جوسازی واشنگتن پست در آستانه انتشار گزارش آمانو:
یکی از خوانندگان مقاله ی سایت خبری واشنگتن پست که به قلم جابی واریک، طبق رویه ی سابق این سایت با جوسازی های بدور از منطق، به دروغ پردازی در خصوص سلاح های هسته ای ایران پرداخته است، در کامنتی ذیل مقاله نوشته است: "اگر واقعا ایران می تواند به همین راحتی که می گویید به سلاح های هسته ای دسترسی داشته باشد پس چرا هیچگاه دشمن خود، اسرائیل را– که طرح محو کردنش از کره ی زمین را کشیده- به حمله ی هسته ای تهدید نکرده است و پاسخ تهدید حمله ی نظامی او را نداده است؟"
به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، با نزدیک تر شدن به زمان انتشار گزارش جدید آژانس بین المللی انرژی هسته ای، سیل هجمه ها، دروغ پردازی ها و غبار افکنی های رسانه های غربی شدت بیشتری یافته است.
سایت خبری واشنگتن پست در مقاله ای به قلم جابی واریک، طبق رویه ی سابق این سایت با جوسازی های بدور از منطق، این بار موفقیت های غرورآفرین دانشمندان هسته ای کشورمان را به "متخصصین خارجی" نسبت داده و با ادعای کذب کمک گرفتن ایران از دانشمندان کشورهایی همچون کره ی شمالی، روسیه و پاکستان نوشت:" دیپلمات ها و کارشناسان تسلیحاتی می گویند ایران برای به دست آوردن فرمول های ریاضیاتی و کد هایی برای طراحی نظری، به متخصصین خارجی متکی است."
در مقالاتی از این دست نکات قابل توجهی به چشم می خورد که هر منطق بیدار و وجدان آزاده ای را به تبلیغاتی و کذب بودن این گونه مقالات معترف می کند.
نکته ی اول اینکه منابع خبری این نوشته ها عموما "مقاماتی که نخواستند نامشان فاش شود" ذکر می شوند. عجیب تر اینکه این مقامات معمولا به اسناد و مدارک محرمانه ای که در اختیار نهادهای مربوطه است-در اینجا آژانس بین المللی انرژی هسته ای- و بارها و بارها محرمانه بودن آنها تذکر داده می شود، دسترسی دارند! چگونه است که اطلاعات محرمانه به این سهولت و سادگی در اختیار افرادی قرار می گیرد و پس از آن کم و بیش در سایت ها و خبرگزاری ها رخنه می کند؟!
دوم اینکه هربار نه تنها دروغ های پیشین تکرار شده بلکه با حساس تر شدن فضا –نظیر جو سنگین رسانه ای که اکنون حاکم است- اتهامات جدید تر و بی اساس تری که هیچ گونه وجاهت قانونی و حتی منطقی ندارند بر درو غ های قبل اضافه می گردند تا با هجوم بی وقفه به ذهن مخاطب و طرح موضوعات مختلف و گاهی بی ارتباط با یکدیگر اذهان عمومی را به قبضه ی خود درآورده و امیال و اهداف رسانه ای خود را پیاده کنند.
نکته ی آخر و جالب توجه اینکه حتی مخاطبین و خوانندگان این سایت ها نیز دیگر اعتقادی به این نوشته ها نداشته و به بی اساس بودن آنها پی برده اند. یکی از خوانندگان مقاله ی فوق الذکر در کامنتی ذیل مقاله نوشته است: "اگر واقعا ایران می تواند به همین راحتی که می گویید به سلاح های هسته ای دسترسی داشته باشد پس چرا هیچگاه دشمن خود، اسرائیل را – که طرح محو کردنش از کره ی زمین را کشیده - به حمله ی هسته ای تهدید نکرده است و پاسخ تهدید حمله ی نظامی او را نداده است؟"
در این مقاله این چنین آمده است که: "طبق توضیحاتی که دیپلمات های غربی و کارشناسان مسائل هسته ای درخصوص یافته هایشان ارائه دادند، اطلاعات ارائه شده به مقامات هسته ای سازمان ملل نشان می دهد که دولت ایران با "دریافت کمک از دانشمندان خارجی” در غلبه بر موانع اصلی در مراحل کلیدی ساخت سلاح های هسته ای متبحر شده است.
