خودرویی که در اشرافیت، زیاده‌روی می‌کند!

مثل آن برندهای مغرور و پرهیاهو نیست که تنها سر و صدای بلندی دارند. حتی خیلی‌ها نامش را نشنیده‌اند. می‌باخ اسطوره لوکس‌های دنیا تنها شرکتی است که یارای مقابله با رولزرویس انگلیسی را دارد.

به گزارش پایگاه 598 به نقل از بازار خبر ؛ بعضی از خودروها باکیفیت هستند. مثل میتسوبیشی. بعضی از خودروها خیلی باکیفیت هستند. مثل شورولت.

بعضی‌ها، هم خیلی باکیفیت هستند، هم خیلی تجملی. مثل مرسدس‌بنز.

بعضی دیگر، خیلی باکیفیت هستند، ولی خیلی تجملی نیستند. مثل ب‌ام‌و.

بعضی خودروها، هم خیلی باکیفیت هستند، هم خیلی تجملی و هم خیلی خاص. مثل رولزرویس.

اما یک سری هستند که نمی‌شود درباره‌شان توضیح خاصی داد. انگار واژه‌هایی چون کیفیت و تجمل، آن‌ها را محدود می‌کنند. بعضی خودروها می‌باخ هستند، مثل می‌باخ.

چند ماه پیش، جشن تولد 102 سالگی‌اش در اشتوتگارت برگزار شد. آقازاده‌ای به اسم Maybach. فرقی ندارد چطور تلفظش می‌کنید؛ مای‌باخ، مای‌باک، می‌بَک و یا می‌باخ. یک اسطوره آلمانی که سال‌هاست در دنیای خودروهای لوکس، رقابت برای کسب مقام اول را بی‌معنی کرده است. چندین سال است که او را در کنار مرسدس‌بنز می‌بینیم. در حقیقت ویلهلم می‌باخ، مهندسی بود که به‌موازات کارل بنز، روی موتورهای درون‌سوز کار می‌کرد ولی کارل زرنگی کرد و پتنت موتورهای اختراعی‌اش را زودتر ثبت کرد.

بعدها در سال 1960، کمپانی دایملر-کرایسلر (که آن زمان مرسدس‌بنز یکی از دارایی‌هایش محسوب می‌شد) برند می‌باخ را خرید. اوایل تصور می‌شد که این شرکت قصد دارد با نامدارانی چون رولزرویس و بنتلی از انگلستان رقابت کند. ولی می‌باخ چنان از آن‌ها فاصله گرفت که خیلی زود «دست‌نیافتنی» شد.

جالب است بدانید پیش از آنکه می‌باخ تبدیل به نگینی در دنیای اتومبیل‌سازی شود، برای هواپیماهای ارتش آلمان موتور می‌ساخت. در حقیقت اولین خودروی واقعی شرکت سال 1919 تولید شد و دو سال بعد در نمایشگاه برلین به نمایش درآمد. همان ایام هم استفاده از صندلی‌های بزرگ و دستگیرهای نقره‌ای، اقدامی عجیب تلقی می‌شد.

با شروع جنگ جهانی دوم اوضاع برای می‌باخ بد شد. ارتش نازی شرکت را مجبور به ساخت تانک‌های بادوام کرده بود. به عقیده کارشناسان، این اتفاق شاید بحث لوکس‌گرایی می‌باخ را به چالش کشید ولی سطح مهندسی آن‌ها را چند گام بالاتر برد.

بازگشت رؤیایی

در دهه 60 وقتی توسط مرسدس‌بنز خریداری شد، شرکت تازه کمی جان گرفت. چند سال طول کشید تا می‌باخ ماهیت قدیمی خود را بازیابی کند. اما ناگهان در سال 1997 و طی برگزاری نمایشگاه توکیو بود که برگ برنده آن‌ها رو شد. رونمایی از دو مدل M57 و M62 دنیا را به هم ریخت. سدان‌هایی بی‌اندازه لوکس، فوق‌العاده شیک و به طرز مرگباری باوقار. این دو محصول تعاریف جدیدی را وارد دنیای خودروهای لاکچری کردند. زبان طراحی آن‌ها پیچیده و غیر قابل درک بود. برای فروششان تبلیغ خاصی نمی‌شد. نه تبلیغ خاصی و نه توضیح خاصی.

