نبویان در صحن مجلس:
«خبرگزاری دانشجو»؛ «امروز کشور شما و شاید درست این باشد که بگوییم تاریخ
شما نگران رفتار من و شماست؛ ما امروز در یک موقعیت حساس از لحاظ تاریخی
زندگی می‌کنیم. نقش ما، تصمیم ما، فعل ما، ترک ما، بر روی نسل‌های آینده،
بر روی سرنوشت کشور اثرگذار است؛ اگر چه همه دوران انقلاب از همین قبیل
است.»
این‌ها گوشه ای از بیانات مقام معظم رهبری در جمع نمایندگان مجلس است که در خرداد سال جاری مطرح شد که البته چنین مضمونی بارها و بارها به گونه های مختلف از سوی رهبر فرزانه انقلاب که سکان‌دار کشتی انقلاب می‌باشد، مطرح شده و در آن همگان را نسبت به قول و فعل خود در این نظام مقدس مسئول دانسته است.
مجلس شورای اسلامی به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان این نظام همواره از جایگاه و پایگاه سیاسی- اجتماعی مهمی برخوردار بوده؛ به طوری که ضرورتا خروجی مجلس که حاصل عملکرد قانون گذاران و نمایندگان ملت است نقش بی بدیلی در بتن جامعه دارد.
اما هموار دغدغه و نگرانی رهبر انقلاب، عملکرد نمایندگان مجلس به عنوان قانون گذاران کشور بوده و این نگرانی در قالب توصیه های دلسوزانه و از ناحی پدری مسئول خطاب به نمایندگان مطرح شده است.
اما آنچه در این بین جای بسی تامل دارد، این است که هنوز چند ماهی از آخرین توصیه های رهبری خطاب به نمایندگان نگذشته که طی هفته های اخیر در مجلس شاهد رفتارهایی بودیم که نه در خورشان مجلس اصولگرا و نه معرف نمایندگان ولایی که حفظ و صیانت از مجلس و ارزش‌های انقلاب بود.
نمایندگان مجلسی که داعیه دار اصولگرایی است، طرح حقوق مادام‌العمر را در صحن علنی قرائت کردند تا بگویند خوب یا بد، اشرافیت سیاسی مرز زمان و مکان نمی‌شناسد و می‌تواند با اغماض در نظام جمهوری اسلامی نیز آن را علم کرد.
و سرانجام واکنش تند شخصیت‌های سیاسی، فعالان دانشجویی و رسانه‌ها نسبت به این طرح که فی نفسه شان و جایگاه مجلس اصولگرا را زیر سوال برده و به نمونه ای از یکشنبه‌ها و سه شنبه های سیاه مجلس هشتم مبدل می‌شد، نمایندگان را به تب و تاب انداخت تا با ارائه طرح حذف استفساریه ماده 71 قانون که حقوق مادام‌العمر برای مقامات سیاسی کشور را شامل می‌شد، از فشار روانی این اقدام تامل برانگیز بکاهند.
رسایی یکی از چهره های مدعی اصولگرایی از جمله کسانی بود که نسبت به ارائه طرح حذف استفساریه ماده 71 برآمد، اما اینکه چنین دغدغه ای برآمده از توصیه های رهبری و ضرورت صیانتشان و جایگاه مجلس بود یا نه در یادداشتی که محمد دهقان، عضو هیئت رئیسه مجلس نگاشته، پاسخ داده است.
در بخشی از یادداشت دهقان آمده است: «جناب آقای رسایی طرح مذکور را خیلی سریع در فرم مربوطه نوشت و پس از درج امضای خویش و اخذ امضای یکی دیگر از نمایندگان طرح را برای امضاء نزد اینجانب آورد.
