سپاس‌ شاعرانه‌ علی‌معلم‌ از حسین‌علیزاده

به گزارش پایگاه 598 به نقل از فارس، علی معلم دامغانی در یادداشتی در خصوص این شعر آورده است: مثنوی مولانا، نی نوای شعر است‌ و شاعران دیگر از یک بیت تا صدها بیت به مولانا اقتدا کرده‌اند. در نقاشی و سایر هنرها‌ کمابیش؛ نمونه‌ای از این نوع می‌توان دید. نی‌نوای «حسین علیزاده» نخستین اثر موسیقایی در این باب (نینوای موسیقایی) که تا به حال دیگری‌ کاری نظیر آن درمیان نیاورده است، در حالیکه چون شعر، این اثر هم می‌تواند نظایری داشته باشد.

یل گُندآوری که آزاده است
گر حسین است خود علی‌زاده است

در زمین مَرد هر زمان مَرد است
اسم ها زآسمان فرستاده است

گفت خودکام بی هنر باد است
جفت رُهّام ساغر باده است

تهمتن گیر گُرد و خود تهماسب
گاو فربی است کز قضا ماده است

اسب لاغر میان به کار آید
روز میدان که جنگ را زاده است

مَرد مرگ و نَر است از در کارد
آنچه مشکل مسائل ساده است

نیست پیکار کار تر دامن
کیست دلدار هرکه دلداده است

کیِّسانند‌ عاشقان در دهر
از خود آزاد هرکه آزاده است

نیک مردا که نینوا اثرش
ایزدش همت و هنر داده است

ارث خلق است سوز ساز و ردیف
وای آن کز ردیف افتاده است

بانگ چاووش نینوا شنوید
سیر مرگ است تا که آماده است

جهی ‌اند این نبهرگان عجوز
خود کیومرث مرگ را زاده است

ای حسین یل ای علی زاده
حبَّذا سوی مقصد از جاده است

هرکه زی کعبه نیست زی کافر
تا که ... است و خود که ... است