بختیاری زاده از فوتبال خداحافظی کرد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از مهر: سهراب بختیاری زاده که سابقه بازی در تیم های متعددی از جمله استقلال تهران، استقلال اهواز، فولاد خوزستان، صبای قم و ... را در کارنامه دارد و سالها عضو تیم ملی فوتبال ایران بوده است، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. بختیاری زاده عضو تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2006 در آلمان بود در دیدار سوم این تیم برابر آنگولا تنها گل تیم ملی کشورمان را وارد دروازه حریف کرد.

این بازیکن با انتشار نامه ای برای همیشه از بازیگری کنار رفته تا در عرصه دیگری به فعالیت مشغول بشود.

نامه بختیاری زاده به شرح زیر است:
امروز، روزی است که باید رسما خداحافظی ام را اعلام کنم. خداحافظی از عرصه بازیگری و آغاز فعالیت برای یک هدف تازه؛ مربیگری. این روند طبیعی هر فوتبالیستی است. اینکه فوتبالت را بازی کنی، لذتت را از رشته مورد علاقه ات ببری، به آرزوهایت برسی و زندگی ات را روی همین علاقه پایه بگذاری و بعد، مثل هر آنچه که در زندگی اتفاق می‌ افتد، با گذشت زمان در پی پیشرفت باشی. من تقریبا به همه آرزوهایم در فوتبال رسیدم و شاید بیش از چیزی که انتظار داشتم، به دست آوردم. قهرمانی ایران در جام های مختلف و گلزنی در جام‌جهانی. دیگر فرصتی برای حسرت نیست، هر چه که هست گذشته و خوب هم گذشته.

امروز، در شرایطی این تصمیم را اعلام می‌ کنم که دوست دارم در آینده از فوتبال جدا نشوم. از این به بعد وقت آموزش و فعالیت در عرصه مربیگری و پیش رفتن تا حد امکان است. اینکه بشود کمکی به فوتبال کرد و البته در این مسیر تجربه های جدیدی را از سر گذراند و خود را محک زد. نسل ما، وارث آینده مربیگری در ایران است و باید راه را بهتر و علمی تر و موفق تر ادامه بدهد. البته باید از همه مربی هایی که مستقیم و غیرمستقیم به من آموخته اند تشکر کنم، همین طور از باشگاه هایی که فرصت را برای ادامه فعالیت من مهیا کردند. در عین حال از خانواده ام و دوستان و البته زحمتکشان عرصه رسانه هم ممنونم که حضورشان عامل فعالیت طولانی مدت من در فوتبال بود.

من سهراب بختیاری زاده، جزء کوچکی از این فوتبال، برای رشته ای که همه چیز به من داده آرزوی عشق و سربلندی می‌ کنم. به امید روزهایی که قلب های پاک بر فوتبال حکومت کنند شاید مثل گذشته که قهرمان های بزرگ و ستاره های درخشان فوتبال را به خانه های مردم بردند . و این وظیفه نسل جوان  و فوتبالیستهای آینده دار و البته مربیان شان  است که به حفظ و حراست این رشته بپردازند. رشته ای که نباید تنها نانش را بخوریم ؛ که باید برای رونق و پیشرفتش تلاش کنیم . آنقدر که مردم تغییر را حس کنند و دوباره آغوش برای ما بگشایند . مردم، که همیشه عشقشان را نثار قهرمانانشان کرده اند. کاش فرصتی دوباره برای جبران محبت ها فراهم شود، محبتی که مثل خوزستان سرزمین آبا و اجدادی ام گرم گرم باقی  مانده است.