اینجانب پس از امضای طرح مذکور به ایشان عرض کردم بهتر است برای اینکه این طرح رأی بیاورد پیشنهاد آن را به عهده سردار کوثری بگذاریم. ایشان از این عرض مشفقانه حقیر استقبال نکرد و گفت می‌خواهم خودم این را مطرح کنم تا رأی نیاورد و جمله‌ای گفت که مایل نیستم آن را بیان کنم. من که در گذشته در زمان نامزدی ایشان برای عضویت در هیئت نظارت بر مطبوعات به وی به صورت مشفقانه توصیه کرده بودم که کاندیدا نشود و رأی نمی‌آورد و با عکس‌العمل منفی ایشان مواجه شدم و ایشان در همان زمان کاندیدا شد و فقط چند برگه رأی آورد با این برخورد ایشان در روز یکشنبه از اینکه ایشان قصد اصلاح قانون را ندارد و به دنبال رأی آوردن طرح نیست و حاضر نیست طرح را به شخصی همچون سردار کوثری که بحمدا... از محبوبیت خوبی برخوردار است، بدهد نگران شدم اما دیگر صحبتی با ایشان نکردم.»
محمد دهقان در این بخش از یادداشت خود صراحتا اعلام کرده که انگیزه حقیقی رسایی رای نیاوردن طرح پیشنهادی خود بود؛ چرا که وی به خوبی می‌دانست که اگر این طرح از سوی وی ارائه شود نمایندگان به طرح پیشنهادی رای نخواهند داد.
اما نکته جالب توجه اینجاست که آقای ابوترابی نیز در خصوص لغو استفساریه مصوب مجلس طرحی را ارائه کرده بود که نمایندگان به طرح وی امضا داده بودند.
دهقان در بخش دیگری از یادداشت خود آورده است: «آقای رسایی از اینکه آقای ابوترابی طرح دیگری را به جریان انداخته بودند ناراحت بود. من به ایشان عرض کردم مهم اینست که طرحی در مجلس مطرح شود و مصوبه مجلس را که به نظر غیر منطقی و تبعیض‌آمیز بوده و موجبات نگرانی افکار عمومی را بوجود آورده است منتفی سازد اگر هم طرح حاج آقای ابوترابی به جریان بیفتد پیشنهادی که ما مشترکا در طرح آورده‌ایم می‌توانیم در زمان رسیدگی به جزئیات مطرح سازیم.»
عضو هیئت رئیسه مجلس در یادداشت خود تاکید کرد: «برای من معلوم بود که با به جریان افتادن طرح حاج آقای ابوترابی به هیچ وجه طرح ما رأی نمی‌آورد به ویژه اینکه آقای رسایی هم اصرار داشت خودش طرح را مطرح سازد و بدون اینکه بخواهم عمل مجلس را در رای دادن یا ندادن به پیشنهادات آقای رسایی تایید یا رد کنم ولی این یک واقعیت است که اگر طرح آقای ابوترابی هم در میان نبود تجربه نشان داده است هر طرحی آقای رسایی در مجلس مطرح کند نمایندگان رأی نخواهند داد و این را خود ایشان هم می‌داند و با این وجود حاضر نیست آن را به شخصیتی محبوب همچون سردار کوثری برای سخنرانی ارائه دهد.»
وی با اشاره به اینکه خودم را ملامت کردم که چرا امضای خودم را در خدمت ایشان قرار داده‌ام و از طرفی هم تعدادی از بزرگان و دلسوزان به من مراجعه می‌کردند که این اختلاف را مرتفع سازند، ادامه داده است: «با شروع سخنان آقای ابوترابی ایشان با همراهی برخی از دوستان اقدام به آبستراکسیون و بر هم زدن جو مجلس نمود و بنده باز هم به خاطر مصالح مجلس از همکاران خود در هیئت رئیسه خواستم که اجازه دهند طرح اولیه مطرح شود برخی هم اصرار داشتند که اگر طرح توسط حقیر یا فردی دیگر مطرح شود شاید رأی بیاورد، اما آقای رسایی اصرار داشت که خودش طرح را مطرح سازد بهر حال طرح را ایشان مطرح کرد و من هم چون واقعا به آن طرح اعتقاد داشتم از آن حمایت کردم، ولی از قبل معلوم بود که طرحی که آقای رسایی مطرح کند چه سرنوشتی خواهد داشت.»
