رعایت نکردن نکات ایمنی، برای کارگر ساختمانی فاجعه آفرید

به گزارش پایگاه 598،به نقل از روابط عمومی ستاد دیه کشور، مددجوی یادشده که خود صاحب 6 فرزند بوده (که 4 نفر از آنها به دلیل مشکلات شدید جسمانی تحت پوشش بهزیستی هستند) یک بنای تجربی است که به دلیل عدم رعایت نکاتی ساده در آرماتوربندی یک پروژه مسکونی باعث مصدومیت دردناک و غیرقابل درمان یکی از کارگران این ساختمان نیمه کاره شده و خود در ادامه محکوم به حبس می‌گردد.

 

این زندانی که فاقد هر گونه مال منقول و غیرمنقولی است، به منظور کسب روزی حلال با تعدادی از کارگران خود که طبق استعلام به عمل آمده اغلب آنها به طور روزانه در یکی از شهرستانهای همجوار تهران به کسب روزی می‌پردازند، در تاریخ 28 اسفند ماه سال 89  به منظور خارج کردن تعدادی میله آهنی 5 سانتی‌متری مشغول به حمل دستی این لوازم از چاهک آسانسور ساختمان مذکور می‌شوند.

 

در همین مسیری که میله‌ها دست به دست کارگرانی که هر کدام در طبقه‌ای مستقر بودند، بالا می رفت در طبقه سوم ساختمان به دلیل سنگینی وزن و حرکت پاندولی ایجاد شده در میله و همچنین عدم توانایی کارگر مستقر در آخرین طبقه ساختمان، میله از دست او رها شده و علیرغم تلاش دیگر کارگران و فریاد اطرافیان، این شی فلزی بعد از برخورد به دست یکی از حمل کنندگان این میله دقیقا در ستون فقرات کارگر بی‌خبری فرود می‌آید و بعد از پرت کردن نامبرده به ته چاهک، برای همیشه قدرت حتی حرکت انگشتان دستش را از او سلب می‌کند.

طبق نظر کارشناسان رسمی و بعد از صدور حکم قضایی با وجود آنکه شخص حادثه‌دیده نیز تا حدودی مقصر شناخته می‌شود، اما کارفرمای آنها که شخص مددجوی زندانی است به سبب تقصیر 20 درصدی با محکومیت به پرداخت دیه 200 میلیون تومان به حبس محکوم می‌گردد.

 

شخصی که باید تمام نکات ایمنی را رعایت می‌کرد و نمی‌کرد تا در آخر روز یا هفته شرمنده خانواده‌اش نباشد، بر اثر بی احتیاطی حالا بدهکاری مبلغی شده است که به قول خودش هنوز وقت نکرده صفرهای مقابل رقم محکومیتش را بشمارد.

 

این مددجو که در محل و نزد اقوام به آبرومندی و تدیّن مشهور است، این روزها با تمام سختی‌ ممکن همسر و فرزندانش را برای فراهم کردن بخشی از دیه متعلقه که همان مبلغ مورد نیاز برای درمان فرد آسیب دیده است، جایی نیست که نفرستاده باشد و روی در روی کسی نیست که نیانداخته باشد.

 

بی‌احتیاطی منجر به فوت یا جرح؛ شاید هم هیچ کدام !

عباس کشانی، مدیر امور استانهای ستاددیه کشور در خصوص این پرونده گفت: هرچند ستاددیه با همت خیرین تا مقدار زیادی از دیه 800 میلیون تومانی این فرد را برای درمان سرپرست خانواده‌ای که هم اکنون فقط زندگی نباتی داشته و هم اکنون خود تحت حمایت فرزندان تحت تکفل خود درآمده، پرداخته اما شخص یاد شده در نتیجه شکستگی مهره‌های 7 و 8 و 9 و ضایعات نخاعی و مشکلات دیگر به وجود آمده در دست و پا و سیستم ایمنی بدن کارگر مصدوم در زندان به سرمی‌برد.