به گفته ی مقامات و کارشناسان، اسناد مکتوب و دیگر مدارک موجود درباره ی نقشی که یک دانشمند سلاح های هسته ای شوروی سابق در سالها آموزش ایرانیان برای ساخت چاشنی با دقت بالا -که باعث به وجود آمدن یک زنجیره ی واکنش هسته ای می شود- ایفا کرده، جزئیات جدیدی ارائه می دهند. آنها اضافه کردند که کارشناسانی در پاکستان و کره ی شمالی نیز که دارای دانش بسیار حساس هسته ای هستند، در سوق دادن ایران به آستانه ی توانایی های هسته ای نقش داشته اند.
این مقامات، با استناد به اطلاعات محرمانه ای که آژانس بین المللی انرژی هسته ای طی سالها به دست آورده است مدعی اند این اسناد، نگرانی از این امر را تقویت می کنند که ایران پس از سال 2003 انجام تحقیقات مرتبط با سلاح های هسته ای را ادامه داده است؛ یعنی درست مقارن با زمانی که سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده معتقد بودند رهبران ایران در واکنش به فشارهای بین المللی و داخلی چنین آزمایشاتی را متوقف کرده اند.
دیده بان هسته ای سازمان ملل می بایست در هفته ی جاری یافته های خود در خصوص تلاش های ایران برای به دست آوردن تکنولوژی حساس هسته ای را در قالب گزارشی ارائه کند. بیم آن می رود که تصمیم این نهاد درباره ی تشدید لفاظی های ضد ایرانی و تهدیدات جدید حمله ی موشکی به ایران موجب شود ایران سریعا بمب هسته ای بسازد. برخی گروه های امریکایی کنترل تسلیحات درخصوص این نگرانی هشدار داده اند که ممکن است ایران نسبت به این گزارش واکنشی افراطی بروز دهد. آنها معتقدند برای متقاعد کردن ایران به منظور تغییر رفتارش هنوز زمان باقی است.
مقامات ایران [تا کنون] نسبت به این گزارش بی تفاوت بوده اند.
به نقل از گزارش روز شنبه ی خبرگزاری نیمه رسمی مهرنیوز، علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه ی ایران و مقام ارشد هسته ای سابق این کشور گفت: "بگذارید [آن] گزارش را منتشر کنند و ببینند که چه اتفاقی می افتد”.
صالحی اظهار داشت که اختلاف نظرها بر سر برنامه ی هسته ای ایران "100 درصد سیاسی است” و اینکه آژانس بین المللی انرژی هسته ای"تحت فشار قدرت های خارجی قرار دارد.”
"برنامه ای که در حقیقت هرگز متوقف نشده است”
اگر چه آژانس سالها ایران را ملامت کرده است تا به تعدادی پروژه های ظاهرا علمی مرتبط با سلاح های هسته ای اعتراف کند، اما افشاگری های جدید، خطوط یک برنامه ی تحقیقاتی محرمانه را مشخص می کند که بلندپروازانه تر، سازمان یافته تر، و موفقیت آمیزتر از چیزی بوده است که انتظار می رفت. دیوید آلبرایت، بازرس تسلیحاتی سابق سازمان ملل که پرونده های اطلاعاتی را بازبینی کرده بود بیان داشت دانشمندان ایرانی کار خود را به طور همزمان در رشته های متعدد در اوایل دهه ی گذشته آغاز کردند و آنها را–هرچند با سرعتی حساب شده تر- پس از وقفه ای در سال 2003 ادامه دادند تا مهارت های کلیدی مورد نیاز به منظور ساخت و آزمایش سلاح های هسته ای را کسب کنند که بتواند آنها را در سلاح های دور-برد ساخت خود به کار ببرند.
