خبرآنلاين/ رفتن يا ماندن کروش در 5 سال گذشته، تبديل به يک داستان تکراري
شده بود. هر روز يک شايعه و يک خبر. اينکه مي‌رود، مي‌ماند، مشکل دارد و...
هر بار او براي ماندن اين‌قدر اشتياق داشت که سرانجام دوباره روي نيمکت ايران مي‌نشست. او هميشه مي‌گفت اشتياقش را از مردم ايران گرفته است و از بازيکنانش که حاضرند سرشان را در زمين بدهند. اين بار اما قضيه فرق دارد. ديگر کروش اشتياقي براي ماندن نشان نمي‌دهد.
وقتي رودرروي دستيارانش مي‌نشيند، حرف از رفتن مي‌زند؛ اينکه مأموريتش در ايران تمام شده است: «شما مي‌توانيد به کارتان ادامه بدهيد ولي من با اين شرايط، ديگر نه.» کروش ظاهراً نااميد است و حتي وقتي هوادارانش با اشتياق در فرودگاه از او مي‌پرسند؛ «مربي همه شما را دوست دارند و برگرديد» پاسخ مي‌دهد: «به ايران برمي‌گردم اما نه به عنوان سرمربي تيم‌ملي.» براي او بازگشت دوباره به ايران، مسير «جدايي» است.
کفاشيان هميشه در جلساتي که با کروش داشت اميدوارانه چنين جملاتي را مي‌گفت: «امکانات را مهيا مي‌کنيم... پول جور مي‌شود و...» اين بار اما در جلسه کفاشيان و کروش، همه چيز به «بن‌بست» رسيد. رئيس فدراسيون فوتبال گفت نمي‌تواند امکانات را مهيا سازد چون پول ندارد. درخواست‌هاي کروش در جلسه روشن بود؛ اينکه زمين کمپ را بسازند - با هزينه حدوداً دو ميليارد تومان - تمام اردوها را مشخص کنند، از تيم حمايت کنند و... کفاشيان اما يک پاسخ داشت: «پول نداريم و از هر جا هم کمک خواسته‌ايم، گفته‌اند نه.»
وزير ورزش هم شنبه شب حرف‌هاي کفاشيان را تأييد کرد و گفت: «رفتن يا ماندن کروش به ما ربطي ندارد.» و اين يعني آنها کوچکترين مسئوليتي را در قبال تأمين هزينه‌هاي اين مربي يا پيشبرد برنامه‌هاي تيم‌ملي، قبول نمي‌کنند. کروش در اين شرايط رفتن را به ماندن ترجيح مي‌دهد چرا که اعتقاد دارد عزمي براي موفقيت و صعود ايران به جام‌جهاني وجود ندارد. اگر تا قبل از جام ملت‌ها مشکل کروش بود که به تيم‌ملي کمک نکنند، حالا مشکل کفاشيان است. ظاهراً تا زماني که او باشد، وضعيت به همين شکل خواهد بود. تمام منابع مالي فدراسيون قطع شده است. کمک‌هاي دولتي و البته پول‌هاي بين‌المللي که به دليل تحريم، به دست فدراسيون نمي‌رسد.
کروش که مي‌گويد: «اگر ايران حذف شد جواب مردم را چطور بايد بدهم؟!» ترجيح مي‌دهد آبروي خود را بردارد و جلوي مردم ايران «شرمنده» نشود. جنگجوي نيمکت تيم‌ملي ظاهراً به آخر قصه رسيده است.
او آخرين پيغام خود را براي رئيس در يک جمله خلاصه کرده است: «منتظر خبرهاي خوب‌‌تان هستم؛ اينکه بتوانيد امکانات را مهيا کنيد تا دوباره ادامه همکاري دهيم.» اما فعلاً هيچ خبر خوبي در کار نيست و گويا اين بار بايد جدايي او را از تيم‌ملي، جدي‌تر از هميشه بدانيم.
کروش همچنان نگران يک معضل بزرگ
نبايد من قرباني اختلاف‌ها شوم
کارلوس کروش، ايران را ترک کرده و خيلي‌ها نگران هستند که او ديگر به همکاري‌‌اش با تيم‌ملي ادامه ندهد. او در مصاحبه‌اي معروف گفته بود: «وزير ورزش و کفاشيان حرف‌هاي خود را يکي کنند و سپس سراغ من بيايند.» نقل است وزير قبل از جام ملت‌ها وقتي به تمرين تيم‌ملي رفت، به خاطر همين مصاحبه از کروش گلايه کرد و گفت: «من از اين مصاحبه دلخور شدم.» ظاهراً اين بار هم داستان همين است. کروش اين شرايط را نمي‌پذيرد که تيم‌ملي بار ديگر قرباني اختلاف‌ها شود. او مي‌گويد بايد اين اختلاف‌ها کنار گذاشته شود تا تيم‌ملي بتواند موفق باشد.