دهقان در بخش دیگری از یادداشت خود آورده است: «این جنجال ساختگی در مجلس جز گرفتن وقت مجلس هیچ نتیجه‌ای نداشت و پس از رأی نیاوردن طرحی که من نوشته بودم و آقای رسایی مطرح کرده بود طرح آقای ابوترابی مطرح شد آقای رسایی با آن طرح هم مخالفت کرد. مخالفت ایشان با طرح حاج آقای ابوترابی این شائبه را بوجود آورد که ایشان می‌خواهد همچنان مجلس را در زیر فشار برخی رسانه‌ها باقی نگه دارد، با تصویب دو فوریت طرح دوم، بعضی از نمایندگان همان پیشنهاد حقیر را به چاپ رساندند و در روز چهارشنبه 2/9/90 با پشتیبانی هیئت رئیسه، همان پیشنهاد با رأی قاطع نمایندگان به تصویب رسید و نشان داد که رأی نیاوردن طرح درستی که حقیر نوشته بودم تنها به خاطر این بود که آقای رسایی آن را مطرح کرد و اگر از ابتدا این طرح توسط آقای کوثری مطرح می‌شد نیازی به این همه وقت گذاری و اختلاف نبود.»
وی در بخش پایانی این یادداشت می‌افزاید: «مخالفت آقای رسایی با دو فوریت طرح آقای ابوترابی و بعد هم متهم کردن مجلس به تبعیض، جفا در حق نمایندگان بود. ایشان بدون هیچ ملاحظه‌ای مجلس را که به خاطر برخی خلقیات و رفتارها مانند همیشه به طرح ایشان رأی نداد و برخی از نمایندگانی که نخواستند ادامه پرچم داری ایشان را در ایجاد اختلاف در مجلس بپذیرند، بویژه یکی از شخصیت‌های روحانی مورد احترام مجلس را به نوعی مورد جفا قرار داد و با آوردن اسم برخی شخصیت‌ها و قرار دادن آن‌ها در برابر خود بیش از گذشته جایگاه خود را در میان عموم نمایندگان مجلس پایین آورد.»
حال جای تامل است که با وجود توصیه های رهبری مبنی بر مراقبت از رفتار و کردار خود در نظام جمهوری اسلامی ایران، به نظر می‌رسد در چنین مجلسی که نمایندگان آن مدعی اصولگرایی هستند، برخی نه به فکر حرمت مجلس هستند و نه به نظر اکثریت نمایندگان اعتنایی می‌کنند و نه به سیادت اشخاصی همچون ابوترابی وقعی می‌نهند و نه رأی نیاوردن طرح برای آن‌ها اهمیتی دارد.
این‌ها گوشه ای از بیانات مقام معظم رهبری در جمع نمایندگان مجلس است که در خرداد سال جاری مطرح شد که البته چنین مضمونی بارها و بارها به گونه های مختلف از سوی رهبر فرزانه انقلاب که سکان‌دار کشتی انقلاب می‌باشد، مطرح شده و در آن همگان را نسبت به قول و فعل خود در این نظام مقدس مسئول دانسته است.
مجلس شورای اسلامی به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان این نظام همواره از جایگاه و پایگاه سیاسی- اجتماعی مهمی برخوردار بوده؛ به طوری که ضرورتا خروجی مجلس که حاصل عملکرد قانون گذاران و نمایندگان ملت است نقش بی بدیلی در بتن جامعه دارد.
اما هموار دغدغه و نگرانی رهبر انقلاب، عملکرد نمایندگان مجلس به عنوان قانون گذاران کشور بوده و این نگرانی در قالب توصیه های دلسوزانه و از ناحی پدری مسئول خطاب به نمایندگان مطرح شده است.
اما آنچه در این بین جای بسی تامل دارد، این است که هنوز چند ماهی از آخرین توصیه های رهبری خطاب به نمایندگان نگذشته که طی هفته های اخیر در مجلس شاهد رفتارهایی بودیم که نه در خورشان مجلس اصولگرا و نه معرف نمایندگان ولایی که حفظ و صیانت از مجلس و ارزش‌های انقلاب بود.
نمایندگان مجلسی که داعیه دار اصولگرایی است، طرح حقوق مادام‌العمر را در صحن علنی قرائت کردند تا بگویند خوب یا بد، اشرافیت سیاسی مرز زمان و مکان نمی‌شناسد و می‌تواند با اغماض در نظام جمهوری اسلامی نیز آن را علم کرد.