آلبرایت، رئیس موسسه ی علوم و امنیت بین الملل مستقر در واشنگتن گفت: "این برنامه هرگز متوقف نشده است.” این موسسه اغلب با اطلاعاتی که از آژانس به دست می آورد، درخصوص برنامه های هسته ای کشورهای مختلف در سرتاسر دنیا تحلیل های مستقلی ارائه می دهد که مورد تحسین همگان هستند.
آلبرایت گفت: " در ایران پس از سال 2003 برای تحقیق در رشته هایی که مطمئنا شبیه برنامه های مرتبط با ساخت سلاح های هسته ای بودند اما درون نهادهای غیرنظامی پنهان شده بودند، بودجه هایی لحاظ شد.”
مقامات اطلاعاتی ایالات متحده معتقدند که رهبران ایران هنوز تصمیم به ساخت سلاح های هسته ای نگرفته اند، اما قصد دارند تمام اجزاء و مهارت ها را جمع آوری کنند تا هرزمان که تصمیم به ساخت یک بمب هسته ای گرفتند بتوانند در کوتاهترین زمان این کار را انجام دهند. ایران مدعی است که فعالیت های هسته ای این کشور صلح آمیز بوده و فقط قصد تولید برق را دارد.
آژانس تا موقع انتشار گزارش خود، از هرگونه اظهار نظر درباره ی اطلاعاتی که از کشورهای عضو ازجمله ایالات متحده دریافت کرده خودداری می کند.
اما آقای آلبرایت هفته ی گذشته در سخنان خود در یک کنفرانس خصوصی متخصصین اطلاعاتی، برخی از نکات مهم و برجسته را تشریح کرد. اسلایدهای پاورپوینت این سخنرانی توسط سایت خبری "واشنگتن پست” ساخته شده بودند و جزئیات سخنان موجز آلبرایت به تأیید دو دویپلمات اروپایی مطلع از گزارش های داخلی آژانس رسیده بود. این دو مقام مسئول در همراهی با پروتکل دیپلماتیک، از افشای نام خود خودداری کردند.
آلبرایت گفت مقامات آژانس، بر اساس کلیت شواهد و مدارکی که به آنها داده می شود، نتیجه گرفته اند که ایران با استفاده از اورانیوم با غنای بالا به عنوان هسته ی شکافت پذیر، "اطلاعات کافی برای طراحی و تولید یک دستگاه هسته ای انفجار به درون” را دارد. او در این سخنرانی اطلاعاتی را تشریح می کند که اشاره به پروسه ای رسمی و دقیق برای به دست آوردن تمام مهارت های لازم به منظور ساخت سلاح، با استفاده از استعدادهای داخلی و همچنین کمک سخاوتمندانه ی تخصص خارجی دارند.آلبرایت با توجه به یادداشت های سخنرانی اش گفت: "این اطلاعات به یک ساختار پروژه ی جامع و سلسله مراتبی با مسئولیت، زمان بندی و تحویل صریح اشاره دارند.”
کمک مهم خارجی
بنا به گفته ی آلبرایت، پیشرفت مهمی که به طور علنی درباره ی آن صحبت نشده، موفقیت ایران درکسب اطلاعات طراحی دستگاهی است که با نام ژنراتور R265 شناخته می شود. این دستگاه یه بدنه ی کروی آلمینیومی است با مجموعه ای پیچیده از مواد منفجره ی قوی که با وضوح بسیار دقیق منفجر می شوند. این مواد منفجره به یک گوی کوچک از اورانیوم یا پلاتونیوم غنی شده فشار وارد می کنند تا یک واکنش زنجیره ای هسته ای را آغاز کند.
