ديپلمات سابق انگليسي: آمريکا نمي تواند ايران را از حق غني سازي محروم کند

به گزارش پایگاه 598 به نقل از ايرنا/ «پيتر جنکينز» ديپلمات سابق انگليسي گفت: غني سازي اورانيوم، طبق معاهده منع اشاعه هسته اي است حق ايران است و آمريکا نمي تواند با استفاده از زور، اين کشور را از تاسيسات غني سازي محروم کند.

جنکينز سفير انگليس در آژانس بين المللي انرژي اتمي (سال هاي 2001 تا 2006) در يادداشتي در پايگاه خبري 'لوبلاگ'، با اشاره به سخنان هفته گذشته سناتور 'باب کورکر' مبني بر اينکه ما به جاي جلوگيري از اشاعه هسته اي، در حال مديريت آن هستيم، نوشت، ظاهرا اين احتمال وجود دارد که کورکر عامدانه به انعکاس اظهارات 'هنري کسينجر'در 29 ژانويه در نشست کميته نيروهاي مسلح سنا پرداخت که گفته بود: 'مذاکرات با ايران به عنوان تلاشي بين المللي براي جلوگيري از توانمندي ايران به توليد يک گزينه هسته اي نظامي شروع شد. در حال حاضر اين مذاکرات اساسا مذاکره اي دوجانبه بر سر گستره توانمندي در چارچوب توافقنامه اي است که يک حد فرضي يکساله را براي يک جهش تصور شده تعيين مي کند. تاثير اين رويکرد باعث حرکت از جلوگيري به سمت مديريت آن مي شود.'

جنکينز افزود: آنچه کورکر و کسينجر مي گويند، اين است که:

1- برنامه غني سازي اورانيوم برابر با اشاعه هسته اي است.

2 - جلوگيري از دستيابي ايران به تاسيسات غني سازي، براي آمريکا گزينه اي مقرون به صرفه است

3 - محروم کردن ايران از تاسيسات غني سازي، اقدامي قانوني است.

جنکينز با تاکيد بر اين نکته که همه سه مورد اشتباه است، در توضيح استدلال خود نوشت: آيا غني سازي به معني اشاعه هسته اي است؟ طبق تعريف معاهده منع اشاعه تسليحات هسته اي(ان پي تي)، اشاعه هسته اي در مورد کشورهاي غيرهسته اي مانند ايران در حکم توليد يا دستيابي به تسليحات هسته اي است. طبق اين تعريف، دستيابي به تاسيسات غني سازي اورانيوم يا استفاده از آنها براي مصارف صلح آميز، مشمول اشاعه هسته اي نمي شود. کشورهاي غيرهسته اي مانند ژاپن، برزيل، آرژانتين، آفريقاي جنوبي، آلمان و هلند، توانمندي غني سازي در اختيار دارند اما، هرگز از آنها به عنوان اشاعه دهندگان هسته اي ياد نمي شود.

ديپلمات انگليسي ادامه داده است: هيچ مدرکي دال بر اينکه ايران تصميم دارد از توانمندي غني سازي براي ساخت تسليحات هسته اي استفاده کند، وجود ندارد. غربي ها علت اين ظن را شروع مخفيانه برنامه غني سازي و حدس و گمان هاي سري اطلاعاتي درباره تحقيقات گذشته درباره تسليحات هسته اي مي دانند. طرح اتهام تصميم به ساخت سلاح هسته اي بر مبناي اين شواهد، دليلي محکمه پسند نيست که در دادگاه هاي انگليس و آمريکا بتوان به آن استناد کرد و پيروز شد.

جنکينز در رابطه با اين مساله که جلوگيري از دستيابي ايران به تاسيسات غني سازي، اقدامي مقرون به صرفه براي آمريکا است، نوشت: اگر جلوگيري از اين امر، گزينه اي مقرون به صرفه بود، با اطمينان مي توان گفت که «جرج بوش» اين کار را انجام مي داد. اين کار که چند دهه طول خواهد کشيد مستلزم حمله، شناسايي همه تاسيسات هسته اي و ...است. اگر من از جمله ماليات دهندگان آمريکايي بودم، فکر کنم اين احتمال رنگ مي باخت.

