شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
نامه کمیته صیانت از منافع ایران به نمایندگان مجلس:
سناریویی که مجلس شورای اسلامی باید شدیداً نسبت به آن هوشیار بوده و با دقت در عملکرد وزرایی همچون وزیر خارجه و وزیر نفت در برابر آن ایستادگی نماید./ اولویت قرار دادن استیضاح و دغدغه فرهنگی و کم‌توجهی به مشکلات اقتصادی و معیشتی، نه‌تنها هدف آن دغدغه اصیل را فراهم نمی‌کند بلکه موجب پر کردن پازل دشمن و جبهه رقیب و معارض است.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، در آستانه توافق نهایی و مذاکرات پایانی بین ایران و ۵+۱ کمیته صیانت از منافع ایران در بیانیه ای خطاب به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی نسبت به رویه ثابت تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان در مخفی کاری نسبت به مذاکرات انجام شده و توافقات احتمالی صورت گرفته واکنش نشان داد.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
سلام‌علیکم
استیضاح وزیر علوم در ماههای گذشته و پس از آن عدم رای اعتماد به وزیر معرفی شده جدید و همچنین زمزمه هایی مبنی بر استیضاح احتمالی وزرای دیگر همچون، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مجلس ما را بر آن داشت تا دغدغه هایی را با نمایندگان محترم ملت در میان بگذاریم.
شکی نیست که دغدغه های نمایندگان مردم نسبت به جهت گیری کلی وزارتخانه ها دغدغه ای ستودنی است و از آن مهمتر به کارگیری افراد ناصالح و سابقه دار در شورش اشرافیت سال ۸۸ بر علیه جمهوریت، بعنوان یکی از فاکتورهای نمره دهی به وزرا، امری است که به شکل جدی باید مورد اعتراض و مطالبه قرار بگیرد. بی مبالاتی ها در حوزه فرهنگ جامعه و میدان داری بیگانگان با فرهنگ اسلام و انقلاب در رده های پایین مدیریتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز امری نیست که بتوان از کنار آن به سادگی گذشت اما در کنار این مسائل، تمرکز بر روی اولویت‌های دیگری نیز شایان توجه است.
یکم
در حوزه نفت و انرژی پس از پروپاگاندای رسانه ای در رابطه با آلودگی هوا، به بهانه پایین بودن کیفیت بنزین داخلی با تعطیلی تولید بنزین در داخل کشور مواجه شدیم و بازگشت به دوران واردات بنزین خارجی که طبق گزارشات کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و همچنین کمیسیون انرژی مشخص شد بنزین داخل نه تنها آلوده نبوده و اصلا در کلانشهرها توزیع نمی شده است بلکه بنزین وارداتی نیز حداقل های استاندارد را نداشته و در ظاهر به نام یورو۴ در واقع با کیفیت پایین تر از بنزین تولید داخل وارد کشور شده است. این اقدام علاوه بر علاوه بر خداحافظی با خودکفایی بنزین در کشور، موجب خسارات چند میلیارد دلاری به مردم شده است.
بعد از ۵۰ سال وابستگی کشور در صنعت نفت، برای اولین بار در سالهای اخیر با تولید دکل های حفاری خشکی در جهاد دانشگاهی بارقه های ما می توانیم در صنعت نفت برای شکستن ذهن برخی مدیران بی اعتماد به توانمندی داخل کشور زده شد. متاسفانه با تغییر دولت و روی کار آمدن مدیران جدید نفتی، قراردادهای سابق با جهاد دانشگاهی به دلایلی نامعلوم ملغی شده و مسئولین وزارت نفت تصمیم گرفته اند این فرصت را به دکل سازان چینی و اروپایی بدهند. این عدم خرید دست آورد صنعت گران کشورخودمان علاوه بر خسارت چندین میلیاردی به کشور و سود سرشاری که نصیب دلالان و واردکنندگان خواهد کرد مهمترین نتیجه اش سرخوردگی میان نسل جدید انقلاب و صنعتگران و کارآفرینان و دانشمندانی است که باید به حمایت و پشتیبانی دولت دلگرم باشند تا بتوانند سربالا بگیرند و یک تنه در برابر تمام انحصارگران تکنولوژی و فن آوری بایستند.