بنا به اطلاعات ارائه شده به آژانس، کمک مهم در این دو حوزه، توسط یاچسلاو دانیلنکف (Vyacheslav Danilenko)، دانشمند هسته ای شوروی سابق ارائه شده که در اواسط دهه ی 1990 با مرکز تحقیقات فیزیک ایران –مکانی مرتبط با برنامه ی هسته ای این کشور- قرارداد بست. بنا به گفته ی دو مقام مسئولی که به پرونده های محرمانه ی آژانس دسترسی دارند، مستندات ارائه شده به مقامات سازمان ملل نشان می دهد که دانیلنکف در طی حداقل پنج سال، با ارائه ی مقاله ها و در اختیار قرار دادن تحقیقات درباره ی ساخت و آزمایش یک بسته ی انفجاری که ایرانی ها آشکارا در طرح کلاهک هسته ای خود به کار می گیرند به ایرانی ها کمک کرده است.
این دو مقام مسئول گفتند گمان می رود نقش دانیلنکف به حدی کلیدی باشد که بازرسین آژانس تلاش قابل ملاحظه ای را به کار گرفته اند تا همکاری او را جلب کنند. بنا به گفته ی منابع خبری، این دانشمند نقش خود را تأیید کرده اما اظهار داشته است که تصور می کرده که کار او به کمک درخصوص پروژه های مهندسی غیرنظامی محدود بوده است.
هیچگونه شواهدی مبنی بر اطلاع مقامات دولت روسیه از فعالیت های دانیلنکف در ایران در دست نیست. ایمیل هایی که از مقامات روسیه در واشنگتن و مسکو تقاضای اظهارنظر کرده بودند پاسخ داده نشدند. و تلاشها برای دسترسی به دانیلنکف از طریق شرکت محل کار سابقش موفقیت آمیز نبود.
دیپلمات ها و کارشناسان تسلیحاتی می گویند ایران برای به دست آوردن فرمول های ریاضیاتی و کد هایی برای کار طراحی نظری، به متخصصین خارجی متکی است که به نظر می رسد برخی از آنها اهل کره ی شمالی باشند. بنا به اظهارات منابع خبری، به نظر می رسد کمک اضافی از سوی، عبد القادر خان، پدر برنامه ی هسته ای پاکستان نیز ارائه شده که طرحش برای دستگاهی با عنوان در ایران یافت شد. گفته می شود آقای خان طرح های اصلی هسته ای را در اختیار لیبی قرار داده که شامل یک آغازگر نوترونی می شود، یعنی دستگاهی که جریانی از ذرات هسته ای را به هسته ی شکافت پذیر یک سلاح اتمی در آغاز واکنش زنجیره ای هسته ای پرتاب می کند.
یکی از اسناد ایرانی که به آژانس تحویل داده شده، دانشمندان ایرانی را درحال بحث درخصوص طرح های یک پژوهش چهار ساله درباره ی دستگاه های آغازگر نوترونی ترسیم می کند که زمان آن به سال 2007، یعنی چهار سال پس از اینکه گفته میشد ایران چنین پروژه ای را متوقف کرده است برمی گردد.
آلبرایت گفت: "مشخص نیست که این پروژه، همانطور که برنامه ریزی شده بود، آغاز شده یا به پیشرفت هایی رسیده است.”
اين افشاگري درمقابل پشت پرده ی تهديدات جديد حمله ی نظامی به ايران انجام شد. هفته ی گذشته روزنامه های اسرائیلی گزارش دادند که در اسرائیل حمایت دولتی بسیار بالایی درخصوص حمله ی نظامی به تأسیسات هسته ای ایران وجود دارد.
پیتر کریل، تحلیلگر منع گسترش سلاح های هسته ای انجمن کنترل تسلیحات، که یک گروه مدافع در واشنگتن است، گفت:"یکی از مسائلی که چنین تهدیدات آشکار حمله ی نظامی در پی دارند این است که مسیر را به سمت درگیری نظامی پیش می برد و فرونشاندن تنش ها را مشکل می سازد. این امر همچنین گمانه زنی در این خصوص را خطرناک می سازد که اگر هیچ چیز دیگری کارگر نشد، اما همیشه می توانیم برنامه ی هسته ای ایران را با چند حمله ی هوایی متوقف کنیم. مطمئنا اینگونه نیست.” "
سایت خبری واشنگتن پست در مقاله ای به قلم جابی واریک، طبق رویه ی سابق این سایت با جوسازی های بدور از منطق، این بار موفقیت های غرورآفرین دانشمندان هسته ای کشورمان را به "متخصصین خارجی" نسبت داده و با ادعای کذب کمک گرفتن ایران از دانشمندان کشورهایی همچون کره ی شمالی، روسیه و پاکستان نوشت:" دیپلمات ها و کارشناسان تسلیحاتی می گویند ایران برای به دست آوردن فرمول های ریاضیاتی و کد هایی برای طراحی نظری، به متخصصین خارجی متکی است."