و سرانجام واکنش تند شخصیت‌های سیاسی، فعالان دانشجویی و رسانه‌ها نسبت به این طرح که فی نفسه شان و جایگاه مجلس اصولگرا را زیر سوال برده و به نمونه ای از یکشنبه‌ها و سه شنبه های سیاه مجلس هشتم مبدل می‌شد، نمایندگان را به تب و تاب انداخت تا با ارائه طرح حذف استفساریه ماده 71 قانون که حقوق مادام‌العمر برای مقامات سیاسی کشور را شامل می‌شد، از فشار روانی این اقدام تامل برانگیز بکاهند.
رسایی یکی از چهره های مدعی اصولگرایی از جمله کسانی بود که نسبت به ارائه طرح حذف استفساریه ماده 71 برآمد، اما اینکه چنین دغدغه ای برآمده از توصیه های رهبری و ضرورت صیانتشان و جایگاه مجلس بود یا نه در یادداشتی که محمد دهقان، عضو هیئت رئیسه مجلس نگاشته، پاسخ داده است.
در بخشی از یادداشت دهقان آمده است: «جناب آقای رسایی طرح مذکور را خیلی سریع در فرم مربوطه نوشت و پس از درج امضای خویش و اخذ امضای یکی دیگر از نمایندگان طرح را برای امضاء نزد اینجانب آورد.
اینجانب پس از امضای طرح مذکور به ایشان عرض کردم بهتر است برای اینکه این طرح رأی بیاورد پیشنهاد آن را به عهده سردار کوثری بگذاریم. ایشان از این عرض مشفقانه حقیر استقبال نکرد و گفت می‌خواهم خودم این را مطرح کنم تا رأی نیاورد و جمله‌ای گفت که مایل نیستم آن را بیان کنم. من که در گذشته در زمان نامزدی ایشان برای عضویت در هیئت نظارت بر مطبوعات به وی به صورت مشفقانه توصیه کرده بودم که کاندیدا نشود و رأی نمی‌آورد و با عکس‌العمل منفی ایشان مواجه شدم و ایشان در همان زمان کاندیدا شد و فقط چند برگه رأی آورد با این برخورد ایشان در روز یکشنبه از اینکه ایشان قصد اصلاح قانون را ندارد و به دنبال رأی آوردن طرح نیست و حاضر نیست طرح را به شخصی همچون سردار کوثری که بحمدا... از محبوبیت خوبی برخوردار است، بدهد نگران شدم اما دیگر صحبتی با ایشان نکردم.»
محمد دهقان در این بخش از یادداشت خود صراحتا اعلام کرده که انگیزه حقیقی رسایی رای نیاوردن طرح پیشنهادی خود بود؛ چرا که وی به خوبی می‌دانست که اگر این طرح از سوی وی ارائه شود نمایندگان به طرح پیشنهادی رای نخواهند داد.
اما نکته جالب توجه اینجاست که آقای ابوترابی نیز در خصوص لغو استفساریه مصوب مجلس طرحی را ارائه کرده بود که نمایندگان به طرح وی امضا داده بودند.
دهقان در بخش دیگری از یادداشت خود آورده است: «آقای رسایی از اینکه آقای ابوترابی طرح دیگری را به جریان انداخته بودند ناراحت بود. من به ایشان عرض کردم مهم اینست که طرحی در مجلس مطرح شود و مصوبه مجلس را که به نظر غیر منطقی و تبعیض‌آمیز بوده و موجبات نگرانی افکار عمومی را بوجود آورده است منتفی سازد اگر هم طرح حاج آقای ابوترابی به جریان بیفتد پیشنهادی که ما مشترکا در طرح آورده‌ایم می‌توانیم در زمان رسیدگی به جزئیات مطرح سازیم.»
عضو هیئت رئیسه مجلس در یادداشت خود تاکید کرد: «برای من معلوم بود که با به جریان افتادن طرح حاج آقای ابوترابی به هیچ وجه طرح ما رأی نمی‌آورد به ویژه اینکه آقای رسایی هم اصرار داشت خودش طرح را مطرح سازد و بدون اینکه بخواهم عمل مجلس را در رای دادن یا ندادن به پیشنهادات آقای رسایی تایید یا رد کنم ولی این یک واقعیت است که اگر طرح آقای ابوترابی هم در میان نبود تجربه نشان داده است هر طرحی آقای رسایی در مجلس مطرح کند نمایندگان رأی نخواهند داد و این را خود ایشان هم می‌داند و با این وجود حاضر نیست آن را به شخصیتی محبوب همچون سردار کوثری برای سخنرانی ارائه دهد.»