در ماجرای قرار داد کرسنت که دچار ممنوعیت پرداخت رسانه ای در داخل کشورمان شده است نه تنها هیچ تلاشی در وزارتخانه مربوطه برای اعاده حقوق از دست رفته ملت انجام نمی گیرد، بلکه رسما در خفقان رسانه ای کشورمان دارد محکوم به پرداخت چند میلیارد دلاری می شود فقط به این اتهام که یکی از اصلی ترین دست اندرکاران فساد رخ داده و باقی متهمین را در مسئولیت های کلیدی وزارت نفت قرار داده است.
اخیرا و در آستانه گام نهایی مذاکرات برای تحت فشار قرار دادن تصمیم گیران اصلی کشورمان، قیمت نفت به دلیل برخی توطئه های خارجی، یکباره با یک افت تاریخی مواجه می شود و صرف نظر از بررسی اقدامات غلط مسئولین نفتی کشورمان در همراهی ناخواسته با این توطئه ها، معلوم نیست چرا هیچ اعتراضی از سوی مسئولین وزارت نفت وهیچ اقدام قابل توجهی صورت نمی گیرد و طبق آنچه در رسانه ها منتشر شده، تنها کشوری که در خواست جلسه اپک داده است …. می باشد. آیا اینگونه اقدامات تامل برانگیز وزیر نفت و معاونانش در دوران تحریم و اعمال هزینه های چندین میلیاردی به کشور که هرکدام چندین برابر عایدی توافق ژنو خسارت به کشور زده است نباید مورد مطالبه نمایندگان مجلس قرار بگیرد؟
دوم
حدود یکسال پیش بعد از سالها جنجال، توافق نامه ای میان ایران و ۶ کشور به امضا رسید که بخش زیادی از دست آوردهای صنعت هسته ای کشورمان را تعلیق و تعطیل نمود و مهمترین دست آوردش جلوگیری از اعمال تحریم های جدید به کشورمان اعلام می شد. بعد از قبول توافقنامه ای که به اعتقاد منتقدان به دلیل خلاء های حقوقی فراوان از همان آغازین روزها، توافق نامه ضعیف خوانده می شد، از آن تاریخ تا کنون حداقل ۵ دور تحریم جدید از طرف دولت آمریکا علیه کشورمان وضع شده است و ۶۰ فرد و شرکت جدید در لیست تحریمها قرار گرفته اند. جای بسی تاسف است که بعد از گذشت ماهها وزیر امور خارجه کشور در کنفرانس خبری با همتای فنلاندی خود می گوید متن توافق نامه ریزه کاری هایی دارد که آمریکایی ها با استفاده از آن دست به تحریم های جدید زده اند و تلویحا اعتراف تلخی می کند. مشخص نیست مسئول صیانت از منافع ملت ایران در پشت میز مذاکرات چه کسی بوده است و خسارت وارده به کشور به خاطر بی توجهی مذاکره کنندگان به ریزه کاری ها را چه کسی باید پاسخ بدهد.
برداشتن گام های نامتوازن با طرف مقابل موجب خسارات سنگین به شکور خواهد شد. برخلاف آمریکایی ها که فقط با قول انجام ندادن تحریم جدید و پرداخت ۴٫۲ میلیارد دلار از دارایی های خودمان در صورت انجام نشدن توافق نهایی، هرگاه که خواستند می توانند بدون هزینه به نقطه قبل از توافق ۶ ماهه برگردند کشورمان در توافق نامه موقت اقداماتی انجام داده است که فقط برای بازگشت به نقطه سابق باید چندین برابر عایدی توافق نامه ژنو هزینه کند. اکسید کردن حدود ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم ۲۰ درصد، و از بین بردن حجم بسیاری زیادی از اورانیوم غنی شده ۵ درصد صرف نظر از هزینه هایش با توان کنونی کشورمان به سالها زمان برای بازگشتن به نقطه ۶ ماه پیش نیاز دارد. این موارد صرف نظر از لو رفتن اطلاعات محرمانه کشور به دلیل اجازه بازرسی های فراپروتکلی در چندماه اخیر بیان می شود که بعد از انجام نشدن توافق، هزینه های سنگینی را بر کشور برای جایجایی ها و حفظ اطلاعات از دست رفته سابق تحمیل خواهد نمود.