در مقالاتی از این دست نکات قابل توجهی به چشم می خورد که هر منطق بیدار و وجدان آزاده ای را به تبلیغاتی و کذب بودن این گونه مقالات معترف می کند.
نکته ی اول اینکه منابع خبری این نوشته ها عموما "مقاماتی که نخواستند نامشان فاش شود" ذکر می شوند. عجیب تر اینکه این مقامات معمولا به اسناد و مدارک محرمانه ای که در اختیار نهادهای مربوطه است-در اینجا آژانس بین المللی انرژی هسته ای- و بارها و بارها محرمانه بودن آنها تذکر داده می شود، دسترسی دارند! چگونه است که اطلاعات محرمانه به این سهولت و سادگی در اختیار افرادی قرار می گیرد و پس از آن کم و بیش در سایت ها و خبرگزاری ها رخنه می کند؟!
دوم اینکه هربار نه تنها دروغ های پیشین تکرار شده بلکه با حساس تر شدن فضا –نظیر جو سنگین رسانه ای که اکنون حاکم است- اتهامات جدید تر و بی اساس تری که هیچ گونه وجاهت قانونی و حتی منطقی ندارند بر درو غ های قبل اضافه می گردند تا با هجوم بی وقفه به ذهن مخاطب و طرح موضوعات مختلف و گاهی بی ارتباط با یکدیگر اذهان عمومی را به قبضه ی خود درآورده و امیال و اهداف رسانه ای خود را پیاده کنند.
نکته ی آخر و جالب توجه اینکه حتی مخاطبین و خوانندگان این سایت ها نیز دیگر اعتقادی به این نوشته ها نداشته و به بی اساس بودن آنها پی برده اند. یکی از خوانندگان مقاله ی فوق الذکر در کامنتی ذیل مقاله نوشته است: "اگر واقعا ایران می تواند به همین راحتی که می گویید به سلاح های هسته ای دسترسی داشته باشد پس چرا هیچگاه دشمن خود، اسرائیل را – که طرح محو کردنش از کره ی زمین را کشیده - به حمله ی هسته ای تهدید نکرده است و پاسخ تهدید حمله ی نظامی او را نداده است؟"
در این مقاله این چنین آمده است که: "طبق توضیحاتی که دیپلمات های غربی و کارشناسان مسائل هسته ای درخصوص یافته هایشان ارائه دادند، اطلاعات ارائه شده به مقامات هسته ای سازمان ملل نشان می دهد که دولت ایران با "دریافت کمک از دانشمندان خارجی” در غلبه بر موانع اصلی در مراحل کلیدی ساخت سلاح های هسته ای متبحر شده است.
به گفته ی مقامات و کارشناسان، اسناد مکتوب و دیگر مدارک موجود درباره ی نقشی که یک دانشمند سلاح های هسته ای شوروی سابق در سالها آموزش ایرانیان برای ساخت چاشنی با دقت بالا -که باعث به وجود آمدن یک زنجیره ی واکنش هسته ای می شود- ایفا کرده، جزئیات جدیدی ارائه می دهند. آنها اضافه کردند که کارشناسانی در پاکستان و کره ی شمالی نیز که دارای دانش بسیار حساس هسته ای هستند، در سوق دادن ایران به آستانه ی توانایی های هسته ای نقش داشته اند.
