راهکارهای بی‌اثر دولت در نظام اقتصادی

به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598/ ابراهیم کارخانه‌ای* : بودجه کل کشور در سال 93 از درآمدهای نفتی، حدود 76 هزار میلیارد تومان با قیمت هر بشکه نفت معادل یکصد دلار پیش‌بینی شده است و این در صورتی است که یک میلیون و 400 هزار بشکه نفت و میعانات گازی صادر کنیم لذا پرواضح است با کاهش درآمدهای نفتی کشور، در تأمین بودجه سال جاری با مشکل مواجه خواهیم شد و اکنون که قیمت نفت حدود 25 درصد کاهش یافته و به عبارتی از 100 دلار به حدود کمتر از 80 دلار تقلیل یافته، منجر شده تا درآمد پیش‌بینی شده از محل درآمدهای نفتی محقق نشود.
به کمی قبل‌تر که گذر کنیم، درمی‌یابیم آن هنگام که قیمت نفت حدود 106 دلار بود قیمتی که دولت پیشنهاد داده بود و در مجلس نیز به تصویب رسید 100 دلار بود و پیش‌بینی نیز می‌شد که کاهش قیمت نفت از هر بشکه به زیر 100 دلار را هم شاهد باشیم از این رو باید گفت با توجه به اینکه به‌طور معمول طی سال، نوسانات کاهش قیمت هر بشکه نفت از 10 تا 15 دلار است در آن زمان به قیمت جهانی نفت خیلی خوش‌بینانه نگریسته شد.
با توجه به اینکه سال جاری، سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی نامگذاری شده است و حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای، رهبر حکیم انقلاب اسلامی، سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی را قبل از آغاز سال جدید اعلام فرمودند، پس چگونه است با گذشت بیش از 8 ماه از سال 93 دولت هنوز راهکارهای اجرایی سیاست‌های ابلاغی را تدوین نکرده است؛ در حالی که اکنون که در جنگ اقتصادی با دشمن قرار گرفته‌ایم، دولت باید هر چه سریع‌تر راهکارهای عملیاتی شدن اقتصاد مقاومتی در کشور را نشان دهد.
زیبنده نظام جمهوری اسلامی ایران نیست اقتصاد آن تحت‌الشعاع نوسانات قیمت نفت در بازار جهانی قرار گیرد و سیستم اقتصادی آن براساس نوسانات سیاست‌های اقتصادی در عرصه معادلات سیاسی جهان تبیین شود چرا که جنگ استکبار جهانی با نظام اسلامی از همان 36 سال پیش که انقلاب اسلامی پیروز شد تاکنون با قدرت ادامه دارد لذا باید در این میدان جنگ راهبردها، تدابیر و استحکامات اقتصادی لازم در قالب سنگرهایی مطمئن برای مقابله با دشمن را پیگیری کنیم و سیاست‌های لازم در عرصه نظام اقتصادی کشور در مقابله با توطئه‌هایی که علیه نظام اسلامی و سیاست‌های اقتصادی ایران برنامه‌ریزی می‌شود به کار گرفته شود اما متأسفانه شاهد هستیم که طی 8 ماه اخیر بیشترین زمان، صرف تدوین راهبردها و راهکارها شده و همین راهکارها نیز تاکنون نتوانسته است در میدان عمل اثر وجودی خود را در نظام اقتصادی کشور نشان دهد.
اینکه اکنون چه عواملی در کاهش قیمت نفت موثر هستند، می‌توان به تقویت قیمت دلار در معادلات سیاسی - اقتصادی جهان که منجر به کاهش قیمت جهانی نفت می‌شود و افزایش سطح تولید نفت روزانه آمریکا به حدود 5/1 میلیون بشکه از میادین شل اویل به عنوان حرکتی سیاسی که می‌تواند در معادلات اقتصاد نفت موثر باشد اشاره کرد. عربستان نیز نه‌تنها تولید خود را کاهش نداده بلکه تمایلی به کاهش تولید نفت نیز از خود نشان نمی‌دهد لذا به این نتیجه می‌رسیم که کشورهای آمریکا و عربستان به طور قطع در کاهش قیمت جهانی نفت با یکدیگر هماهنگ هستند و این افزایش تولید نفت از سوی دیگر منجر شده تا انبارهای استراتژیک نفت در کشورها به نحو قابل ملاحظه‌ای نیز افزایش یابد.
با در نظر گرفتن تمام این عوامل، ایران نباید خود را جدا از این تأثیرات فرض کند چرا که واقعیت این است که ایران در نوک پیکان توطئه‌های استکبار جهانی به سردمداری آمریکا قرار دارد و سیاست‌گذاران کاخ سفید، همواره در صدد ضربه زدن به ایران بوده و با کاهش قیمت نفت نیز می‌خواهند فشار اقتصادی بیشتری را به ایران علاوه بر تحریم‌های موجود، تحمیل کنند بنابراین در جایی که ونزوئلا در زمینه کاهش قیمت نفت تقاضای تشکیل جلسه فوق‌العاده اوپک را می‌دهد، ایران نیز باید وارد میدان شده و ساکت نماند و با دیگر کشورهایی که همانند ایران در این عرصه متضرر می‌شوند، همسو شود. همچنین با توجه به اینکه ایران رئیس جنبش عدم‌تعهد است و می‌تواند در رأس تأثیرگذاری کشورهای عضو این جنبش قرار گیرد، وزارت نفت و وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران باید با همراهی یکدیگر یک دیپلماسی سیاسی - اقتصادی مشترک را به صورت فعال و با بهره‌گیری از ریاست بر جنبش عدم تعهد برنامه‌ریزی کرده و نظر خود را ارائه دهند.
ایران همانگونه که باید در مذاکرات 1+5 فعال ظاهر شود، باید در مقابله با سیاست اقتصادی آمریکا که اکنون در قالب کاهش قیمت نفت اعمال می‌شود نیز حضور فعال داشته باشد.

* نماینده مردم همدان و فامنین در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون انرژی