در موارد بسیاری اتفاقات رخ داده در مذاکرات برای مردم کشورمان و رسانه ها مبهم باقی مانده است. برای نمونه آنچه در مورد سنگ اندازی فرانسه در مذاکرات پیش آمد هیچ گاه معلوم نشد فرانسوی ها چه چیزی را مطالبه می کرده اند و چگونه مسئولین کشور توانسته اند نظرشان را جلب کنند تا جاییکه یکی از مذاکره کنندگان کشور در دیدار نمایندگان مجلس می گوید حتی اگر استیضاح شویم نخواهیم گفت ماجرای رخ داده بین ما و فرانسه چه بود. برای متن های ضمیمه توافق و جزئیات مکتوب انجام تعهدات هرکدام از طرفین، هم که از طرف مسئولین کشورمان با با عنوان no paper معرفی می شد همین مخفی کاری ها را شاهدیم. علاوه بر این در موراد بسیاری نیز ادبیات و رفتارهایی از سوی مذاکره کنندگان صورت گرفته که دون شان نمایندگان ملت ایران می باشد. از آنجمله رفتارهای فیس بوکی و اشتباهات فاحش و سطح پایین در پاسخگویی به کامنتها و همچنین عکس گرفتن برای قرار دادن در شبکه های اجتماعی پشت میز مذاکرات و یا به کاربردن این عبارت که آمریکا با یک دکمه کل سیستم دفاعی ما را می تواند نابود کند و اخیرا راه اندازی کمپین فیس بوکی از طرف وزارتخارجه با این شعار خنده دار که هر توافقی بهتر از عدم توافق خواهد بود. در تمامی این موارد مشخص نیست با چه هدفی صورت می گیرد و چه روحیه ای برای زیاده خواهی بیشتر در بین آمریکایی ها ایجاد می کند و معلوم نیست نمایندگان ملت بعنوان کسانیکه بعدها در انتخابات های بعدی مورد بازخواست مردم قرار خواهند گرفت چه اقدامی برای شفافیت و جلوگیری از محرمانه شدن مذاکرات انجام داده اند.
طبق متن توافق ژنو، آمریکایی ها تماما فقط تعهدات مربوط به خودشان بدون هیچگونه تعهد روشنی از سوی کنگره را پذیرفته اند ولی مذاکره کنندگان ما حتی قول پذیرش پروتکل الحاقی از سوی مجلس را هم داده اند و عملا مجلس را در برابر عمل انجام شده قرار داده اند. متاسفانه برخی نمایندگان از سر دلسوزی می گویند اگر در توافق نامه نهایی، نیاز عملی کشور یعنی ۱۹۰ هزار سو و به یکباره لغو شدن تمام تحریم های ظالمانه بانکی و نفتی نیامده باشد حتما مجلس بر توافق نامه نظارت خواهد کرد، این در حالیست که ما معتقدیم اگر واقعا دوباره مذاکره کنندگان با تسامح بر سر حقوق ملت، با پذیرش چند هزار سانتریفیوژ و یا تعلیق موقت تحریم ها، چنین خطایی بکنند نه تنها مجلس باید مستقیما در نظر دهی بر مفاد توافق نامه نظارت کند بلکه حتی باید عاملان پذیرش چنین توافق نامه ضعیفی که حتی در صورت رد شدن از سوی مجلس موجب خسارات عظیم به کشور خواهد شد را هم به استیضاح و پاسخ گویی به مجلس بکشاند.
