جزییات دیگر از سوابق دانش آشتیانی در فتنه

 

متن این بیانیه به شرح ذیل است:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

رهبر معظم انقلاب: یکی از چیزهایی که جلوی پیشرفت علمی را می‌گیرد، سیاسی شدن دانشگاه‌ها است. نگذارید دانشگاه جولانگاه حرکتهای سیاسی بشود. نسل جوان موتور حرکت تحوّلات اجتماعی و سیاسی است؛ این غیر از این است که ما دانشگاه را محلّ جَوَلان گرایش‌های سیاسی‌ای که بعضی‌شان مخالف با اصل یا جهت‌گیری‌های نظامند، بکنیم. 19/9/92

 

با گذشت بیش از یک سال از شروع کار دولت یازدهم، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به دلیل پاره‌ای از مسائل، هم‌چنان از داشتن وزیری درخور این وزارت‌خانه راهبردی بی‌بهره مانده است.

 

روند وزرای پیشنهادی از سوی رییس جمهور به مجلس شورای اسلامی حاکی از این مسئله است که این ‌وزارتخانه قربانی بده بستان‌های سیاسی دولت و  برخی احزاب قدرت‌طلب شده است.

 

اقدام نابجای رییس جمهور در راستای معرفی گزینه های فرعی، ناخودآگاه اذهان را به سوی این مهم می‌برد که گویا هدف دولت به تنش کشاندن رابطه دولت و مجلس در مدت یک سال باقی مانده به انتخابات مجلس دهم و اجرای سناریوی «دولتی سازی مجلس»  است. نمایندگان مجلس باید به این مهم توجه داشته باشند که تحت فشار این نزاع روانی نباید به سمت وکیل‌الدولگی پیش بروند.

 

در شرایطی که تحریم‌ها از هر سو کشور را احاطه کرده‌اند، به جای این‌که بزرگ‌ترین دغدغه دولت اقتصاد دانش‌بنیان باشد، با سیاسی کردن مسئله دانشگاه عملاً بستر تحقق این مطالبه رهبر معظم انقلاب منتفی شده است. البته از کسانی که بزرگترین دغدغه‌شان مذاکره دوجانبه با آمریکاست،  چنین رویکردی دور از انتظار نیست.

 

این که دولت با جنجال آفرینی به دنبال دور کردن افکار عمومی از مسائل اصلی کشور همچون مذاکرات هسته‌ای و پنهان کردن ناکارآمدی دولت در بهبود اوضاع اقتصادی است، خود جای بسی تأمل دارد.

 

 

به نظر می‌رسد در بازی روانی افراطیون جایگاهی برای حیثیت افراد در نظر گرفته نشده و فقط به فکر پیش برد اهداف خود در پس پرده معرفی چنین گزینه‌هایی و برخورد طبیعی نمایندگان مردم با آن‌ها هستند تا روی عدم رای اعتماد مجلس موج سواری کنند. همان کاری که وابستگان فتنه در دانشگاه‌ها پس از استیضاح وزیر علوم در دستور کار خود قرار داده‌اند.

 

نتیجه این لجبازی‌های سیاسی دولت چیزی جز کند شدن سرعت قطار علمی کشور نیست. نگرانیم با این رویکرد، نه تنها چرخ هسته‌ای بلکه چرخ‌های صنعت و دانشگاه نیز از حرکت باز ایستد.

 

آن‌چه ما را نگران می‌کند نه صرف اشخاص، بلکه روح حاکم بر دولت است که اندک توجهی به ظرفیت‌های درونی کشور در حوزه علم و فناوری ندارند و غایت نگاهشان به توان داخلی در حد «صنعت قرمه سبزی و آب گوشت بزباش» است.