شادی و شگفتی«اویل پرایس» از زیر سوال بردن منافع ملی ایران در دانشگاه تهران

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، اظهارات سه تن از منتقدین همیشگی پیشرفت های هسته ای کشورمان که اخیرا در دانشگاه تهران و به دعوت انجمن اسلامی این دانشگاه بیان نموده بودند بازتاب هایی را در رسانه های خارجی در پی داشت که با شگفتی و شادی آنان همراه بود. در نشست مذکور، صادق زیباکلام - که پیشتر نیز حواشی و هزینه هایی را برای وجهه ی جمهوری اسلامی به بار آورده است- به تکرار منویات پیشین خود پرداخته بود.

همچنین احمد شیرزاد و داوود هرمیداس باوند نیز که مهمانان دیگر برنامه ی انجمن اسلامی دانشگاه تهران بودند در سخنان مشابهی عملا به تضعیف تیم مذاکره کننده ی ایران پرداختند. فحوای کلام این سه، تن دادن به خواسته های شیطان بزرگ و پذیرش سلطه ی وی است که در سخنان ایشان به وضوح هویداست:

زیباکلام: انرژی هسته ای چه گلی به سر ملت زده است و فقط به خاطر این مسئله برایمان پرونده درست شد ... من معتقدم آنقدر که هسته ای به ما ضرر زده است جنگ نزده است.

احمد شیرزاد: اگر جمهوری اسلامی ایران به جای 10 هزار دستگاه سانتریفیوژ 500 یا هزار و یا حتی 1 دستگاه داشته باشد چه اتفاقی رخ می دهد؟

هرمیداس باوند: در کل هیچ گونه رابطه منطقی بین ملی کردن صنعت نفت و بحث هسته‌ای وجود ندارد و ما از آغاز انقلاب تا امروز هنوز بابت مسئله گروگان‌گیری سفارت آمریکا هزینه می‌دهیم.

صادق زیباکلام پیش از این اعلام کرده بود که اسراییل را به رسمیت می شناسد، هرمیداس باوند نیز چندی قبل حکم قرآنی قصاص را در گفتگو با روزنامه آسمان زیر سوال برده بود و احمد شیرزاد نیز در مجلس ششم وقتی در مخالفت با برنامه هسته ای ایران سخنان آمریکا و اسراییل را تکرار کرد، با واکنش مهدی کروبی مواجه شد که به وی گفت این حرفها را رادیو اسراییل نیز نمی زند!

سایت خبری و پرخواننده ی اویل پرایس در بازتاب نشست دانشجویی مذکور نوشت: ”اخیرا فعالین هسته ای و برنامه های اتمی ایران مورد حمله ی عجیب و کم سابقه ی تعدادی از منتقدین داخلی این کشور قرار گرفتند. شدت این انتقادات به حدی بود که ضرر پافشاری ایران بر برنامه ی هسته ای خود، بسیار بیشتر از خسارات جنگ هشت ساله ی بین ایران و عراق (1980تا 1988) عنوان شد. گفتنی است در جنگ ایران و عراق ده ها هزار کشته و ویرانی های وسیعی بر جای ماند ... صادق زیباکلام، استاد دانشگاه، همچنین از عدم بحث های عمومی راجع به موضوع هسته ای انتقاد کرد.

احمد شیرزاد نیز اعلام کرد هیچ چیز از برنامه ی هسته ای، نصیب ایران نخواهد شد حتی یک لیوان آب! اگر از من بپرسید چرا ایران به ادامه ی برنامه های هسته ای خود پافشاری می کند، هیچ چیز برای گفتن ندارم. این مسئله دقیقا مانند ادامه ی جنگ پس از فتح خرمشهر است!

شیرزاد افزود: اصلا به اعتقاد من بهتر است ایران برنامه بومی هسته ای نداشته باشد زیرا زیرساخت های لازم برای آن را ندارد. بهتر است کشور ما تلاش خود را در حیطه هایی نظیر پتروشیمی و نفت متمرکز کند."

این اظهارات در حالی در رسانه های بیگانه گلچین شده و بازتاب می یابند که همه می دانند مدت زیادی از عمر سوخت های فسیلی باقی نمانده و تکیه اقتصاد ایران به نفت، تا کنون ضررهای فراوانی را برای ملت به دنبال داشته است.

اویل پرایس در ادامه با بازنشر اظهارات هرمیداس باوند می نویسد: ”هرمیداس باوند معتقد است تاکید بر حفظ برنامه ی هسته ای، حقوق ملت ایران را از آنان سلب می کند."

اویل پرایس که می بیند خودباختگان داخلی چگونه از ترس سختی ها(ی تحریم اقتصادی و سیاسی) در برابر باطل تسلیم شده اند می نویسد: ”[به نظر می رسد] در ایران سانسور شدیدی در رابطه با اظهارات مربوط به انرژی هسته ای وجود داشته باشد. صادق زیباکلام در این رابطه گفته بود: متاسفانه در دولت قبل اجازه ی نقد برنامه هسته ای وجود نداشت."

اصرار اندک منتقدین داخلی بر اظهارنظرهای عمومی مخالف سیاست های هسته ای کشور، در حالی صورت می گیرد که همه ساله میلیون ها نفر در مقاطع مختلف (22 بهمن، روز قدس و ...) در خیابان ها شعار حمایت از سیاست های مذکور را با صدای بلند فریاد می کنند.

چیزی که حتی عوام درخصوص برنامه هسته ای درک کرده اند ولی برخی خواص از پذیرش آن فرار می کنند این است که مخالفت امریکا و متحدینش با برنامه هسته ای ایران فقط ظاهر ماجراست و اگر مسئله ی هسته ای حل شود، مطمئنا زمینه های دیگر دشمنی بین ایران و شیطان بزرگ کماکان در جای خود باقی خواهند بود زیرا به گفته ی امام بزرگوار نبرد حق و باطل دائمی است.

اما تاثیر منفی این قبیل اظهارات زمانی مشخص می شود که دولت هیچگونه عکس العملی در قبال آنان در پیش نمی گیرد. این در حالی است که کوچکترین نقد به دولت از سوی طیف های فکری دیگر، با شدیدترین موضع گیری شخص رئیس جمهور هراه می شود و منتقدین با الفاظی نظیر کم سواد، نادان، مغرض و ... نواخته می شوند!

المانیتور و کریتیکال ثریتس از جمله ی دیگر سایت های خبری بودند که به بازتاب اظهارات غیرکارشناسی و هزینه آور نشست دانشگاه تهران پرداختند.