طبق مواردی که پیش تر گفته شد باید در نظر داشت مسائل اقتصادی، سیاسی و مشخصاً سیاست خارجی از عوامل اثرگذار اصلی بر فرهنگ عمومی مردم هستند، که آن را دچار تغییر بنیانی می‌کنند. اهمیت این دست مسائل، از مسائل مستقیماً فرهنگی کمتر نیست و چه‌بسا شاکلهٔ آن‌را شکل می‌دهد و نمایندگان باید به پازل بزرگتری که در کشور در حال تکمیل است توجه کنند. مواردی چون، وابسته کردن کشور به واردات محصولات راهبردی و حساس کشاورزی به بهانه کمبود آب و بهانه های محیط زیستی و ممنوعیت کشاورزی با طرح نا عادلانه نکاشت، ایجاد جنجال رسانه ای به عنوان آلوده بودن بنزین های تولید داخل برای ایجاد وابستگی به بنزین خارجی، عدم عکس العمل مناسب درباره ارزان شدن نفت که با کاهش درآمدهای سالیانه، کشور را تحت فشار و نیازمند رابطه با غرب جلوه می دهد، ادعای وابستگی شدید صنعت خودرو، کشتیرانی و هواپیمایی به رفع تحریم ها، وضعیت پرونده کرسنت که می تواند بدهی بسیار عظیم بین المللی برای کشور به بار بیاورد و … همگی می تواند قطعات پازلی باشد که نهایتاً ظرف چند سال به وابستگی کلی کشور و پذیرش سلطه غرب منجر می شود. سناریویی که مجلس شورای اسلامی باید شدیداً نسبت به تکمیل این پازل هوشیار بوده و با دقت در عملکرد وزرایی همچون وزیر خارجه و وزیر نفت در برابر آن ایستادگی نماید.
از سوی دیگر با توجه به درگیری مردم در مسائل معیشتی حاضر در این فشارها، بی‌توجهی جبهه انقلاب به این موارد که مستقیم با زندگی مردم سر و کار دارد و تمرکز بر مواردی که مردم مستقیماً اثر آن را در زندگی خود احساس نمی‌کنند، می‌تواند موجب دلسردی و رویگردانی مردم و احساس بی‌توجهی به مسائل آن‌ها از جانب جبهه انقلاب و فرصت ایجاد تصویر درگیر مطامع فردی، گروهی و سیاسی بودن نسبت به جبهه انقلاب در میان مردم بکند. بر این مبنا به نظر می‌رسد، اولویت قرار دادن استیضاح و دغدغه فرهنگی و کم‌توجهی به مشکلات اقتصادی و معیشتی، نه‌تنها هدف آن دغدغه اصیل را فراهم نمی‌کند بلکه موجب پر کردن پازل دشمن و جبهه رقیب و معارض است. لذا ضمن تقدیر از برادران و خواهران دغدغه‌مند مجلس نسبت به وزارت ارشاد و وزارت علوم، ما معتقدیم امروز مسائل اقتصادی و سیاست خارجی گلوگاه تغییر فرهنگی است و استیضاح وزیر ارشاد نسبت به اتفاقات ناگواری که در وزارت نفت و وزارت خارجه در حال رخ دادن است در اولویت نیست و می‌تواند با توجه به پازل کلی دشمن و جبهه معارض به فرصت‌های مناسب‌تری تعویق شود.
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی
سلام‌علیکم
استیضاح وزیر علوم در ماههای گذشته و پس از آن عدم رای اعتماد به وزیر معرفی شده جدید و همچنین زمزمه هایی مبنی بر استیضاح احتمالی وزرای دیگر همچون، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مجلس ما را بر آن داشت تا دغدغه هایی را با نمایندگان محترم ملت در میان بگذاریم.
شکی نیست که دغدغه های نمایندگان مردم نسبت به جهت گیری کلی وزارتخانه ها دغدغه ای ستودنی است و از آن مهمتر به کارگیری افراد ناصالح و سابقه دار در شورش اشرافیت سال ۸۸ بر علیه جمهوریت، بعنوان یکی از فاکتورهای نمره دهی به وزرا، امری است که به شکل جدی باید مورد اعتراض و مطالبه قرار بگیرد. بی مبالاتی ها در حوزه فرهنگ جامعه و میدان داری بیگانگان با فرهنگ اسلام و انقلاب در رده های پایین مدیریتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز امری نیست که بتوان از کنار آن به سادگی گذشت اما در کنار این مسائل، تمرکز بر روی اولویت‌های دیگری نیز شایان توجه است.
یکم
در حوزه نفت و انرژی پس از پروپاگاندای رسانه ای در رابطه با آلودگی هوا، به بهانه پایین بودن کیفیت بنزین داخلی با تعطیلی تولید بنزین در داخل کشور مواجه شدیم و بازگشت به دوران واردات بنزین خارجی که طبق گزارشات کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و همچنین کمیسیون انرژی مشخص شد بنزین داخل نه تنها آلوده نبوده و اصلا در کلانشهرها توزیع نمی شده است بلکه بنزین وارداتی نیز حداقل های استاندارد را نداشته و در ظاهر به نام یورو۴ در واقع با کیفیت پایین تر از بنزین تولید داخل وارد کشور شده است. این اقدام علاوه بر علاوه بر خداحافظی با خودکفایی بنزین در کشور، موجب خسارات چند میلیارد دلاری به مردم شده است.
