تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
سیمای امام حسین در آیینه اشعار مردم فارسی زبان-
مردم تاجیک از زمان‌های قدیم، یعنی از زمان پیروزی سپاه اسلام در سرزمین ماوراءالنهر تاکنون با باورها و اعتقادات ریشه‌ای و بنیادین زیسته و در ترویج فرهنگ اسلامی و سنت‌های دیرپای آن همواره کوشا بوده‌اند و به پیشوایان و بزرگان دین همیشه احترام گذاشته و می‌گذارند.
به گزارش سرويس بين الملل 598 به نقل از خبرگزاري فارس، ارادت و
علاقه مردم فارسی زبان به اهل بیت رسول گرامی اسلام همواره زبانزد همه
مردم منطقه و دنیا بوده است. این اعتقادات علی رغم وجود سیاست‌های اسلام
ستیزی در تاجیکستان، کاهش نیافته و تا به امروز حفظ شده است.
اجرای آداب و سنن اسلامی و ترویج آن همیشه در دستور کار هر یک از مسلمانان این منطقه قرار داشته است، به نحوی که در سنت‌های نامگذاری، آیین تولد و دیگر مراسم‌های سنتی، کسب و کار، سوگ و عزا، شادی و سرور و ... تا مرگ پایبند این آداب و رسوم بوده‌اند.
چنانچه، بیشتر نام‌های مردم (در پیشوند و پسوند) با اضافه شدن نام یکی از پیشوایان دین تزیین می‌یافته است. از جمله، اسم حضرت علی (ع) جزو لاینفک نام فرزندان تاجیک بوده است. نظیر سنگعلی، امامعلی، میرزاعلی، سبزعلی، علی شیر، علی مردان، علی داد، فیض علی، ملاعلی و ....
همچنین پهلوانان و قهرمانان تاجیک قبل از آغاز هر کاری از این پیشوای حق مدد می‌جویند و عبارت "یا علی" بر زبان هر پهلوانی بی اختیار جاری می‌شود.
آنان از حضرت علی (ع) به عنوان نماد سخاوت و راستی، جوانمردی، شجاعت و دلیری یاد می‌کنند و در آن سرزمین به عنوان شیر خدا معروف است. نام همسر ایشان، دختر حضرت رسول گرامی اسلام (ص) نیز به حیث پاکی و وفاداری، برکت و فیض به زبان برده می‌شود و هر بار، کدبانوهای تاجیک بر سر سفره طعام و پختن نان بشینند، ابتدا مدح در ستایش او می‌خوانند و حتما اسمش را با وضو به زبان می‌آورند و بر این عقیده‌اند که اگر این مدح بر زبان رانده نشود، نان و غذاهایشان بی برکت و خام خواهد بود.
البته بر دوقلوهای دختر به طور حتم نام فاطمه و زهرا می‌نهند. همچنین به هنگام بدرقه عروس به خانه شوهر مدحی را در قالب شعر زمزمه می‌کنند، که جوهر آن این است: مثل فاطمه در شوهر داری و تربیت فرزند موفق و سربلند باشد.
حتی به خاطر احترام این بزرگان به نامشان واژه احترام بی بی اضافه می‌کنند و آنها را بی بی فاطمه و بی بی زهرا می‌نامند. نام فرزندانِ نام آور این عزیزانِ دین حسن و حسین، که نماد سربلندی و عزت می‌باشد، نیز با احترام و تکریم یاد می‌شود. چنانچه، رنگین کمان آسمان را کمان حسن و حسین می‌نامند و اگر در خانه‌ای دوقلوی پسر به دنیا بیاید حتما بر آنها نام حسن و حسین می‌نهند و بر باورند، که اگر غیر این نام‌ها را بگذارند، زود می‌میرند.
مادر این دوقلوها نیز از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، به نحوی که در رفع بیماری چشم زخم از دعای این زن کمک می‌جویند. این در حالی است که در زمان شوروی سابق با آن سیاست دین ستیزی و از بین بردن اصالت و عاطفه‌ها، موفق نشدند این اعتقادات را کاهش دهند.
همچنین در ایام محرم، پیرمردان و پیر زنان اشعاری را در سوگ این سالار شهیدان با سوز و گداز می‌خواندند و در این ایام با صدای بلند صحبت نمی‌کنند، همچنان که نمی‌گذارند صدای رادیو و تلویزیون را کسی بلند کند.
در همین حال، مردم تاجیک نیز از هر گونه عمل سرورآور و شادی زا اجتناب می‌ورزیدند. بر فرزندانشان که در این ماه به دنیا می‌آمدند، محرم، ملاعشور، عشورمحمد، عشورماه، ... نام می‌نهادند بطوریکه علت فراوان بودن این اسامی در میان تاجیکان به خاطر همین احترامی است که به این 2 سرور جوانان بهشت قائل بودند.
همچنین در سر گهواره اطفال نیز لالایی‌های جانسوزی نیز توسط مادران خوانده می‌شد که پس از خواندن این ابیات و مرثیه‌ها، بسا اشک‌ها ریخته می‌شد که در ادامه و طی روزهای آینده قمستی از این اشعار را به خوانندگان فارس ارائه خواهیم کرد.