هر بار او براي ماندن اين‌قدر اشتياق داشت که سرانجام دوباره روي نيمکت ايران مي‌نشست. او هميشه مي‌گفت اشتياقش را از مردم ايران گرفته است و از بازيکنانش که حاضرند سرشان را در زمين بدهند. اين بار اما قضيه فرق دارد. ديگر کروش اشتياقي براي ماندن نشان نمي‌دهد.
وقتي رودرروي دستيارانش مي‌نشيند، حرف از رفتن مي‌زند؛ اينکه مأموريتش در ايران تمام شده است: «شما مي‌توانيد به کارتان ادامه بدهيد ولي من با اين شرايط، ديگر نه.» کروش ظاهراً نااميد است و حتي وقتي هوادارانش با اشتياق در فرودگاه از او مي‌پرسند؛ «مربي همه شما را دوست دارند و برگرديد» پاسخ مي‌دهد: «به ايران برمي‌گردم اما نه به عنوان سرمربي تيم‌ملي.» براي او بازگشت دوباره به ايران، مسير «جدايي» است.
کفاشيان هميشه در جلساتي که با کروش داشت اميدوارانه چنين جملاتي را مي‌گفت: «امکانات را مهيا مي‌کنيم... پول جور مي‌شود و...» اين بار اما در جلسه کفاشيان و کروش، همه چيز به «بن‌بست» رسيد. رئيس فدراسيون فوتبال گفت نمي‌تواند امکانات را مهيا سازد چون پول ندارد. درخواست‌هاي کروش در جلسه روشن بود؛ اينکه زمين کمپ را بسازند - با هزينه حدوداً دو ميليارد تومان - تمام اردوها را مشخص کنند، از تيم حمايت کنند و... کفاشيان اما يک پاسخ داشت: «پول نداريم و از هر جا هم کمک خواسته‌ايم، گفته‌اند نه.»
وزير ورزش هم شنبه شب حرف‌هاي کفاشيان را تأييد کرد و گفت: «رفتن يا ماندن کروش به ما ربطي ندارد.» و اين يعني آنها کوچکترين مسئوليتي را در قبال تأمين هزينه‌هاي اين مربي يا پيشبرد برنامه‌هاي تيم‌ملي، قبول نمي‌کنند. کروش در اين شرايط رفتن را به ماندن ترجيح مي‌دهد چرا که اعتقاد دارد عزمي براي موفقيت و صعود ايران به جام‌جهاني وجود ندارد. اگر تا قبل از جام ملت‌ها مشکل کروش بود که به تيم‌ملي کمک نکنند، حالا مشکل کفاشيان است. ظاهراً تا زماني که او باشد، وضعيت به همين شکل خواهد بود. تمام منابع مالي فدراسيون قطع شده است. کمک‌هاي دولتي و البته پول‌هاي بين‌المللي که به دليل تحريم، به دست فدراسيون نمي‌رسد.
کروش که مي‌گويد: «اگر ايران حذف شد جواب مردم را چطور بايد بدهم؟!» ترجيح مي‌دهد آبروي خود را بردارد و جلوي مردم ايران «شرمنده» نشود. جنگجوي نيمکت تيم‌ملي ظاهراً به آخر قصه رسيده است.
او آخرين پيغام خود را براي رئيس در يک جمله خلاصه کرده است: «منتظر خبرهاي خوب‌‌تان هستم؛ اينکه بتوانيد امکانات را مهيا کنيد تا دوباره ادامه همکاري دهيم.» اما فعلاً هيچ خبر خوبي در کار نيست و گويا اين بار بايد جدايي او را از تيم‌ملي، جدي‌تر از هميشه بدانيم.
کروش همچنان نگران يک معضل بزرگ
نبايد من قرباني اختلاف‌ها شوم
کارلوس کروش، ايران را ترک کرده و خيلي‌ها نگران هستند که او ديگر به همکاري‌‌اش با تيم‌ملي ادامه ندهد. او در مصاحبه‌اي معروف گفته بود: «وزير ورزش و کفاشيان حرف‌هاي خود را يکي کنند و سپس سراغ من بيايند.» نقل است وزير قبل از جام ملت‌ها وقتي به تمرين تيم‌ملي رفت، به خاطر همين مصاحبه از کروش گلايه کرد و گفت: «من از اين مصاحبه دلخور شدم.» ظاهراً اين بار هم داستان همين است. کروش اين شرايط را نمي‌پذيرد که تيم‌ملي بار ديگر قرباني اختلاف‌ها شود. او مي‌گويد بايد اين اختلاف‌ها کنار گذاشته شود تا تيم‌ملي بتواند موفق باشد.
اخبار ویژه
پیامهای مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
