بذرپاش و کواکبیان در دانشگاه امام صادق

کواکبیان در پاسخ به این سوال که ارزیابی شما از سیاست‌های دولت یازدهم درباره‌ی مذاکرات هسته‌ای چیست، گفت: تا قبل از روی کارآمد دولت یازدهم عملا مذاکرات دچار بن‌بست شده بود. یعنی ما به مذاکره می‌رفتیم تا درباره‌ی تاریخ بعدی مذاکره صحبت کنیم. اما با روی کارآمدن دولت فعلی چند اتفاق افتاد. اول اینکه موضوع هسته‌ای به جای اینکه صرفا در شورای عالی امنیت ملی حل و فصل شود به وزارت امور خارجه سپرده شد و به جای نگاه صرفا امنیتی یک نگاه دیپلماتیک به این مساله صورت گرفت. دوم آنکه محور مباحث شعارهایی که روحانی مطرح کرده بود، این بود که ما باید به سمت حل مساله‌ی هسته‌ای و بخصوص لغو تحریم‌های ظالمانه کشورهای غربی برویم و بحث غنی‌سازی در داخل توسط غربی‌ها به رسمیت شناخته شود. سوم آنکه نوعی اعتمادسازی در روابط ما و غرب صورت گیرد. چون به هر دلیلی که وجود داشت یک چهره‌ی بسیار نامطلوبی از ایران و مسئولین در افکار عمومی جهان ایجاد شده بود.

به گفته وی، با این سه هدف دولت به دنبال پیگیری دستاوردی بود که آن هم گشایش اقتصادی در وضع مردم بود. چون اگر مذاکرات به نتیجه می‌رسید و از نظر اقتصادی اتفاق خاصی نمی‌افتاد، فایده‌ای نداشت. تصور من این است که ما با رویکرد تازه خود به جز مساله‌ی لغو تحریم‌ها تا حد زیادی به اهدافمان رسیدیم. ما در مجلس هشتم که بودیم خیلی فریاد زدیم که این قطعنامه‌ها علیه ایران مشکل ساز خواهد شد اما بعضی‌ها می‌گفتند کاغذ پاره است و آنقدر قطعنامه صادر کنند تا فلان و فلان شوند. اگر به داخل کشور بازگردیم می‌شد پیش از این هم بعضی کارها صورت نگیرد تا این تحریم‌ها انجام نشود. البته عمده‌ی تحریم‌ها زورمندانه بوده و هست که به ایران تحمیل کردند و رئیس دولت دهم هم اواخر کارش متوجه شده بود که تحریم‌ها اثر دارد.

بذرپاش نیز در ارزیابی از عملکرد سیاست خارجی دولت یازدهم اظهار داشت: سیاست خارجی دولت یازدهم بر مبنای تحریم‌ها رقم خورده بود آن هم تحریم‌هایی که دوستان این دولت در سال 88 باعث ایجاد آن شده بودند. ما بعد از انقلاب سه نسل تحریم داشتیم یکی داماتو دومی تحریم‌های معروف به تحریم جامع ایران و لیبی و سومی همین تحریم‌هایی که بیشتر آن از سال 88 به بعد صورت گرفت. قطعنامه 1929 در سال 89 و پس از اتفاقات 88 رقم خورد و کسانی که از داخل به خارج رفتند و دریوزگی تحریم کردند تا خواسته‌های جنبش سبز را مطرح کنند به آن دامن زدند. وگرنه مذاکرات در سال 87 تقریبا به سمت نتیجه گرفتن پیش می‌رفت. اما طرف مقابل پس از آن که مذاکرات را به بعد از انتخابات 88 موکول کرد و بعد از آن نیز اتفاقاتی که دیدیم آقایان به وجود آوردند کسانی مثل اوباما، صدر اعظم آلمان و چند مقام غربی دیگر گفتند که حکومت ایران مشروعیت ندارد و حتی آنقدر گستاخ شدند که گفتند تا مردم ایران در خیابان‌ها هستند باید کار حکومت را از طریق فشار معیشتی و تحریم یکسره کنیم.

وی معتقد است که بعضی ازاین وطن فروش‌ها مثل مخملباف و دیگران نیز بارها می‌گفتند که چه نشسته‌اید که اگر حکومت ایران را تحریم کنید در مقابل خواسته‌های جنبش سرد تسلیم خواهد شد.

به گفته وی، تحریم علیه یک کشور با یک کاغذ پاره خواندن توسط یک نفر اتفاق نمی‌افتد. ما پیش از آن 30 سال تحریم بودیم اما این قدری که پس از سال 88 تحریم‌ها اثر گذاشت، در آن 30 سال اثر نداشت و دلیل آن را می‌توان عده‌ای وطن‌فروش دانست که کلی از اطلاعات کشور را به خارجی‌ها دادند تا سازمان‌ تحریم‌ها شکل بگیرد. چطور آمریکا الان حاضر نیست بخشی از تحریم‌ها را قطع کند چون می‌داند اگر تحریم‌ها را بردارد، این سازمان تحریمی که شکل گرفته به هم می‌خورد و برای شکل دادن دوباره آن زمان زیادی لازم است.

