بازیگر ایرانی در نقش سربازصادق آمریکایی!

 

 

این دسته از سینماگران که همواره آنچه خود دارند را از بیگانه تمنا می کنند در ادوار مختلف در سینمای ما حضور داشته اند و جالب اینجاست اغلب بدون آن که زمینه های موفقیت در مملکت خویش را بدست آورده و بکوشند نخست هنرمند فرهنگی باشند که بدان تعلق دارند، دست و پا می زنند برای عرض اندام در فیلمی ولو با کیفیتی زیر حد استاندارد که در آمریکا یا اروپا تولید شده است.

 

این روزها خبر حضور پیمان معادی در فیلمی آمریکایی به نام "کمپ اشعه ایکس" بدجوری در اذهان پیچیده است؛ برخی این حضور را چنان پراهمیت جلوه می دهند که انگار بزرگترین اتفاق هنری تاریخ این مرزوبوم رخ داده است. جالب اینجاست که وقتی سیاهه سوابق کارگردان این فیلم "پیتر ساتلر" را مرور می کنی جز ساخت یک فیلم کوتاه به نام "نیوتن" و البته مقادیری طراحی گرافیکی چیزی نمی یابی! بازیگر مقابل معادی در این فیلم هم کسی نیست جز کریستن استوارت که همه شهرتش به واسطه ایفای نقش در یک سری تین ایجری به نام "گرگ و میش" است که البته این سری در میان منتقدان جدی جهان جایگاهی ندارد.

 

 

اما مشکل اینجاست که چنین آثاری که کاملا در جهت تبیین اندیشه های توتالیتر حاکم بر سران گرداننده هالیوود هستند حتی در خود ایالات متحده هم آثار سطح بالایی محسوب نمی شوند که حالا یک بازیگر غیرآمریکایی هم بخواهد به واسطه آن خود را بالا بکشد. 

 

به هنگام فیلمبرداری اثر، کم نبوده اند رسانه های شبه روشنفکر داخلی که سعی کردند با جازدن این فیلم به عنوان اثری در نقد سیاستهای دولت ایالات متحده از حضور معادی در آن استقبال کنند. اما حالا که فیلم اکران شده و در اقدامی عجیب بناست در کشورهای منطقه از عراق گرفته تا کویت و لبنان و امارات اکران شود است که معلوم شده نه تنها "کمپ اشعه ایکس" فیلمی ضدآمریکایی نیست که اتفاقا کاملاً در خدمت همان چیزی است که سران کاخ سفید در جهت القای آن می کوشند.

 

 

 

زندان گوانتانامو که در جنوب شرقی کوبا قرار دارد و از اوایل قرن بیستم در اختیار ایالات متحده بوده بعد از اتفاقات یازدهم سپتامبر مکانی شده است برای نگهداری تمامی آنها که به دروغ یا راست متهم به فعالیتهای تروریستی هستند. فیلمسازی که بناست مرکز اتفاقات خود را در چنین زندانی قرار دهد طبیعی است که قبل از هر چیز باید رفتار وحشیانه ای را تصویری کند که در این زندان به زندانیان روامی شود. اما کارگردان "کمپ اشعه ایکس" فقط و فقط تصویری از سطح رفتارهای زندانبانان-زندانیان را نشان می دهد. این نمایش هم از نیمه فیلم به بعد در تبیین این مفهوم قرار می گیرد که همچنان در میان نظامیان ایالات متحده هستند. کسانی مانند "کول" که همه تلاش خود را برای برخورد انسانی با زندانیان و تلاش برای کمک به آنها انجام میدهند!

پیش از اکران این فیلم در خود آمریکا هم بودند منتقدانی که  از فیلم انتظار یک درام سیاسی هشداردهنده درباره سیاستهای غلط آمریکا در برخورد با زندانیان متهم به افراطی گری را دارند. در صورتی که فیلم بدین لحاظ اثری است کم مایه و به شدت بی جان.