عصر امروز: پس از 8 سال از سقوط دیکتاتور عراق، دولت جدید این کشور همسایه تصمیم گرفت تا اعضای سازمان تروریستی مجاهدین خلق (منافقین)، را از مرزهای سرزمینی خود بیرون کند.
اما در پی انتشار اولین اخبار در این رابطه و تخریب کمپ تروریستی اشرف در خاک عراق، آمریکا نگران حقوق گروهکی مسئله دار می شود که از قضا در لیست سازمانهای تروریستیاش هم قرار دارد.
همین امر هم سب شد تا تحلیلگران مسائل
استراتژیک بر این تفکر برایند که واشنگتن برای اسکان بعدی منافقین چه
برنامهایی خواهد داشت! بی شک موضع قاطع دولت عراق برای اخراج منافقین از
خاک این کشور باعث چاره جویی آمریکا در یافتن پناهگاهی جدید برای آنها شده
است.
اما نکته قابل تامل در این رابطه این است که علی رغم تبلیغات گسترده
منافقین مبنی بر داشتن جایگاه مستحکم در میان گروههای سیاسی، اجتماعی عراق
نگاه به این گروهک در میان عراقی ها غیر از بعثیها که زمام امور را در این
کشور بیش از ۳ دهه در دست داشتند و منافقین به مثابه ابزاری در دست آنها
بودند، نگاهی به شدت تنفر آمیز بوده و حضور آنان را در خاک این کشور غیر
قابل تحمل می دانند.
اقدامهای جنایت بار منافقین علیه کردها، شیعیان و سنیهای مخالف دیکتاتوری صدام، در دوران صدارت این حکومت خونخوار باعث عزم یکپارچهی عراقیها برای اخراج آنها بعد از سقوط بعثی ها در این کشور شده است.
کردهای شمال عراق که طیف گسترده ای از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند و با آمریکایی ها هم رابطهی تنگاتنگی دارند نه تنها از این گروهک حمایت نکردند، بلکه در سال ۲۰۰۳ و پس از سقوط صدام به پادگان اشرف حمله کرده و خواهان نابودی آنها شدند.
اما جایگاه منافقین در سیاست آمریکا در منطقه که با هدف کنترل ایران اسلامی صورت می پذیرد چیست؟
چند سال پیش در کنگرهی آمریکا؛ دوران ریاست جمهوری «بیل کلینتون»، خطر گروهک منافقین برای جمهوری اسلامی ایران را با خطر بال مگس مقایسه میکردند.
همان کمتر از بال مگسی که آمریکاییها بدان توجهی نداشتند در این شرایط خطیر که یافتن متحدی مؤثر در منطقه برای این کشور به شدت دشوار شده است، اهمیت یافته و شایستهی سرمایه گذاری مجدد شده است. و همین امر هم پس از اصرار عراقیها بر اخراج این گروهک از خاک کشورشان، مقامهای آمریکایی را به تکاپو انداخته تا برای آنها سرپناهی بیابند.
استفاده از قدرت نظامی مستقیم علیه ایران در شرایط کنونی، به دلیل نبود امکانات کامل برای نیل به این هدف باعث استفاده از ظرفیت گروههای تروریستی مانند؛ «ریگی» در جنوب شرق کشور، «پژاک» در شمال غرب ایران و منافقین، شده است.
بنابراین حفظ منافقین به عنوان تهدیدی تروریستی برای ایران در مرز های غربی، با سیاست کلان کنونی آمریکا همخوانی دارد.
یافتن جایگزینی برای منافقین که بتوانند اقدامی مؤثر علیه جمهوری اسلامی انجام دهند در شرایط کنونی غیرممکن ارزیابی می شود و با توجه به اینکه رها کردن عرصه منجر به آرامش خاطر و تمرکز ایران بر مسایل مهم خود و منطقه میشود، آمریکاییها در تلاشند که به هر ترتیب ممکن منافقین را به عنوان تهدید اول در مرز های جمهوری اسلامی حفظ کنند.
حال با این فرض که حفظ منافقین در سیاست آمریکا جای دارد و عراق نیز میخواهد آنها را از خاک کشورش اخراج کند، چه باید کرد؟ بدون شک سیاست آمریکاییها حاضر به دادن پناهندگی و... به این گروهک تروریستی خاکستری در کشورهای غربی نظیر اروپا و آمریکا نیست.
این سیاست تنها منجر به انتقال هزینهی حفظ آنها برای هیچ، بر دوش کشورهای غربی میشود و درحالیکه آمریکا میخواهد آنها را برای جنگ با ایران هزینه کند نه اینکه هزینهی آنها را نیز متقبل گردد.
آذربایجان پناهگاه دوم برای منافقین
نگاهی به کارنامه کشورهای همسایه جمهوری اسلامی نشان میدهد که تنها جمهوری آذربایجان دارای ویژگیهایی است که میتواند مسؤولیت موردنظر آمریکاییها را در رابطه با اسکان منافقین و نگه داری آنها در مرزهای ایران بر عهده بگیرد.
این کشور یکی از پایگاههای راهبردی آمریکا و اسراییل برای تعقیب سیاست تجزیه در منطقه قفقاز به شمار می آید.
طبق اخبار واصله قراردادهای نظامی استراتژیک بسیاری بین رژیم اسراییل و جمهوری آذربایجان به امضا رسیده و در حال انجام است که حوزههای فنآوریهای پیشرفته مربوط به هواپیماهای بدون سرنشین را نیز شامل میشود.
از سویی دیگر سالها است که برخی از اعضای منافقین در این کشور زندگی میکنند که نشان میدهد اخراج آنها از خاک عراق از قبل پیش بینی شده و آنها تمهیداتی برای مقابله با آن اندیشیدهاند.
لازم به ذکر است که جمهوری آذربایجان به «پژاک» و «پ.ک.ک» که گروههایی نژادپرست بوده و شعارهایی ضدترک و دیگر شعارهای نژادپرستانه و تفرقه افکنانه دارد نیز پناه داده و اجازه میدهد از خاک این کشور برای اقدامهای تروریستی استفاده کنند.
در نهایت انتظار می رود که بعد از اینکه عراقیها اجازهی ادامهی حضور منافقین را در کشورشان باطل اعلام کنند،غربی ها کشور ثالثی برای اسکان آنها بیابند، که با توجه به تفسیر های بالا از شرایط آذر بایجان این کشور گزینه اصلی خواهد بود.