بعد از ۵۰ سال وابستگی کشور در صنعت نفت، برای اولین بار در سالهای اخیر با تولید دکل های حفاری خشکی در جهاد دانشگاهی بارقه های ما می توانیم در صنعت نفت برای شکستن ذهن برخی مدیران بی اعتماد به توانمندی داخل کشور زده شد. متاسفانه با تغییر دولت و روی کار آمدن مدیران جدید نفتی، قراردادهای سابق با جهاد دانشگاهی به دلایلی نامعلوم ملغی شده و مسئولین وزارت نفت تصمیم گرفته اند این فرصت را به دکل سازان چینی و اروپایی بدهند. این عدم خرید دست آورد صنعت گران کشورخودمان علاوه بر خسارت چندین میلیاردی به کشور و سود سرشاری که نصیب دلالان و واردکنندگان خواهد کرد مهمترین نتیجه اش سرخوردگی میان نسل جدید انقلاب و صنعتگران و کارآفرینان و دانشمندانی است که باید به حمایت و پشتیبانی دولت دلگرم باشند تا بتوانند سربالا بگیرند و یک تنه در برابر تمام انحصارگران تکنولوژی و فن آوری بایستند.
در ماجرای قرار داد کرسنت که دچار ممنوعیت پرداخت رسانه ای در داخل کشورمان شده است نه تنها هیچ تلاشی در وزارتخانه مربوطه برای اعاده حقوق از دست رفته ملت انجام نمی گیرد، بلکه رسما در خفقان رسانه ای کشورمان دارد محکوم به پرداخت چند میلیارد دلاری می شود فقط به این اتهام که یکی از اصلی ترین دست اندرکاران فساد رخ داده و باقی متهمین را در مسئولیت های کلیدی وزارت نفت قرار داده است.
اخیرا و در آستانه گام نهایی مذاکرات برای تحت فشار قرار دادن تصمیم گیران اصلی کشورمان، قیمت نفت به دلیل برخی توطئه های خارجی، یکباره با یک افت تاریخی مواجه می شود و صرف نظر از بررسی اقدامات غلط مسئولین نفتی کشورمان در همراهی ناخواسته با این توطئه ها، معلوم نیست چرا هیچ اعتراضی از سوی مسئولین وزارت نفت وهیچ اقدام قابل توجهی صورت نمی گیرد و طبق آنچه در رسانه ها منتشر شده، تنها کشوری که در خواست جلسه اپک داده است …. می باشد. آیا اینگونه اقدامات تامل برانگیز وزیر نفت و معاونانش در دوران تحریم و اعمال هزینه های چندین میلیاردی به کشور که هرکدام چندین برابر عایدی توافق ژنو خسارت به کشور زده است نباید مورد مطالبه نمایندگان مجلس قرار بگیرد؟
دوم
حدود یکسال پیش بعد از سالها جنجال، توافق نامه ای میان ایران و ۶ کشور به امضا رسید که بخش زیادی از دست آوردهای صنعت هسته ای کشورمان را تعلیق و تعطیل نمود و مهمترین دست آوردش جلوگیری از اعمال تحریم های جدید به کشورمان اعلام می شد. بعد از قبول توافقنامه ای که به اعتقاد منتقدان به دلیل خلاء های حقوقی فراوان از همان آغازین روزها، توافق نامه ضعیف خوانده می شد، از آن تاریخ تا کنون حداقل ۵ دور تحریم جدید از طرف دولت آمریکا علیه کشورمان وضع شده است و ۶۰ فرد و شرکت جدید در لیست تحریمها قرار گرفته اند. جای بسی تاسف است که بعد از گذشت ماهها وزیر امور خارجه کشور در کنفرانس خبری با همتای فنلاندی خود می گوید متن توافق نامه ریزه کاری هایی دارد که آمریکایی ها با استفاده از آن دست به تحریم های جدید زده اند و تلویحا اعتراف تلخی می کند. مشخص نیست مسئول صیانت از منافع ملت ایران در پشت میز مذاکرات چه کسی بوده است و خسارت وارده به کشور به خاطر بی توجهی مذاکره کنندگان به ریزه کاری ها را چه کسی باید پاسخ بدهد.
