

امام جعفر صادق علیه‌السلام فرمودند: كسى كه به اعمال [خوب] خود اعتماد دارد، به هلاكت مى‌رسد و كسى هم كه به اميد رحمت خداوند، بر انجام گناهان تجرّى پيدا مى‌كند نجات نخواهد يافت.

[ابن جندب] سؤال كرد پس چه كسى نجات پيدا مى‌كند؟ حضرت فرمودند: كسانى كه حالشان ميان خوف و رجا باشد [يعنى نه خوفشان آن‌چنان است كه از آمرزش گناهانشان نااميد باشند و نه اميدوارى آنان به رحمت خداوند آن‌چنان است كه جرأت ارتكاب گناه را داشته باشند.]

گويى قلب‌هاى آنان در چنگال پرنده‌اى است [ كه هر لحظه احتمال مى‌رود آن را در چنگال خود بفشارد يا آن را رها كند و آنان رهايى يابند] هم شوق به ثواب در دل هايشان وجود دارد و هم خوف از عذاب.

متن حدیث:

يَا ابْنَ جُنْدَب يَهْلِكُ الْمُتَّكِلُ عَلى عَمَلِهِ وَ لا يَنْجُو الْمُتَجَرِّىءُ علَى الذُّنوبِ اَلْواثِقُ بِرَحْمَةِ اللّهِ قُلْتُ فَمَنْ يَنْجُو قال الَّذينَهُمْ بَيْنَ الرَّجاءِ وَالْخَوْفِ كَأَنَّ قُلوبَهُمْ فى مِخْلَبِ طائر شَوْقاً اِلَى الثَّوابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعَذابِ؛


«بحارالأنوار: 75/ 280، باب 24، حديث 1-- تحف العقول: 302»