تشنه ترین لبان
با سبِِزِ مویه‌ها
لب‌های نوحه ریز عاشقان حسین است
و سبزترین عاشقانه را
با گلفشان سرشک
سوگواران حسین می‌خوانند
و عاطفانه ترین عطش
عطش شبنم ایمان حسین است
در بلوغ سپیده‌ای
به خورشید جمال حق
هنوز
در وادی اشک و محبت
دل بی کربلای نیست
دلی بی شقایق خیمه ی عزا
هنوز
خجالت اهل کوفه خط می‌کشد به خاک
و خواناترین برات است
خط کوفی گل‌های شهادت
در شیرازه ی فورات رخ عاشقان حسین
اجرای آداب و سنن اسلامی و ترویج آن همیشه در دستور کار هر یک از مسلمانان این منطقه قرار داشته است، به نحوی که در سنت‌های نامگذاری، آیین تولد و دیگر مراسم‌های سنتی، کسب و کار، سوگ و عزا، شادی و سرور و ... تا مرگ پایبند این آداب و رسوم بوده‌اند.
چنانچه، بیشتر نام‌های مردم (در پیشوند و پسوند) با اضافه شدن نام یکی از پیشوایان دین تزیین می‌یافته است. از جمله، اسم حضرت علی (ع) جزو لاینفک نام فرزندان تاجیک بوده است. نظیر سنگعلی، امامعلی، میرزاعلی، سبزعلی، علی شیر، علی مردان، علی داد، فیض علی، ملاعلی و ....
همچنین پهلوانان و قهرمانان تاجیک قبل از آغاز هر کاری از این پیشوای حق مدد می‌جویند و عبارت "یا علی" بر زبان هر پهلوانی بی اختیار جاری می‌شود.
آنان از حضرت علی (ع) به عنوان نماد سخاوت و راستی، جوانمردی، شجاعت و دلیری یاد می‌کنند و در آن سرزمین به عنوان شیر خدا معروف است. نام همسر ایشان، دختر حضرت رسول گرامی اسلام (ص) نیز به حیث پاکی و وفاداری، برکت و فیض به زبان برده می‌شود و هر بار، کدبانوهای تاجیک بر سر سفره طعام و پختن نان بشینند، ابتدا مدح در ستایش او می‌خوانند و حتما اسمش را با وضو به زبان می‌آورند و بر این عقیده‌اند که اگر این مدح بر زبان رانده نشود، نان و غذاهایشان بی برکت و خام خواهد بود.
البته بر دوقلوهای دختر به طور حتم نام فاطمه و زهرا می‌نهند. همچنین به هنگام بدرقه عروس به خانه شوهر مدحی را در قالب شعر زمزمه می‌کنند، که جوهر آن این است: مثل فاطمه در شوهر داری و تربیت فرزند موفق و سربلند باشد.
حتی به خاطر احترام این بزرگان به نامشان واژه احترام بی بی اضافه می‌کنند و آنها را بی بی فاطمه و بی بی زهرا می‌نامند. نام فرزندانِ نام آور این عزیزانِ دین حسن و حسین، که نماد سربلندی و عزت می‌باشد، نیز با احترام و تکریم یاد می‌شود. چنانچه، رنگین کمان آسمان را کمان حسن و حسین می‌نامند و اگر در خانه‌ای دوقلوی پسر به دنیا بیاید حتما بر آنها نام حسن و حسین می‌نهند و بر باورند، که اگر غیر این نام‌ها را بگذارند، زود می‌میرند.
مادر این دوقلوها نیز از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است، به نحوی که در رفع بیماری چشم زخم از دعای این زن کمک می‌جویند. این در حالی است که در زمان شوروی سابق با آن سیاست دین ستیزی و از بین بردن اصالت و عاطفه‌ها، موفق نشدند این اعتقادات را کاهش دهند.
همچنین در ایام محرم، پیرمردان و پیر زنان اشعاری را در سوگ این سالار شهیدان با سوز و گداز می‌خواندند و در این ایام با صدای بلند صحبت نمی‌کنند، همچنان که نمی‌گذارند صدای رادیو و تلویزیون را کسی بلند کند.
در همین حال، مردم تاجیک نیز از هر گونه عمل سرورآور و شادی زا اجتناب می‌ورزیدند. بر فرزندانشان که در این ماه به دنیا می‌آمدند، محرم، ملاعشور، عشورمحمد، عشورماه، ... نام می‌نهادند بطوریکه علت فراوان بودن این اسامی در میان تاجیکان به خاطر همین احترامی است که به این 2 سرور جوانان بهشت قائل بودند.
همچنین در سر گهواره اطفال نیز لالایی‌های جانسوزی نیز توسط مادران خوانده می‌شد که پس از خواندن این ابیات و مرثیه‌ها، بسا اشک‌ها ریخته می‌شد که در ادامه و طی روزهای آینده قمستی از این اشعار را به خوانندگان فارس ارائه خواهیم کرد.
تشنه ترین لبان
با سبِِزِ مویه‌ها
لب‌های نوحه ریز عاشقان حسین است
و سبزترین عاشقانه را
با گلفشان سرشک
سوگواران حسین می‌خوانند
و عاطفانه ترین عطش
عطش شبنم ایمان حسین است
در بلوغ سپیده‌ای
به خورشید جمال حق
هنوز
در وادی اشک و محبت
دل بی کربلای نیست
دلی بی شقایق خیمه ی عزا
هنوز
خجالت اهل کوفه خط می‌کشد به خاک
و خواناترین برات است
خط کوفی گل‌های شهادت
در شیرازه ی فورات رخ عاشقان حسین
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