این مقامات، با استناد به اطلاعات محرمانه ای که آژانس بین المللی انرژی هسته ای طی سالها به دست آورده است مدعی اند این اسناد، نگرانی از این امر را تقویت می کنند که ایران پس از سال 2003 انجام تحقیقات مرتبط با سلاح های هسته ای را ادامه داده است؛ یعنی درست مقارن با زمانی که سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده معتقد بودند رهبران ایران در واکنش به فشارهای بین المللی و داخلی چنین آزمایشاتی را متوقف کرده اند.
دیده بان هسته ای سازمان ملل می بایست در هفته ی جاری یافته های خود در خصوص تلاش های ایران برای به دست آوردن تکنولوژی حساس هسته ای را در قالب گزارشی ارائه کند. بیم آن می رود که تصمیم این نهاد درباره ی تشدید لفاظی های ضد ایرانی و تهدیدات جدید حمله ی موشکی به ایران موجب شود ایران سریعا بمب هسته ای بسازد. برخی گروه های امریکایی کنترل تسلیحات درخصوص این نگرانی هشدار داده اند که ممکن است ایران نسبت به این گزارش واکنشی افراطی بروز دهد. آنها معتقدند برای متقاعد کردن ایران به منظور تغییر رفتارش هنوز زمان باقی است.
مقامات ایران [تا کنون] نسبت به این گزارش بی تفاوت بوده اند.
به نقل از گزارش روز شنبه ی خبرگزاری نیمه رسمی مهرنیوز، علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه ی ایران و مقام ارشد هسته ای سابق این کشور گفت: "بگذارید [آن] گزارش را منتشر کنند و ببینند که چه اتفاقی می افتد”.
صالحی اظهار داشت که اختلاف نظرها بر سر برنامه ی هسته ای ایران "100 درصد سیاسی است” و اینکه آژانس بین المللی انرژی هسته ای"تحت فشار قدرت های خارجی قرار دارد.”
"برنامه ای که در حقیقت هرگز متوقف نشده است”
اگر چه آژانس سالها ایران را ملامت کرده است تا به تعدادی پروژه های ظاهرا علمی مرتبط با سلاح های هسته ای اعتراف کند، اما افشاگری های جدید، خطوط یک برنامه ی تحقیقاتی محرمانه را مشخص می کند که بلندپروازانه تر، سازمان یافته تر، و موفقیت آمیزتر از چیزی بوده است که انتظار می رفت. دیوید آلبرایت، بازرس تسلیحاتی سابق سازمان ملل که پرونده های اطلاعاتی را بازبینی کرده بود بیان داشت دانشمندان ایرانی کار خود را به طور همزمان در رشته های متعدد در اوایل دهه ی گذشته آغاز کردند و آنها را–هرچند با سرعتی حساب شده تر- پس از وقفه ای در سال 2003 ادامه دادند تا مهارت های کلیدی مورد نیاز به منظور ساخت و آزمایش سلاح های هسته ای را کسب کنند که بتواند آنها را در سلاح های دور-برد ساخت خود به کار ببرند.
آلبرایت، رئیس موسسه ی علوم و امنیت بین الملل مستقر در واشنگتن گفت: "این برنامه هرگز متوقف نشده است.” این موسسه اغلب با اطلاعاتی که از آژانس به دست می آورد، درخصوص برنامه های هسته ای کشورهای مختلف در سرتاسر دنیا تحلیل های مستقلی ارائه می دهد که مورد تحسین همگان هستند.
آلبرایت گفت: " در ایران پس از سال 2003 برای تحقیق در رشته هایی که مطمئنا شبیه برنامه های مرتبط با ساخت سلاح های هسته ای بودند اما درون نهادهای غیرنظامی پنهان شده بودند، بودجه هایی لحاظ شد.”
مقامات اطلاعاتی ایالات متحده معتقدند که رهبران ایران هنوز تصمیم به ساخت سلاح های هسته ای نگرفته اند، اما قصد دارند تمام اجزاء و مهارت ها را جمع آوری کنند تا هرزمان که تصمیم به ساخت یک بمب هسته ای گرفتند بتوانند در کوتاهترین زمان این کار را انجام دهند. ایران مدعی است که فعالیت های هسته ای این کشور صلح آمیز بوده و فقط قصد تولید برق را دارد.
