معلم فرزندان ما در کجا تحصیل میکند؟ / آیا هنوز معلمی شغل انبیاست؟

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه 598؛ پرونده کنکور سال93 هم بسته شد. تب تاب انتخاب رشته واعلام نتایج نهایی چند وقتی است خوابیده و دانشگاه ها پذیرای دانشجوهای جدید خود هستند . امسال نیز دانشگاه های مختلفی در رشته های متنوع دانشجو پذیرفته اند یکی از مهم ترین این دانشگاه ها دانشگاه فرهنگیان است. این روزها که شمار جوان های تحصیل کرده بیکار روز به روز درحال افزایش است دانشگاه فرهنگیان به دلیل تضمین شغل و جایگاه اجتماعی مناسب، متقاضیان بیشتری پیدا کرده. دانشگاهی که دارای شرایط خاص و امتحان ورودی یا همان مصاحبه معمول شغل های دولتی است.

در نگاه اول وجود دانشگاه تخصصی فرهنگیان برای تربیت دبیران و معلمان کارامد برای سیستم آموزش کشور بسیار حائز اهمیت و کاری قابل تحسین است.

اما نکته ای قابل توجه در این زمینه وجود دارد با کمی تامل در نحوه پذیرش و امکانات این دانشگاه ها در می یابیم که این پروسه چندان هم بی ایراد نیست و چند سوال در باره آن مطرح میشود که قابل تامل است:

دسته اول مربوط به نحوه پذیرش دانشجو در این دانشگاه هاست:

1. آیا مصاحبه برای پذیرش افراد مستعد و علاقه مند به رشته های این دانشگاه کافیست؟ یک مصاحبه چند ساعته تا چه حد در شناسایی افراد موثر است؟

2. نحوه مصاحبه صحیح چگونه است؟ آیا از افراد متخصص برای شخصیت شناسی و رفتار شناسی افراد استفاده می شود؟

3. آیا صرف سوال های دینی و سیاسی برای انتخاب افراد کافیست؟ آیا مصاحبه و اطلاعات مذهبی ضمانتی برای معتقد بودن است؟

آنچه که از ظواهر امر پیداست. به نظر می رسد مصاحبه ها عملا کارایی خاصی ندارند و سوال هایی که در این مصاحبه مطرح می شوند یا سیاسی هستند یا دینی و گه‌گاهی هم سوال های به اصطلاح روانشناسی که بی مربوط به حوضه ی معلمی است.

در صورتی که انتظار می رود، برای انتخاب معلمان متعهد و مستعد نحوه پذیرش کمی با دقت بیشتر و سخت گیرانه تر باشد و در طول دوران آموزش نیز با ابزار های گوناگون کنترل و آزموده شوند تا واقعا صلاحیت آنها برای تصدی پذیرش مسئولیت تعلیم و تربیت فرزندانمان احراز شود.

شرایط قابل قبول این دانشگاه در هنگام تحصیل (داشتن حقوق در زمان دانشجویی) و بعد از آن تضمین آینده شغلی افراد زیادی را وا می دارد که به این دانشگاه ها رو آورند در صورتی که ممکن است هیچ علاقه ای به این حرفه نداشته و فقط صرف شرایط اجتماعی و اقتصادی خود مجبور به شرکت در این مصاحبه شده اند. با کمال تعجب دیده شده که غالبا این افراد بی علاقه در مصاحبه ها نیز قبول می شوند.

یک معلم بی علاقه و یا فاقد صلاحیت یعنی یک فاجعه در نظام آموزشی کشور و حداقل هر کدام از ما در طول سال های تحصیل یکبار چنین معلمانی را تجربه کرده ایم و ضربات آنها به روند تربیت اجتماعی-فردی دانش آموزان را از نزدیک دیده ایم.

دانشگاه فرهنگیان معلمان نسل آینده ما را پرورش می دهند. استعداد یابی و یا استعداد کشی دانش آموزان هردو به دست معلم صورت میگیرد و این آنها هستند که پزشکان ، مهندسان، هنرمندان و روحانیت متعهد را تربیت می کنند. اگر معلمی خود اهل تحقیق و پژوهش بود، اگر خود متوجه بود که در چه نقطه ای از تاریخ قرار گرفته و چه رسالت سنگینی دارد، اگر دلبسته دین و معارف دینی بود، آن وقت دانش آموزانی در تراز انقلاب اسلامی تربیت میکند والا معلوم نیست چه برسر آینده کشور می آید.

دسته دوم سوال هایی که از آموزش عالی و آموزش و پرورش باید پرسید آن است که:

1. امکانات دانشگاه فرهنگیان در مقایسه با دانشگاهای دیگر چگونه است؟

2. دانشجوهای این دانشگاه تا چه حد به روز هستند؟

3. امکانات رفاهی این دانشگاه ها در چه سطحی است؟

4. آیا تعویض نام دانشگاه از تربیت معلم به دانشگاه فرهنگیان برای بازگشایی دوباره آن کافیست؟

محیط ساختمانی دانشگاه فرهنگیان امروز تقریبا همان ساختمان قدیمی تربیت معلم های گذشته است با کمی تغییر ظاهری؛ درنتیجه امکانات پیشرفته و به روزی در اغلب مرکز ها مشاهده نمی شوند. این در صورتی است که دانشگاهی که معلمان آینده را پرورش می دهد باید از دانشگاه های دیگر به لحاظ امکانات در سطح بالاتری قرار گیرد تا فارغ التحصیلان آن، جوابگوی یک نسل جلوتر خود باشند.

به امید آن روزی که مسئولان ما به واقع این معنا را درک کنند که معلمی شغل انبیاست و جز پیروان راستین انبیا نمی توانند از عهده آن برآیند.