چرا ایران نباید فریب ژست ایران دوستانه ی اوباما را در مخالفت با کنگره بخورد؟

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، از زمان اعلام توافق درخصوص قرارداد موقت ژنو، رسانه ها و مردم شاهد اختلاف نظر شدید بین کنگره ی امریکا و کاخ سفید بر سر تمدید و یا عدم تمدید تحریم ها بوده اند. رسانه های امریکایی هر روز از اصرار سنا بر تمدید و تشدید تحریم های اقتصادی سخن گفته و از امتناع اوباما از موافقت با آن سخن می گویند.

اخیرا کار باراک اوباما و جان بونر (رئیس اکثریت جمهوری خواهان مجلس) به خط و نشان کشیدن های لفظی و اعتراضات گسترده نیز رسیده است. اوباما تهدید کرده است در صورت تصویب هرگونه تحریم جدید، آن را وتو خواهد کرد. بونر نیز در سخنانی اظهار داشت: ”اوباما با این تصمیم [وتوی تحریم ها] نشان داد به طرز نا امید کننده ای [از مجلس] فاصله گرفته است."

وی خاطرنشان کرد: ”اوباما پس از سالها مطرح کردن بهانه های مختلف اکنون با مردم صریح سخن می گوید! وی اکنون دارد به همه نشان می دهد تا چه از از مردم فاصله دارد. وتوی تحریم ها علیه ایران یعنی ’نه‘ به انرژی بیشتر برای امریکایی ها، یعنی ’نه‘ به ایجاد مشاغل بیشتر برای شهروندان امریکایی، یعنی ’نه‘ به زیربنای اقتصادی امریکا! اینها به سادگی نشان می دهد اوباما هیچ حرفی با مردم خود ندارد."

با وجود این تفاسیر، اوباما شدیدا بر موضع خود مبنی بر وتوی تحریم های جدید اصرار می کند.

اما کدام یک از این مواضع امریکایی ها قابل باور است؟ اصرار کنگره بر تصویب تحریم ها علی رغم ضرری که در بلند مدت متوجه خود این کشور خواهد شد؟ و یا اصرار اوباما بر مخالفت با تصویب تحریم ها و ادامه ی راه دیپلماتیک؟

در این میان توجه به چند نکته ی کلیدی راهگشا خواهد بود: سیاست های دولت امریکا کماکان بر اصول ضد ایرانی خود استوار است. اثبات این مسئله بسیار ساده است؛ امریکا پیش از هر اقدام اساسی در رابطه با ایران، با متحد شماره ی یک خود یعنی اسرائیل هماهنگ می کند.

دوم اینکه، این لفاظی های بین کنگره و دولت مدت هاست که ادامه دارد اما بار روانی و سیاسی آنها بسیار بیشتر از  بار عملی داشته باشد، بار سیاسی و روانی داشته است. و نکته ی آخر اینکه کاخ سفید هرگاه که تاثیرگزاری دیپلماتیک بر ایران ناامید شده است دو راه را در پیش گرفته: تهدید نظامی و تشدید تحریم ها. پس قطعا در صورت نتیجه ندادن شیوه ی دیپلماتیک، شاخ و شانه کشیدن های کنگره و دولت امریکا به پایان خواهند رسید.

اوباما هیچگاه از کنگره درخواست نکرده است حربه ی تحریم ها را برای همیشه کنار بگذارد بلکه در آخرین اظهار نظر خود در روز جمعه خطاب به کنگره گفت: ”پیام من به کنگره این است که [فعلا] آتش حمله ی خود را نگه دارید!" این اظهارنظر ناظر بر این است که در مقطع کنونی و با استفاده از سیاست های جانبی، وصول به نتیجه از راه دیپلماتیک محتمل است و اگر نتیجه بخش نبود دوباره به شیوه ی سخت پیشین یعنی اعمال تحریم اقتصادی رجوع خواهد شد.

وی در ادامه ی سخنان خود گفته بود: ”هیچکس در دنیا به خوبی ایرانی ها نمی داند تحریم ها چگونه مذاکرات را به شکست خواهند انجامید!" این گفته ی اوباما نه اولتیماتومی برای کنگره بلکه تهدیدی برای ایران است که به طرح های دیپلماتیک کاخ سفید چراغ سبز نشان دهد. وی در ادامه افزود: ”ایرانی ها همچنین می دانند تحریم ها برای همیشه کنار گذاشته نشده اند. ما فقط آنها را در جیب پشتی خودمان گذاشته ایم!"  اوباما همچنین اظهار داشت: ”کنگره باید بداند اگر طرح های دیپلماتیک شکست بخورند تنها گزینه ی محتمل ما که پیروزی را تضمین می کند حمله ی نظامی خواهد بود!"