ديپلمات سابق انگليسي در رابطه با قانوني بودن محروم کردن ايران از تاسيسات غني سازي گفت: نظم بين المللي که کسينجر سال ها درباره آن مي نويسد، پر هرج و مرج نيست بلکه متکي به مفاهيم و کنوانسيون هايي است که براي ايجاد حقوق بين الملل پيگيري مي شوند. طبق حقوق بين الملل، استفاده از زور براي محروم کردن ايران از توانمندي غني سازي اش تنها در صورتي قانوني است که آمريکا از سوي شوراي امنيت سازمان ملل اجازه داشته باشد و يا براي دفاع از خود در برابر حمله مسلحانه ايران يا متحدانش به آمريکا يا متحدانش باشد.

جنکينز نوشته است: شوراي امنيت اجازه استفاده از زور را براي انهدام يا قلع و قمع تاسيسات غني سازي ايران نداده است و با توجه به نبود مدرکي دال بر تصميم ايران به استفاده از اين تاسيسات براي توليد سلاح، بعيد است اجازه اين کار را بدهد. ايران تهديدي براي آمريکا يا متحدانش و حمله مسلحانه به آنها نيست. البته، از آنجا که آمريکا به تنهايي قدرتمندتر از همه کشورهاست، مي تواند با اتخاذ رويکرد بزن بهادري از زير بار تعهدات بين المللي اش شانه خالي کند. با اين وجود، آنچه کسينجر از آن دفاع مي کند، عجيب است. او ارزش بلند مدت نظم مبتني بر حقوق بين الملل و احتمالا هزينه هاي بلند مدت تضعيف اين نظم را مي داند.

جنکينز افزود: کروکر و کسينجر به گونه اي حرف مي زنند که گويي آمريکا تاکنون همواره در زمينه جلوگيري از اشاعه هسته اي موفق بوده است. اما، بايد گفت، اينگونه نيست. اتحاد جماهير شوروي و انگليس در دهه 1950 به قدرت هاي هسته اي تبديل شدند. فرانسه، چين و اسرائيل در دهه 1960 و هند و آفريقاي جنوبي در دهه 1970، پاکستان در دهه 1980 يا 90 و کره شمالي نيز در دوران رياست جمهوري بوش هسته اي شدند.

جنکينز که سابقه خدمت 33 ساله در وزارت خارجه انگليس را در پرونده خود دارد، يادآور شد، کلمه «اداره و مديريت» مي تواند به معناي رضايت به اشاعه هسته اي باشد و شايد منظور کسينجر اين باشد. اين کلمه براي توصيف سياستي که آمريکا و متحدانش در 60 سال اخير دنبال کرده اند، کمتر گمراه کننده باشد و به معناي «مديريت گسترش گريزناپذير فناوري هسته اي به طرقي که ريسک استفاده از آن براي مصارف غيرصلح آميز را به حداقل برساند.»

ديپلمات انگليسي ادامه داده است: بدون شک، هدف مذاکرات اخير با ايران، همين است. از ايران خواسته شده به تعهداتي که طبق «ان پي تي» براي باقي ماندن به عنوان يک کشور غيرهسته اي، پذيرفت، پايبند باشد، امکان دسترسي بازرسان بين المللي به موارد مورد نياز براي راست آزمايي پايبندي به اين تعهدات را فراهم کند، تا شفافيت کامل برنامه هسته اي و تاييد ماهيت صلح آميز آن صبر کند.

جنکينز هدايت کننده گروه سفيران ديپلماسي و حل اختلاف (ADRg) که در توسعه روابط خود با سازمان ملل و ديگر نهادهاي بين المللي با اهميت، از قبيل آژانس بين المللي انرژي اتمي (IAEA) و سازمان پيمان منع جامع آزمايش هاي اتمي (CTBTO) فعاليت مي کنند.

وي همچنين از سال 1979 تا 1982 مسئول ميز کنفرانسي براي امنيت و همکاري در اروپا (CSCE) بوده است.