برداشتن گام های نامتوازن با طرف مقابل موجب خسارات سنگین به شکور خواهد شد. برخلاف آمریکایی ها که فقط با قول انجام ندادن تحریم جدید و پرداخت ۴٫۲ میلیارد دلار از دارایی های خودمان در صورت انجام نشدن توافق نهایی، هرگاه که خواستند می توانند بدون هزینه به نقطه قبل از توافق ۶ ماهه برگردند کشورمان در توافق نامه موقت اقداماتی انجام داده است که فقط برای بازگشت به نقطه سابق باید چندین برابر عایدی توافق نامه ژنو هزینه کند. اکسید کردن حدود ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم ۲۰ درصد، و از بین بردن حجم بسیاری زیادی از اورانیوم غنی شده ۵ درصد صرف نظر از هزینه هایش با توان کنونی کشورمان به سالها زمان برای بازگشتن به نقطه ۶ ماه پیش نیاز دارد. این موارد صرف نظر از لو رفتن اطلاعات محرمانه کشور به دلیل اجازه بازرسی های فراپروتکلی در چندماه اخیر بیان می شود که بعد از انجام نشدن توافق، هزینه های سنگینی را بر کشور برای جایجایی ها و حفظ اطلاعات از دست رفته سابق تحمیل خواهد نمود.
در موارد بسیاری اتفاقات رخ داده در مذاکرات برای مردم کشورمان و رسانه ها مبهم باقی مانده است. برای نمونه آنچه در مورد سنگ اندازی فرانسه در مذاکرات پیش آمد هیچ گاه معلوم نشد فرانسوی ها چه چیزی را مطالبه می کرده اند و چگونه مسئولین کشور توانسته اند نظرشان را جلب کنند تا جاییکه یکی از مذاکره کنندگان کشور در دیدار نمایندگان مجلس می گوید حتی اگر استیضاح شویم نخواهیم گفت ماجرای رخ داده بین ما و فرانسه چه بود. برای متن های ضمیمه توافق و جزئیات مکتوب انجام تعهدات هرکدام از طرفین، هم که از طرف مسئولین کشورمان با با عنوان no paper معرفی می شد همین مخفی کاری ها را شاهدیم. علاوه بر این در موراد بسیاری نیز ادبیات و رفتارهایی از سوی مذاکره کنندگان صورت گرفته که دون شان نمایندگان ملت ایران می باشد. از آنجمله رفتارهای فیس بوکی و اشتباهات فاحش و سطح پایین در پاسخگویی به کامنتها و همچنین عکس گرفتن برای قرار دادن در شبکه های اجتماعی پشت میز مذاکرات و یا به کاربردن این عبارت که آمریکا با یک دکمه کل سیستم دفاعی ما را می تواند نابود کند و اخیرا راه اندازی کمپین فیس بوکی از طرف وزارتخارجه با این شعار خنده دار که هر توافقی بهتر از عدم توافق خواهد بود. در تمامی این موارد مشخص نیست با چه هدفی صورت می گیرد و چه روحیه ای برای زیاده خواهی بیشتر در بین آمریکایی ها ایجاد می کند و معلوم نیست نمایندگان ملت بعنوان کسانیکه بعدها در انتخابات های بعدی مورد بازخواست مردم قرار خواهند گرفت چه اقدامی برای شفافیت و جلوگیری از محرمانه شدن مذاکرات انجام داده اند.
طبق متن توافق ژنو، آمریکایی ها تماما فقط تعهدات مربوط به خودشان بدون هیچگونه تعهد روشنی از سوی کنگره را پذیرفته اند ولی مذاکره کنندگان ما حتی قول پذیرش پروتکل الحاقی از سوی مجلس را هم داده اند و عملا مجلس را در برابر عمل انجام شده قرار داده اند. متاسفانه برخی نمایندگان از سر دلسوزی می گویند اگر در توافق نامه نهایی، نیاز عملی کشور یعنی ۱۹۰ هزار سو و به یکباره لغو شدن تمام تحریم های ظالمانه بانکی و نفتی نیامده باشد حتما مجلس بر توافق نامه نظارت خواهد کرد، این در حالیست که ما معتقدیم اگر واقعا دوباره مذاکره کنندگان با تسامح بر سر حقوق ملت، با پذیرش چند هزار سانتریفیوژ و یا تعلیق موقت تحریم ها، چنین خطایی بکنند نه تنها مجلس باید مستقیما در نظر دهی بر مفاد توافق نامه نظارت کند بلکه حتی باید عاملان پذیرش چنین توافق نامه ضعیفی که حتی در صورت رد شدن از سوی مجلس موجب خسارات عظیم به کشور خواهد شد را هم به استیضاح و پاسخ گویی به مجلس بکشاند.