وی با اشاره به اینکه خودم را ملامت کردم که چرا امضای خودم را در خدمت ایشان قرار داده‌ام و از طرفی هم تعدادی از بزرگان و دلسوزان به من مراجعه می‌کردند که این اختلاف را مرتفع سازند، ادامه داده است: «با شروع سخنان آقای ابوترابی ایشان با همراهی برخی از دوستان اقدام به آبستراکسیون و بر هم زدن جو مجلس نمود و بنده باز هم به خاطر مصالح مجلس از همکاران خود در هیئت رئیسه خواستم که اجازه دهند طرح اولیه مطرح شود برخی هم اصرار داشتند که اگر طرح توسط حقیر یا فردی دیگر مطرح شود شاید رأی بیاورد، اما آقای رسایی اصرار داشت که خودش طرح را مطرح سازد بهر حال طرح را ایشان مطرح کرد و من هم چون واقعا به آن طرح اعتقاد داشتم از آن حمایت کردم، ولی از قبل معلوم بود که طرحی که آقای رسایی مطرح کند چه سرنوشتی خواهد داشت.»
دهقان در بخش دیگری از یادداشت خود آورده است: «این جنجال ساختگی در مجلس جز گرفتن وقت مجلس هیچ نتیجه‌ای نداشت و پس از رأی نیاوردن طرحی که من نوشته بودم و آقای رسایی مطرح کرده بود طرح آقای ابوترابی مطرح شد آقای رسایی با آن طرح هم مخالفت کرد. مخالفت ایشان با طرح حاج آقای ابوترابی این شائبه را بوجود آورد که ایشان می‌خواهد همچنان مجلس را در زیر فشار برخی رسانه‌ها باقی نگه دارد، با تصویب دو فوریت طرح دوم، بعضی از نمایندگان همان پیشنهاد حقیر را به چاپ رساندند و در روز چهارشنبه 2/9/90 با پشتیبانی هیئت رئیسه، همان پیشنهاد با رأی قاطع نمایندگان به تصویب رسید و نشان داد که رأی نیاوردن طرح درستی که حقیر نوشته بودم تنها به خاطر این بود که آقای رسایی آن را مطرح کرد و اگر از ابتدا این طرح توسط آقای کوثری مطرح می‌شد نیازی به این همه وقت گذاری و اختلاف نبود.»
وی در بخش پایانی این یادداشت می‌افزاید: «مخالفت آقای رسایی با دو فوریت طرح آقای ابوترابی و بعد هم متهم کردن مجلس به تبعیض، جفا در حق نمایندگان بود. ایشان بدون هیچ ملاحظه‌ای مجلس را که به خاطر برخی خلقیات و رفتارها مانند همیشه به طرح ایشان رأی نداد و برخی از نمایندگانی که نخواستند ادامه پرچم داری ایشان را در ایجاد اختلاف در مجلس بپذیرند، بویژه یکی از شخصیت‌های روحانی مورد احترام مجلس را به نوعی مورد جفا قرار داد و با آوردن اسم برخی شخصیت‌ها و قرار دادن آن‌ها در برابر خود بیش از گذشته جایگاه خود را در میان عموم نمایندگان مجلس پایین آورد.»
حال جای تامل است که با وجود توصیه های رهبری مبنی بر مراقبت از رفتار و کردار خود در نظام جمهوری اسلامی ایران، به نظر می‌رسد در چنین مجلسی که نمایندگان آن مدعی اصولگرایی هستند، برخی نه به فکر حرمت مجلس هستند و نه به نظر اکثریت نمایندگان اعتنایی می‌کنند و نه به سیادت اشخاصی همچون ابوترابی وقعی می‌نهند و نه رأی نیاوردن طرح برای آن‌ها اهمیتی دارد.
اخبار ویژه
در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت؛
انتصابهای خطرناک دولت چهاردهم؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