وی افزود: اگر مذاکره‌کنندگان ما بتوانند همه تحریم‌ها را بردارند، که با شواهد کنونی تقریبا محال است، ما تازه به سال 88 برمی‌گردیم. عده‌ای می‌خواهند فتنه را به دعوای بین احمدی‌نژاد وموسوی تقلیل دهند و می‌گویند که یکدیگر را ماچ کنید تا تمام بشود و برود. نخیر. فتنه یعنی 230 تا 240 هزار میلیارد تومان که تا الان به زیان ممکلت کار صورت گرفته. فتنه یعنی کاهش رتبه‌ی ایران در اقتصاد بین‌الملل. در سال 88 فتنه‌ای اتفاق افتاد و یک عده هم ساکت بودند. از جمله کلی از این خوب‌های دولتی فعلی. که حالا جلو فریاد می‌زنند آی دزد که یادشان برود خودشان باعث و بانی فتنه بودند و باعث شدند که تحریم‌ها شکل بگیرد. حالا این که می‌گویند شخصی گفت تحریم‌ها کاغذ پاره است یا تیم مذاکره کننده در دولت قبلی فقط می‌رفت تا بیانیه بخواند. در حالی که در آلماتی 2 توافقی بهتر از توافق ژنو 1 در حال شکل گرفتن بود. اما برخی ها نگذاشتند.

این نماینده مجلس گفت: دولت فعلی بر مبنای تحریمی که بسیاری از رفقا و دوستداران خودش باعث و بانی آن شدند آمد و رای گرفت. و گفتند که کشور تحریم است و بر اثر بی‌عرضگی این طور شده که تحریم‌ها تنها 20 درصد اثر دارد ولی زمانی که خودشان روی کار آمدند گفتندکه تحریم‌ها اثر صددرصدی دارد. آقایان با روش‌های تبلیغاتی و این که سانتریفیوژها باید بچرخند و چرخ زندگی مردم هم باید بچرخد، رای گرفتند و ته مذاکراتشان به توافق ژنو 1 رسید که با همان هم می‌خواهند سیاست داخلی را تنظیم کنند و در انتخابات‌های بعدی هم استفاده آن را ببرند. حالا کاسب تحریم ماییم یا رفقایی که از تحریم استفاده کردند و با شرطی‌کردن جامعه نسبت به تحریم‌ها رای گرفتند و گفتند گلستان می‌سازیم.

کواکبیان در پاسخ به سوالی درخصوص واکنش وزارت خارجه به تحریم‌های جدید گفت: شکی نیست که همه تحریم‌ها ظالمانه است البته غربی‌ها مدعی هستند که این ها تحریم جدیدی نیست و در ادامه تحریم‌های قبلی است اما ما که باور نمی‌کنیم و معقتدیم اینها ادامه ظلم قدرت‌های استکباری به حساب می‌آید. موافقم که تحریم‌ها ظلم است و به هر حال باید به رخ غربی‌ها کشیده شود و روی میز باشد. این مساله را هم منکر نیستم که قدرت‌های سلطه‌گر غربی از اتفاقات سال 88 نهایت سوء‌استفاده را کردند. شاید اگر وضعیت عادی‌تر بود آنها نمی‌توانستند این گونه عمل کنند. ولی اگر در داخل هم تدبیری صورت می‌گرفت شاید کار به اینجا نمی‌رسید.

به گفته وی، بهتر بود حوادث همان موقع جمع و جور می‌شد اما کسی به فکر نبود که دشمنان در حال سوء‌استفاده هستند. در سال 88 اشتباهات زیادی صورت گرفت. مثلا همان جشن پیروزی که آقای احمدی‌نژاد در میدان ولیعصر گرفت و آقای بذرپاش هم در آن حضور داشت، اگر در آنجا احمدی‌نژاد می‌گفت که انتخابات تمام شد و ما بیاییم دست به دست هم بدهیم و مسائل کشور را حل کنیم، بهتر بود یا اینکه مردم را به الفاظی ملقب کند؟ در واقع بی‌تدبیری اینجاست. من در تلویزیون هم گفتم که 9 دی خیلی تاثیرگذاشت تا این حوادث جمع شود. اما می‌شد همان اول هم حوادث را جمع و جور کرد تا به آنجا نکشد.

دبیرکل حزب مردمسالاری اظهار داشت: خود من چند بار نزد آیت‌الله مهدوی کنی رفتم و طرحی که داشتیم را ارائه کردم. طرحی بود با عنوان لوئی جرگه ایرانی، که گفتیم با دعوت آیت‌الله مهدوی کنی در مجلس اجلاسی برگزار شود و تمام کسانی که در قضیه 88 هستند بیایند اولا انتخابات به رسمیت شناخته شود و همه آن را قبول کنند. ثانیا همه تخلفاتی که در انتخابات صورت گرفته پیگیری شود و ثالثا اولویت‌های اصلی قانون اساسی را تعیین کنیم تا همه همکاری کنند تا به آن اولویت‌ها دست یابیم. بحث آزادی زندانیان سیاسی خسارت‌های مالی که به وجود آورده بود و سایر مسائل نیز مطرح بود. اما بعضی از دوستان این حرف را مسخره می‌کردند و می‌گفتند حالا بیاییم و از افغانی‌ها یاد بگیریم که چه کار کنیم؟ البته در همین انتخابات اخیر افغانستان دیدیم که گویا افغانی‌ها بهتر از ما عمل کردند.

وی ادامه داد: من خودم هم معتقدم که از اتفاقات 88 سوء استفاده‌هایی صورت گرفته. روند هم همین طور است که وقتی دشمنان می‌بینند مسئولان و بزرگان یک کشور به جان هم افتادند از این مساله سوء استفاده می‌کنند اما مهم این است که دولتی که بر سر کار است طوری عمل کند که آنها که می‌خواهند سوءاستفاده کنند نتوانند به اهداف خود برسند. ما نمی‌گوییم که یک جمله کاغذپاره است اثر گذاشته بلکه این نوع نگاهی که می‌گفتند تحریم‌ها اثر ندارد باعث چنین مسائلی می‌شود.