طبق مواردی که پیش تر گفته شد باید در نظر داشت مسائل اقتصادی، سیاسی و مشخصاً سیاست خارجی از عوامل اثرگذار اصلی بر فرهنگ عمومی مردم هستند، که آن را دچار تغییر بنیانی می‌کنند. اهمیت این دست مسائل، از مسائل مستقیماً فرهنگی کمتر نیست و چه‌بسا شاکلهٔ آن‌را شکل می‌دهد و نمایندگان باید به پازل بزرگتری که در کشور در حال تکمیل است توجه کنند. مواردی چون، وابسته کردن کشور به واردات محصولات راهبردی و حساس کشاورزی به بهانه کمبود آب و بهانه های محیط زیستی و ممنوعیت کشاورزی با طرح نا عادلانه نکاشت، ایجاد جنجال رسانه ای به عنوان آلوده بودن بنزین های تولید داخل برای ایجاد وابستگی به بنزین خارجی، عدم عکس العمل مناسب درباره ارزان شدن نفت که با کاهش درآمدهای سالیانه، کشور را تحت فشار و نیازمند رابطه با غرب جلوه می دهد، ادعای وابستگی شدید صنعت خودرو، کشتیرانی و هواپیمایی به رفع تحریم ها، وضعیت پرونده کرسنت که می تواند بدهی بسیار عظیم بین المللی برای کشور به بار بیاورد و … همگی می تواند قطعات پازلی باشد که نهایتاً ظرف چند سال به وابستگی کلی کشور و پذیرش سلطه غرب منجر می شود. سناریویی که مجلس شورای اسلامی باید شدیداً نسبت به تکمیل این پازل هوشیار بوده و با دقت در عملکرد وزرایی همچون وزیر خارجه و وزیر نفت در برابر آن ایستادگی نماید.
از سوی دیگر با توجه به درگیری مردم در مسائل معیشتی حاضر در این فشارها، بی‌توجهی جبهه انقلاب به این موارد که مستقیم با زندگی مردم سر و کار دارد و تمرکز بر مواردی که مردم مستقیماً اثر آن را در زندگی خود احساس نمی‌کنند، می‌تواند موجب دلسردی و رویگردانی مردم و احساس بی‌توجهی به مسائل آن‌ها از جانب جبهه انقلاب و فرصت ایجاد تصویر درگیر مطامع فردی، گروهی و سیاسی بودن نسبت به جبهه انقلاب در میان مردم بکند. بر این مبنا به نظر می‌رسد، اولویت قرار دادن استیضاح و دغدغه فرهنگی و کم‌توجهی به مشکلات اقتصادی و معیشتی، نه‌تنها هدف آن دغدغه اصیل را فراهم نمی‌کند بلکه موجب پر کردن پازل دشمن و جبهه رقیب و معارض است. لذا ضمن تقدیر از برادران و خواهران دغدغه‌مند مجلس نسبت به وزارت ارشاد و وزارت علوم، ما معتقدیم امروز مسائل اقتصادی و سیاست خارجی گلوگاه تغییر فرهنگی است و استیضاح وزیر ارشاد نسبت به اتفاقات ناگواری که در وزارت نفت و وزارت خارجه در حال رخ دادن است در اولویت نیست و می‌تواند با توجه به پازل کلی دشمن و جبهه معارض به فرصت‌های مناسب‌تری تعویق شود.
اخبار ویژه
بررسی سندرم «خودتحقیری» در جریان سازش؛
مافیای واقعی فیلترشکنفروشی در ایران
بازنشر/ بازخوانی برخی مواضع مهم فقیه انقلابی؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