به گزارش بازارخبر، شرکت بازاریابی و فروش این خودروها را مانند کشتی و قایق‌های لوکس انجام می‌داد. در ایامی که تویوتا و فورد سالی 1 میلیون دستگاه خودرو تولید می‌کردند، می‌باخ می‌گفت چیزی بیش از 2000 دستگاه در سال نخواهد ساخت. اما راستش را بخواهید این حساب و کتاب خیلی زود به هم ریخت. در 2007 مرسدس‌بنز امتیاز 29 نمایندگی می‌باخ را واگذار کرد. آمار فروش 2010 به طرز تاسف‌باری تنها 157 دستگاه را نشان می‌داد.

سال 2011 تنها 44 دستگاه در آمریکا فروخته شد. سرانجام دایملر-بنز مالک فعلی ایرن شرکت، در اکتبر سال 2012 اعلام کرد که تولید محصولات می‌باخ به دلیل ضررهای مالی متوقف شده است. خبری رؤیایی برای رولزرویس و بنتلی که او را چون استخوانی در گلو می‌دیدند. یکی دو ماه بعد سایت رسمی مرسدس ادعا کرد که نسخه جدیدی از S-Class‌ خود را به عنوان جانشین این محصولات روانه بازار می‌کند.

مثل هیچ‌کدام

تعداد تولیدات می‌باخ رابطه مستقیمی با مواد مصرفی در خودرو داشت. به این صورت که اگر چوب‌ها و چرم‌هایی که از مزارع و دامداری‌های خاص خودش تهیه می‌کرد،‌ به اتمام می‌رسید، مدل جدیدی تولید نمی‌شد.

محصولات می‌باخ در زمانی که تولید می‌شدند جزو گران‌ترین خودروها از نظر بیمه بودند.

مشخصات فنی

مدل M57 مجهز به یک موتور 5500 سی‌سی 12 سیلندر Vشکل است که به لطف حضور 2 توربوشارژر می‌تواند 525 اسب‌بخار نیرو و 1000 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند. عجیب است که این غول 2.7 تنی صفر تا صد را در 5.1 ثانیه می‌پیماید. جالب‌تر آنکه نسخه قوی‌تر 6000 سی‌سی 633 اسب‌بخاری 2.8 تنی صفر تا صد را در 4.5 ثانیه پُر می‌کند.

آپشن یعنی این!

به گزارش بازارخبر، درون کابین همه می‌باخ‌ها سیستمی وجود دارد به اسم Climate Control. با این سیستم چهار وضعیت تهویه مطبوع مختلف برای چهار سرنشین خودرو میسر می‌شود. یعنی مثلاً راننده می‌تواند کولر داشته باشد و شاگرد بخاری! به همین صورت برای دو نفر عقب. سیستم پخش صوتی تصویری مستقل برای سرنشینان عقب. فیلتر تصفیه هوای مخصوص جت‌های شخصی. ماساژور برای همه صندلی‌ها. 21 اسپیکر از شرکت Bose. چنجر با خشاب 10 دیسکه. گرم‌کن و سردکن صندلی‌ها. گرم‌کن و سردکن فرمان. صندلی برقی با امکان تغییر در 18 جهت. دوربین دید در شب. چهار حسگر در چهار طرف. یخچال و گرم‌کن فنجان. سان روف دو تکه سرتاسری. رینگ‌های 20 اینچی فولادی با روکش کروم خالص. روی این خودرو یک سیستم عجیب دیگر نیز وجود دارد. شب هنگام اگر از خودرو پیاده شوید، نور چراغ‌ها تا جایی که میدان حرکتی‌شان اجازه دهد شما را مشایعت می‌کند.

مدلی عجیب از می‌باخ به اسم Exelero. با 700 اسب‌بخار نیرو به قیمت 8 میلیون دلار. از این خودرو تنها 23 دستگاه تولید شد