 

مدیر امور استانهای ستاددیه کشور با هشدار به تمامی کارفرمایان و کارگران روز مزد ساختمانی گفت: روزگاری بود که در ستاددیه به رانندگان تأکید بر رعایت اصول و مقررات را داشتیم که با تلاش صورت گرفته در زمینه اصلاح قانون بیمه اجباری شخص ثالث و همکاری خوب نهادهای ذیربط در بحث کنترل و همچنین فرهنگسازی خوشبختانه بسیاری حبس‌های ناشی از تصادف رانندگان بی احتیاط کاهش یافت ولی هنوز پرونده‌های ارسالی به این نهاد کم نشده و متأسفانه بخشی از مشکل امروز ما با کارفرمایانی است که برای صرفه‌جویی بی‌مورد در هزینه‌ای ناچیز و عدم تخصص و تجربه بدهکار دیه‌های چند صد میلیون تومانی شده‌ و می‌شوند.

 

کشانی با اعلام این مطلب که در شرایط فعلی گاه عدم رعایت برخی نکات ایمنی نه باعث مرگ کسی بلکه در یک نگاه دقیق‌تر با مصدومیت افراد مصائب تلخ‌تر از حواشی یک مرگ را بدنبال دارند ، گفت: عدم توجه یک کارفرما به یک نکته ساده که تنها مصدومیت و نه مرگ کارگری را به دنبال دارد، این موضوع جدای از اینکه گسست تحکیم خانوادگی شخص آسیب‌دیده و هم فرد زندانی محکوم به دیه را به دنبال داشته، مشاهده برخی پرونده‌ها نشان می‌دهد که چه بسا دیه قتل غیرعمد کمتر هزیته برداشته و برای پرداخت سهل‌تر از دیاتی است که به مانند همین پرونده جدای از مشکلات نخاعی، سبب پارگی ریه، بی اختیاری در ادرار و بسیاری دیگر از مشکلات ناگفتنی و ناشنیدنی بدن مصدوم می‌شود.

 

مدیرامور استانهای ستاددیه کشور ادامه داد: به عبارت دیگر گاه بر اثر یک سهل‌انگاری، دیه نفس (حتی در یکی از ماه‌های حرام) به لحاظ پرداخت دیه و خسارت‌های محتمل به مراتب کمتر از برخی مواردی منجمله ایراد صدمات بدنی است که برای یک کارفرمای تساهل‌گرا و بی احتیاط تمام می‌شود.

 

وی با اشاره به اینکه هم اکنون 8405 نفر از هموطنان ما به دلیل ارتکاب جرایم غیرعمد و غیرکلاهبرداری در زندان‌های کشورمان به سر می برند، گفت: این زندانیان افراد نیازمند و اغلب آبرومندی هستند که ناخواسته به دلیل وقوع حادثه‌ای ناگهانی در موضوعات مختلفی چون تصادفات رانندگی یا وقوع حوادث متعدد  کارگاهی راهی زندان شده‌اند که در این موارد اگر فقط کمی توجه، اگاهی، تجربه و دقت وجود داشت، قطعا با این تعداد از حجم پرونده‌ها در محاکم قضایی و صفوف لاتحصای افراد در زندانها و بالطبع آوارگی خانواده‌های این افراد نبودیم.

 

کشانی عجز در پرداخت دین یا بدهی این افراد فاقد پشتوانه مالی را دلیل عمده حضورشان در پشت میله‌های سرد زندان عنوان کرد و گفت: سرمایه گرانقدر این افراد که همان عمر آدمی است به قیمتی هیچ و بر اثر یک غفلت به هدر می‌رود، خوب است با شناسایی این افراد و یا با حضور و همکاری با ستادهای دیه استانی در روزهای آخر سال نوید آزادی را به خانواده‌های چشم انتظاری بدهیم که تنها در اثر یک غفلت حضور سرپرست یا یکی از اعضای خانواده خود را در جمع خود از دست داده‌اند .