آژانس تا موقع انتشار گزارش خود، از هرگونه اظهار نظر درباره ی اطلاعاتی که از کشورهای عضو ازجمله ایالات متحده دریافت کرده خودداری می کند.
اما آقای آلبرایت هفته ی گذشته در سخنان خود در یک کنفرانس خصوصی متخصصین اطلاعاتی، برخی از نکات مهم و برجسته را تشریح کرد. اسلایدهای پاورپوینت این سخنرانی توسط سایت خبری "واشنگتن پست” ساخته شده بودند و جزئیات سخنان موجز آلبرایت به تأیید دو دویپلمات اروپایی مطلع از گزارش های داخلی آژانس رسیده بود. این دو مقام مسئول در همراهی با پروتکل دیپلماتیک، از افشای نام خود خودداری کردند.
آلبرایت گفت مقامات آژانس، بر اساس کلیت شواهد و مدارکی که به آنها داده می شود، نتیجه گرفته اند که ایران با استفاده از اورانیوم با غنای بالا به عنوان هسته ی شکافت پذیر، "اطلاعات کافی برای طراحی و تولید یک دستگاه هسته ای انفجار به درون” را دارد. او در این سخنرانی اطلاعاتی را تشریح می کند که اشاره به پروسه ای رسمی و دقیق برای به دست آوردن تمام مهارت های لازم به منظور ساخت سلاح، با استفاده از استعدادهای داخلی و همچنین کمک سخاوتمندانه ی تخصص خارجی دارند.آلبرایت با توجه به یادداشت های سخنرانی اش گفت: "این اطلاعات به یک ساختار پروژه ی جامع و سلسله مراتبی با مسئولیت، زمان بندی و تحویل صریح اشاره دارند.”
کمک مهم خارجی
بنا به گفته ی آلبرایت، پیشرفت مهمی که به طور علنی درباره ی آن صحبت نشده، موفقیت ایران درکسب اطلاعات طراحی دستگاهی است که با نام ژنراتور R265 شناخته می شود. این دستگاه یه بدنه ی کروی آلمینیومی است با مجموعه ای پیچیده از مواد منفجره ی قوی که با وضوح بسیار دقیق منفجر می شوند. این مواد منفجره به یک گوی کوچک از اورانیوم یا پلاتونیوم غنی شده فشار وارد می کنند تا یک واکنش زنجیره ای هسته ای را آغاز کند.
بنا به اطلاعات ارائه شده به آژانس، کمک مهم در این دو حوزه، توسط یاچسلاو دانیلنکف (Vyacheslav Danilenko)، دانشمند هسته ای شوروی سابق ارائه شده که در اواسط دهه ی 1990 با مرکز تحقیقات فیزیک ایران –مکانی مرتبط با برنامه ی هسته ای این کشور- قرارداد بست. بنا به گفته ی دو مقام مسئولی که به پرونده های محرمانه ی آژانس دسترسی دارند، مستندات ارائه شده به مقامات سازمان ملل نشان می دهد که دانیلنکف در طی حداقل پنج سال، با ارائه ی مقاله ها و در اختیار قرار دادن تحقیقات درباره ی ساخت و آزمایش یک بسته ی انفجاری که ایرانی ها آشکارا در طرح کلاهک هسته ای خود به کار می گیرند به ایرانی ها کمک کرده است.
این دو مقام مسئول گفتند گمان می رود نقش دانیلنکف به حدی کلیدی باشد که بازرسین آژانس تلاش قابل ملاحظه ای را به کار گرفته اند تا همکاری او را جلب کنند. بنا به گفته ی منابع خبری، این دانشمند نقش خود را تأیید کرده اما اظهار داشته است که تصور می کرده که کار او به کمک درخصوص پروژه های مهندسی غیرنظامی محدود بوده است.
هیچگونه شواهدی مبنی بر اطلاع مقامات دولت روسیه از فعالیت های دانیلنکف در ایران در دست نیست. ایمیل هایی که از مقامات روسیه در واشنگتن و مسکو تقاضای اظهارنظر کرده بودند پاسخ داده نشدند. و تلاشها برای دسترسی به دانیلنکف از طریق شرکت محل کار سابقش موفقیت آمیز نبود.
دیپلمات ها و کارشناسان تسلیحاتی می گویند ایران برای به دست آوردن فرمول های ریاضیاتی و کد هایی برای کار طراحی نظری، به متخصصین خارجی متکی است که به نظر می رسد برخی از آنها اهل کره ی شمالی باشند. بنا به اظهارات منابع خبری، به نظر می رسد کمک اضافی از سوی، عبد القادر خان، پدر برنامه ی هسته ای پاکستان نیز ارائه شده که طرحش برای دستگاهی با عنوان در ایران یافت شد. گفته می شود آقای خان طرح های اصلی هسته ای را در اختیار لیبی قرار داده که شامل یک آغازگر نوترونی می شود، یعنی دستگاهی که جریانی از ذرات هسته ای را به هسته ی شکافت پذیر یک سلاح اتمی در آغاز واکنش زنجیره ای هسته ای پرتاب می کند.
یکی از اسناد ایرانی که به آژانس تحویل داده شده، دانشمندان ایرانی را درحال بحث درخصوص طرح های یک پژوهش چهار ساله درباره ی دستگاه های آغازگر نوترونی ترسیم می کند که زمان آن به سال 2007، یعنی چهار سال پس از اینکه گفته میشد ایران چنین پروژه ای را متوقف کرده است برمی گردد.
آلبرایت گفت: "مشخص نیست که این پروژه، همانطور که برنامه ریزی شده بود، آغاز شده یا به پیشرفت هایی رسیده است.”
اين افشاگري درمقابل پشت پرده ی تهديدات جديد حمله ی نظامی به ايران انجام شد. هفته ی گذشته روزنامه های اسرائیلی گزارش دادند که در اسرائیل حمایت دولتی بسیار بالایی درخصوص حمله ی نظامی به تأسیسات هسته ای ایران وجود دارد.
پیتر کریل، تحلیلگر منع گسترش سلاح های هسته ای انجمن کنترل تسلیحات، که یک گروه مدافع در واشنگتن است، گفت:"یکی از مسائلی که چنین تهدیدات آشکار حمله ی نظامی در پی دارند این است که مسیر را به سمت درگیری نظامی پیش می برد و فرونشاندن تنش ها را مشکل می سازد. این امر همچنین گمانه زنی در این خصوص را خطرناک می سازد که اگر هیچ چیز دیگری کارگر نشد، اما همیشه می توانیم برنامه ی هسته ای ایران را با چند حمله ی هوایی متوقف کنیم. مطمئنا اینگونه نیست.” "
اخبار ویژه
پیام‌های مغرضانه، خطرات تحلیلگرانه!
روایت صحیح از نحوه مدیریت انرژی در دولت شهید رئیسی؛
نظرات بینندگان
ارسال نظرات
پریسا
۰۹:۱۰ - ۱۹ آبان ۱۳۹۰
روزنامه (بخوانید روزی نامه ) واشنگتن پست و جرروسلام پست هر دو متعلق به ریچاردپرل هستند و همین ریچارد پرل ملعون یکی از کسانی بود که سهم عمده ای در حمله امریکا به عراق داشت وقتی صاحب این دو نشریه را بشناسیم متوجه میشویم که ایندو نشریه حامی صهیونیست ها نیستند بلکه خود انها هستند و پشت نوشته های انها ریچارد پرل و مزدوران ضد بشری او هستند این یار تزدیک بنیامین ناتنیاهو . تباهی و نام بد ریچارد پرل در امریکا بقدری است که به او لقب شاهزاده تباهیها و تاریکی را داده اند
پاسخ 
جدیدترین اخبار پربازدید ها
